Chapter 7

Ilang araw na ang nakakalipas simula ng nangyari yun,

And to be honest, hindi na ako nakatulog ng maayos.

Naging tahimik naman ang bahay.

Lindy is still missing.

Naging malungkutin din si mommy, i know she's worried.

Si daddy naman ay parang malaki ang problema.

Makakatikim talaga si Lindy saken pag nakita ko sya.

"Leigh, can i talk to you?" My dad ask.

Wow parang bumait sya ngayon ah

"Yes dad. What is it?" I ask.

Katahimikan. He didn't utter a word. Parang nag dadalawang isip pa sya.

"I want you to go to Baguio. We have problem there. And i want you to take over" He said.

Which is very unusual kay dad.

"O-okay?" Nasabi ko na lang.

Ng araw ding iyon, umalis ako patungong baguio.

My dad gave the address of the house that i am going to live in temporarily.

Akala ko naliligaw na ako.

Fuck! The house is so huge!

This is not what I'm expecting.

It looks so beautiful.

Parang bahay ng mga prinsipe sa mga disney movies.

I'm a die hard fan of princess and princes.

I'm romantic kasi. Naging bitter lang naman ako nong ... Hays!

Namamangha pa din ako.

There's a huge fountain infront,

And they called it a house?

MANSION ata ito eh?

Sino kaya ang may ari?

Sana mabait.

Tumingin ako sa paligid.

Walang guard or maid.

Hindi kaya hunted ito?

At ang sinasabi ni daddy na problema ay ang mga multo?

Oh my gosh!

Umatras ako ng pa unti unti dahil sa takot.

Ng mabunggo ako sa isang matigas na bagay.

Is it a thing or ..?

Dahan dahan akong lumingon, Still scared.

"I know what are you thinking. Please stop it. Walang multo dito. I can assure you that" sabi neto sa baritong boses.

Halos lumuha ang mata ko sa pagkagulat.

Hindi ako makapaniwalang nasa harap ko to ngayon

Iniisip ko lang to eh!

"W-what a-are y-you d-doing h-here?" Tanong ko na nauutal.

He look so cold and distant.

Parang ibang tao na talaga sya.

"I-ikaw ba ang may ari n-neto?" Tanong ko.

Hindi kasi sya nagsasalit eh.

Nakatitig lang sya sa akin.

Gandang ganda talaga to saken e. Haha

I am so getting nervous every passing second.

Tinatagan ko ang loob ko.

Bakit pa ako kinakabahan?

"Please speak a word. You're scaring me"

Sabi ko.

Hindi man lang nagbago ang dating sya.

Napangiwi ako.

I hold his hand.

"Feel my hand, its cold. Tinatakot mo ako" sabi ko.

Hinawakan naman nya ako.

"Follow me!" Matigas nyang sabi.

"T-teka D-diken .. sayo ba tong bahay ..?" Tanong ko na sinusundan sya papasok.

Hindi sya umiimik.

"Hindi nga ata bahay to e. Mansion to Diken" dagdag ko.

"You think so?" Sagot nya.

"I really think so. Gra -- " hindi ko na natapos ang sasabihin ko.

I am really amaze. Mas sobra pa sa sobra ang ganda ng loob.

Alam kong mukha na akong tanga ngayon

My eyes is bigger than the usual because of amazement. It is really a jaw dropper house.

Nag eexist pala talaga ang ganitong bahay!

My gosh! Sa libro ko lang to nababasa dati!

Its in my imagination at di ko akalain na sobrang ganda pala neto sa totoo.

Kung maganda ang labas, 100x na mas maganda ang loob.

"Feel at home." He said.

"Sayo ba tong bahay?" Tanong ko ulit. Hindi ako mapakali.

"What do you think I'll invite you here huh leigh?" Masungit nitong sagot. And he called my by my name.

"Teka nga. Wag mo kong sagutin ang tanong ko ng isa pang tanong!" Naiinis na ako ha.

Hs chuckled. And it so good to see.

"Kumaen kanaba?" He ask.

"Ano sa tingin mo?" Sagot ko na patanong.

Inirapan ko sya.

Kala nya ha!

Sinamaan nya ako ng tingin.

"Okay, hindi pa. Hinanap ko nga kasi to. Pinapunta ako ni daddy" sagot ko.

Oo nga pala! Muntik ko ng makalimutan.

Sobrang nakakapang limot kasi ang ganda dito e.

"So your dad huh" he said with sarcasm.

"What's with you and my dad ha?" Tanong ko.

"At saka ano bang problema dito para matapos na at ng makauwe na ako" sabi ko na naiinis.

Staying the same place, breathing the same air with him is so hard.

Nakita ko kung paano nagdilim ang muka nya t kumuyom ang mga kamao.

Napaatras ako dahil sa takot.

"D-diken .. " nasambit ko na lang

"Who said that i will let you go?" He said in a very cold voice.

"You know that its hard for me to be with you with the same place diken. Please understand. Masakit pa din" sagot ko ng mahinahon.  Nagbaba ako ng tingin na parang may interesante sa paanan ko.

"Please understand?" Nang uuyam nyang sagot

"And you really think you're the only one hurting huh?" Dagdag nya.

"Between you and me, ako ang mas nasaktan! Nasaktan ka sa panloloko na hindi ko naman alam! You judge me so easily! Mahal mo ba talaga ako! Minahal mo ba talaga ako! Kasi parang hindi eh!" Halos pasigaw nyang sagot.

Para syang isang bulkan na sumabog na lang bigla.

So this is his hidden feelings.

Then i started asking myself.

Did i misjudge him?

Tumingin ako sa kanyang mga mata.

And then i saw the pain and Anger.

"Wag na wag mong kekwestyunin ang pagmamahal ko Diken! Kasi sa ating dalawa, ikaw ang nagkamali!" Sigaw ko pabalik.

I am so hurt right now.

I am so mad.

I am tired.

Hindi sya nagsalita pero nanatili ang kanyang malamig na emosyon.

"Hindi ko alam na nag inom ka at nalasing ng araw na yun! Hindi ko alam na pumunta ka sa bahay! Hindi ko alam diken! Wala kang sinabi! Kasi kung alam ko, i shoul've let this happened!" Pagpapatuloy ko.

I know tears are falling down from my eyes. Kht pahirin ko ay patuloy ito sa paglaglag sa mga mata ko.

"Diba dapat alam ko yun kasi GIRLFRIEND mo ko! I have 24/7 hold on you. Dapat sinabi mo. Dapat nagsabi ka diken." Maybe this is what i need.

A confrontation.

Para mas malinawan kami.

"Sasabihin ko naman talaga dapat. But phone's battery is low. So i decided to go to your house." Paliwanag nya. Mahinahon na pero nararamdaman ko parin ang lamig sa boses nya.

"Hindi ko talaga alam ang mga sumunod na nangyari. Lasing na lasing ako" pagpapatuloy nya.

Hindi ako nagsalita at minabuting pakinggan na lang muna sya. I really want to hear everything from his side.

"I can't remember fucking your sister." And that's hits me. Sobrang sakit pa din

Parang bumalik ako sa nakaraan ...