episode.1

โปรดรัก.... ชื่อนี้แม่ผมตั้งให้ ตอนที่พ่อผมกำลังจะทิ้งแม่ของผมไป ท่านตั้งไว้เตือนสติตัวเองว่าอย่าร้องขอความรักกับคนที่ไม่ได้รักก็เลยตั้งชื่อผมว่า.....โปรดรัก....

แต่ตอนนี้ผมกำลังยืนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า กลุ่มควันสีดำโพยพุ่งออกมาจากปล่องควัน สายตาของผมว่างเปล่าเหม่อมองกลุ่มควันพาแม่ผมไปพักผ่อนบนฟ้า สายตาก็เหลือบเห็นคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นพ่อผม นั่งอยู่ในศาลาด้วยใบหน้านิ่งเฉย ความรู้สึกของผมในตอนนี้มันว่างเปล่าเหลือเกิน ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือดีใจที่ได้เจอพ่อแท้ๆของตัวเอง เพราะว่าเขาไม่ได้เลี้ยงผมมา ไม่เคยติดต่อ ไม่เคยโผล่หน้ามาเลยสักครั้ง ผมกับเขาเพิ่งเจอกันก็ตอนที่แม่ผมเสีย ความรู้สึกผูกพันอะไรก็ไม่มีแล้ว เขาเหมือนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผมมากกว่าจะเป็นพ่อของผม

"โปรดรัก" เสียงเรียกของเขาทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดของเขาทำให้ผมรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้ แต่จะมองดูอีกทีหน้าผมกับเขาก็เหมือนกันมาก เหมือนกันจนไม่ต้องใช้ DNA ตรวจสอบสายเลือดเลย

" ครับ "

" ตอนนี้เธอไม่มีที่ไป ไปพักอยู่ที่บ้านพ่อ...บ้านของฉันก่อนก็ได้ ฉันมีคนแนะนำให้รู้จัก "

" ผมไม่ไป " คำตอบของผม มันชัดเจนมากพอที่จะทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

" ไม่ได้.... ถึงยังไงเธอก็เป็นลูกของฉัน ฉันอยากมีโอกาสได้ดูแลเธอบ้าง "

" ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดี แต่ผมไม่ต้องการ" พูดจบผมก็เดินขึ้นรถไป