20

Ipakita ang menu

NobelaAng Anarchic ConsortChapter 20

ANG ANARCHIC CONSORT

C20

Kabanata 20: Halos Natagpuan

Tagasalin: Misty Cloud Editor: Misty Cloud

Ang lahat ay walang laman, anong uri ng sitwasyon ito?

"Sino ang nagmamalasakit!" Ang Little Bald Head ay ngumunguya ng bun ng karne sa kanyang bibig at sinabi nang maayos, "Dahil nagtipon-tipon na kayo, ako ang hadlang na kakailanganin mo muna na mapagtagumpayan!"

Narinig iyon, ang mga kabataan mula sa maharlika na pamilya ay tumawa ng malakas, "Paano ka, isang sanggol na umuuga ng gatas, hadlangan kami, ha ha ha!"

"Little kapatid, dapat mong mabilis na bumalik, ang mga kamao at binti ay walang mata." Ang lahat ng mga batang babae mula sa maimpluwensyang pamilya ay gumamit ng kanilang mga panyo upang takpan ang kanilang mga bibig, habang nagsimula silang tumingin sa isa't isa at sinubukang pigilan ang kanilang pagtawa. Sa huli, lahat sila ay tumawa ng malakas.

Hinila ng Little Bald Head ang isang mahabang mukha ng dumpling, ipinapakita ang kanyang pagiging seryoso sa kanyang sariling paraan, "Maaaring hadlangan, o hindi mapigilan, malalaman natin pagkatapos ng labanan!"

"Pagkatapos ay hayaan mo akong samahan ang maliit na kapatid na lalaki upang maglaro ng kaunti." Kabilang sa mga kabataan mula sa maimpluwensyang mga pamilya, ang isa ay nakaligtas at iniabot ang kanyang kamay upang maiangat ang Little Bald Head.

Isang "putok lang!" ay narinig.

Itinaas ng Little Bald Head ang kanyang binti sa taas at gumanap ng isang kamangha-manghang sipa ng pag-ikot, na lumipad sa malayong distansya ang batang panginoon ng maimpluwensyang pamilya!

Ang bawat tao'y agad na humugot ng mahabang hininga, at pagkatapos ay tatlong iba pang mga tao ang sumugod at tumalon sa Little Bald Head!

Ang resulta ay lahat sila ay na-kick out. . . . .

Si Helian Wei Wei ay tumingin sa nakataas na pares ng kamay ng Little Bald Head, medyo nanginig ang sulok ng kanyang mga mata, ang pulso tulad ng isang kalabasa na may suot na gintong ferrule, masasabi ng isang dalubhasa na ang ferrule na ito ay may magandang pangalan, " Pagbibigat ng Clasp ". Ang Weights Clasp sa pulso ni Little Bald Head ay hindi magaan, gayunpaman, nakakaya pa rin ng maraming tao habang suot ang mga ito .. ..Ahh, mukhang ang maalamat na White Academy na tunay na nagtataglay ng maraming mga talento, at hindi dapat mapansin.

Tanging, walang nakakaalam kung bakit biglang pinahinto ng Little Bald Head ang paggalaw na orihinal na sinimulan niya, ang kanyang malaki at bilugan na mga mata ay hindi nakakapaniwala sa isang tiyak na lugar, kaibig-ibig na binalot.

Si Helian Wei Wei ay nagtataka na sumubaybay sa kung saan nakatingin ang nagulat na tingin, ngunit mas makakabuti kung hindi siya tumingin. Sa isang sulyap, halos malaglag ang kanyang puso!

Damn it, paano ito ang lalaking iyon!

Ang daming dahan dahang tumabi.

Ang unang lumitaw ay ang matatag ng lalaki, perpektong tuwid na mahahabang binti, at pagkatapos ay kaswal niyang lumabas mula sa gitna ng karamihan ng tao, mga puting damit na niyebe at itim na buhok na lumulutang nang basta-basta sa hangin.

Makitid at mahaba ang mga mata ng phoenix ay kumikislap, hindi sinasaktan ang sinuman, gayunpaman mayroong isang puwersang kinokontrol ang pangkalahatang kapaligiran. Nang walang pagbigkas ng isang salita, ang sulok ng mga mata ay perpektong itinago ang isang tendril ng demonyo na ginaw, na inilalantad ang isang tamad at marangal na hangin.

Mula sa anggulo na tinitingnan ni Helian Wei Wei, isang pares lamang ng balingkinitan at malalakas na mahahabang binti ang maaaring makita na natatakpan ng isang puting balabal sa isang itim na gown na nakabalangkas sa kanyang perpektong baywang. Isang hindi makatotohanang at wala sa mundong ito malinis na mukha na may bahid ng makademonyong alindog na pinasok.

Ang paglalakad sa tabi niya ay isang taong may ganap na kakaibang aura, ang kwelyo ng taong iyon ay nahati sa dalawang panig at nakaharap pababa, isang kamay ang nagtaguyod ng tunika upang manatili sa kanyang balikat habang naglalakad sa isang walang pigil na paraan na nagpapakita na siya ay tiwala na ang akademyang ito ay huwag gumawa ng kahit ano sa kanya.

Ang taong iyon ay tila may sinabi sa lalaki, hindi siya pinansin ng lalaki at inangat ang kanyang ulo. Ang kanyang pares ng makitid at mahabang mata, kahit na maganda, ay may mga sulok na hindi karaniwang matalim, maihahalintulad sa isang sinaunang pond, ay hindi maisip na mistiko. . . . .

Napatulala si Helian Wei Wei. Dali-dali niyang yumuko ang kanyang katawan, iniunat ng kamay upang maitago ang mukha, lumiko sa kaliwa at dumulas nang hindi nag-iiwan ng bakas.

"Girl, kanino ka nagtatago?" Ang nagsawa na boses ni Yuan Ming ay naipaabot.

Pinindot ni Wei Wei ang sinaunang libro, gumawa ng isang "hudyat" kilusan habang ang kanyang maliwanag na mga mata ay bahagyang sumingkit.

[Isara ang tawag! halos natuklasan!]

Ang mga ito ay pinaghiwalay ng isang tulad ng isang malayong distansya, gayon pa man ang tao ay maaari pa ring mapagtanto siya ..

Tunay na ito ay abnormal. . . . .

Hindi nakakagulat simula noon, maramdaman niya na ang kapaligiran sa paligid niya ay patay, lalo na sa kanyang kanang bahagi, kung saan nakakagulat na walang laman ang mga tao.

Ang mga kabataang babaeng nagmula sa maimpluwensyang pamilya ay gumawa ng gayong pagsisikap na magsama-sama, paano nila nawala ang kanilang kaluwagan sa ganoong paraan, kahit na tumayo sa isang tabi na may isang mapagmataas na mukha. Ang kanilang mabait na pag-uugali ay talagang naging mahirap para sa Wei Wei na malaman, ngunit ngayon naintindihan niya ang lahat. Ang lahat ay dahil sa hitsura ng dalawang lalaking iyon at nagtakda ito ng isang reaksyon ng kadena dahil sila ay talagang mga ladykiller, ahh!

Si Wei Wei ay napabuntong hininga sa kanyang puso, pumili ng isang taguan, at nagpatuloy na panoorin ang palabas. . . . .

Ang lahat ng mga batang misses ay may mga mata na nagniningning habang pinapanood ang dalawang guwapong lalaki sa harapan nila, ang kanilang mga puso ay hindi sigurado kung sino ang mga lalaking ito. Paanong hindi pa nila kailanman nakita ang mga ito sa mga nakaraang kaganapan sa pagsubok, kung paano nila nais na ipadala lamang sa kanilang mga maid upang magtanong at malaman, kaninong pamilya sila ang mga batang panginoon?

"Ah Jue, ano ang tinitingnan mo?" Lumapit si Nangong Lie at tuwang-tuwa na sinabi, "Hindi kaya natagpuan mo ang maliit na kuting 'na iyon!"

"Hindi." Umatras si Baili Jia Jue ng kanyang mga mata, na nagsuklay sa lahat, ang mga dulo ng kanyang bibig ay marahang nakurba, masasadya na sadya, "Gayunpaman, sa lalong madaling panahon. . . . . "

Narinig ng Little Bald Head ang pag-uusap sa pagitan ng dalawang lalaki, na lubos na natanggap. Hindi niya alam kung dapat ba siyang kumilos o hindi, tanging hawak ang dumpling ng karne sa kanyang bibig habang ang kanyang madilim at makapal na maliit na kilay ay kumunot na parang isang uod.

Sa huli, buong tapang at bayaning sumigaw siya ng, "Guro, hindi na ako nakikipaglaban! Dapat mong ibalik sa akin ang tanghalian! "

Habang sumisigaw ang Little Bald Head, pinihit niya ang kanyang ulo, humarap sa loob at tumakbo tulad ng isang maliit na mouse.

Lahat ng tao ay tuliro, ano ang nangyayari ngayon ?!

Ang unang balakid ay nagapi sa ganitong paraan ng paghihimok?

Matapos ang ganap na pagbukas ng mga pintuan ng bato, sa tuktok ng paglipad ng mga hagdan, lumitaw ang isang lalaking nakasuot ng sumbrero ng isang mag-aaral, na nakatingin sa ilalim na hindi pumapayag sa Little Bald Head. Tila siya ay lampas sa tatlumpung taong gulang, ngunit hindi nagpakita ng bakas ng kanyang edad, sa kabaligtaran, siya ay ganap na malaya mula sa dungis at tila pino at nalinang.

Mula nang pumasok ang lahat at nasaksihan ang kanilang sarili sa dulang ito, wala nang nakakaintindi sa pagkakakilanlan ng taong ito at naisip pa nila na siya ang pangalawang balakid na susubukan sila, kaya't ang bawat isa ay nagpakita ng isang pustura na handa na para sa labanan.

Ang lalaki ay malamig na ngumiti habang ang mga mata ay nagwalis ng distansya mula sa pintuan na dumaan sa hubbub, ang kanyang paningin ay malamig sa buto. "Mula ngayon pasulong, lahat kayo ay mga mag-aaral ng White Academy, sa loob ng kalahating taong semester. Sa buong anim na buwan na ito, kayong mga kababaihan at ginoong mas mahusay na kumilos, maaari kayong magpaloko, ngunit mas mabuti na huwag ninyong ipaalam sa akin ang tungkol dito. "

"Jeez, sino sa palagay mo ako ?!" Mula sa gitna ng karamihan ng tao, isang kabataan mula sa isang prestihiyosong pamilya ang hindi nito kayang kunin at bumulong ng malakas.

Inilipat ng lalaki ang kanyang mga mata upang tumingin sa bata, ngumiti ng mahina tulad ng dati, "Parang ang batang panginoon na ito ay hindi nasisiyahan sa akin, sa kasong iyon, maaari kang umalis."

"Ano ang sinabi mo?!" Tumalon ang batang panginoon na iyon, ang mukha niya ay namula, "Alam mo ba, o hindi mo alam kung sino ang aking ama ?! Mapangahas mo. . . . . . "

Nang hindi hinihintay na matapos siya, nag-snap ang mga daliri ng lalaki!

Biglang, dalawang itim na anino ang lumitaw sa mga gilid ng batang panginoon.

Napatingin ang lalaki sa gulat na mukha nito at walang ekspresyon na sinabi, "Ipadala siya sa opisina, abisuhan kay Heneral Zhang na ang batang Sir Zhang ay may pribilehiyo mula nang ipanganak kaya't ako, si Tusu Feng, ay hindi makapagturo sa kanya."

"Ito ang Punong-guro!"

Naganap ito sa isang iglap lamang ng isang mata at ang anak na iyon ng isang prestihiyosong pamilya ay inilabas mula sa looban.

Ang Little Bald Head ay hinawakan ang manggas ni Tusu Feng at pout ang kanyang mukha sa kanyang pag-alis.

Lumipat ang tingin ni Tusu Feng habang nanliit ang kanyang mahahabang mata. Bigla siyang tumawa ng malakas at mukhang ganap na nasisiyahan, "O sige, oras na upang huminto sa paglalaro. Nagulat ako sa mga bagong nakatala na mag-aaral sa taong ito, kasunod nito, tinatanggap kita sa White Academy. "

Pagkasabi nito, dahan-dahan niyang binuksan ang mga braso. Sa buong paligid, ang mga puno ay tila mayroong isang uri ng reaksyon habang mahina silang nagsimulang umikot nang sunud-sunod. Ang mga malalaking bulaklak na petals ay lumutang mula sa itaas ng kanilang mga ulo at halos sampung mga anino ang tumalon mula sa loob ng bahay, na dumarating sa tuktok ng mga sanga ng puno, ang kanilang tindig na charismatic at ang kanilang qi enerhiya na sagana.

Bilang karagdagan, mula sa lupa, dumaloy ang mga daloy ng malinaw na tubig, na parang ginagabayan, at sinisingil sa kalangitan, na bumubuo ng maraming mga hugis ng mga bulaklak.

Ito ang mahiwagang aspeto ng White Academy.

Sa wakas, nakakita siya ng isang lugar na pantay na paninindigan sa mga taong may kapangyarihan.

Naniniwala siya na hangga't siya ay maaaring manatili dito, siya ay magiging mas malakas.

Malabo, tila may pakiramdam si Helian Wei Wei ng isang bagay, sa loob ng kaibuturan ng kanyang mga ugat, naitakda ang apoy, kumukulo at nagngangalit sa kaguluhan. . . . . .