webnovel

Army of True Salvation (TagLish)

Hindi mo inakala ang ganitong pangyayari. Nananahimik ka lang, nakikinig sa klase, at bigla na lang nagbago ang mundo. Zombie Apocalypse. Are you ready to survive, fight for your life, and strive in order for you not to die? Are you willing to carry a knife, hold a gun, and kill zombies even though they may be your family, friends, or someone you know? It's your choice. You may choose to survive or if you are too scared, you may choose to die and become a zombie. But if you have chosen to survive... You are already part of the "Army of True Salvation." ~ Credits to Janrae Mendoza for the book cover for Army of True Salvation (TagLish). Want to further show your support? Send me a ko-fi~! ^^ Link: https://ko-fi.com/mysticamy

MysticAmy · Kỳ huyễn
Không đủ số lượng người đọc
216 Chs

Kahit Ano'ng Gawin Mo

>Kreiss' POV<

"Kreiss!" tinawag ni Sheloah ang pansin ko and I looked at her emotionless. Kahit emotionless ito para sa akin, maraming nagsabi na bad boy type of face ang ginagawa ko. Which I honestly like, by the way.

Nginitian ko siya with my bad boy smile habang nilalaro ko ang phone ko. Yung itatapon ko siya sa ere at ika-catch mo. "What is it, princess?" tanong ko at tinabihan niya ako. Nandito kami ngayon sa painting room ko, naka upo sa couch, katatapos lang kumain.

"Pwede mo na ba akong pakawalan?" tanong niya at tinawanan ko siya.

"Hindi." Deretsyohang sagot ko at sinimangutan niya ako.

She's being childish again. Tulad noong una kong pagkita sa kanya 2 years ago. Nakaka aliw ang kanyang ngiti. Parang bata na tawa ng tawa. Kahit naka pout siya, ang cute niyang tingnan. Ewan ko ba. Ang weird ko talaga.

"Kreiss naman, eh…" she said childishly at napatawa ako.

"Kahit ano'ng gawin mo, hindi pa muna kita papakawalan. Papakawalan kita pag gusto ko." Sabi ko sa kanya at inirapan niya ako.

"Balika ko sa kwarto. Kahit hindi ako mahilig mag afternoon nap, matutulog ako." Sabi na ang sa akin ni Sheloah at tumayo siya at papunta na siya sa kwarto kung saan siya matutulog. Napangiti na lang ako at napahiga ako sa couch at tiningnan ang cellphone ko.

May binabasa akong message sa cellphone ko at napatawa ako bigla. Sa sobrang tawa ko, sumasakit ang tiyan ko. Ewan ko ba, sa simpleng text lang ng lalaking 'yon, natatawa ako. Napaka weird ko talaga. Kung ano ang iniisip ko na weird stuff.

Tiningnan ko ulit ang message niya nang napangiti ako dahil sa sinabi niya.

From: Veon

Kukunin o si Sheloah. Humanda ka sa akin.