ตอนที่ 2
ตอนที่ 2 ทายาทจากชายแปลกหน้า
“จะบอกความจริงให้รู้เอาไว้นะ เรื่องคืนนั้นฉันเป็นคนวางยาในเหล้าให้เธอดื่มเอง แต่เธอมันมักมากไม่รู้จักพอ อุตส่าห์หวังดีหาผู้ชายล่ำๆ ไว้ให้ตั้งสองคนแล้ว ใครจะไปคิดว่าเธอจะไม่รักดี บุกเข้าห้องไปหาผู้ชายที่ไหนไม่รู้ แถมเธอกับผู้ชายคนนั้นยัง...” หนิงเสวี่ยลั่วพูดออกมาอย่างรังเกียจ “พี่เหยี่ยนเขาเป็นคนจิตใจดีเกินไป กลัวว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้วจะรับไม่ได้ ถึงได้รับสมอ้างว่าเป็นผู้ชายในคืนนั้นไงล่ะ”้
“เธอ...” หนิงซีโกรธจนสั่นสะท้านไปหมดทั้งร่าง ฟังมาถึงตอนนี้ก็หมดความอดทน คว้าข้อมือหนิงเสวี่ยลั่วขึ้นมาแล้วพูดว่า “ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไม! เธอยังทำร้ายฉันไม่พออีกหรือไง?”
หนิงเสวี่ยลั่วเดิมทีโกรธจนคิ้วตั้ง กำลังจะผลักหนิงซีออก แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นซูเหยี่ยนกำลังเดินเข้ามาทางด้านหลังของหนิงซี ก็รีบทำเสียงอ่อนหวานขึ้นมาทันที
“พี่คะ ฉันผิดไปแล้ว พี่จะตบตีจะด่าว่าฉันยังไงก็ได้ แต่ขอร้องอย่าโทษพี่ซูเหยี่ยนเลยนะคะ...”
ขณะที่หนิงซีกำลังอึ้งอยู่นั่นเอง เผลอแป๊บเดียวก็พบว่าหนิงเสวี่ยลั่วล้มลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว ท่าทางแบบนั้นเหมือนกับถูกเธอผลักลงไปไม่มีผิด
“หนิงซี นั่นเธอทำอะไรน่ะ!” เสียงตะคอกดังมาจากทางด้านหลัง
หนิงซีหันกลับไปดูด้วยความประหลาดใจ ก็พบกับใบหน้าเย็นชาของซูเหยี่ยน
ซูเหยี่ยนเดินผ่านเธอไป ประคองหนิงเสวี่ยลั่วลุกขึ้น “เสวี่ยลั่ว ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
หนิงเสวี่ยลั่วแทบจะเกาะอยู่บนตัวซูเหยี่ยนทั้งตัวอยู่แล้ว “พี่เหยี่ยน ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ฉันสำนึกผิดแล้ว... เมื่อเรื่องราวมันมาลงเอยแบบนี้ ฉันขอโทษพี่สาวจริงๆ...”
“ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่นี่แล้ว” ซูเหยี่ยนลูบไหล่หนิงเสวี่ยลั่ว บอกให้เธอไปขึ้นรถ “พี่จะคุยกับหนิงซีให้รู้เรื่อง”
หนิงซีสมองว่างเปล่า มองเห็นซูเหยี่ยนเดินเข้ามาหาตน มองเห็นปากเขาพูด แล้วก็พูด
เขาพูดอะไรตั้งนานแสนนาน
พูดถึงเขาและเธอที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก พูดว่าต้องต่อสู้กับความรู้สึกเมื่อตกหลุมรักหนิงเสวี่ยลั่ว พูดถึงความโกรธเมื่อรู้ว่าหนิงเสวี่ยลั่ววางแผนทำร้ายเธอ พูดว่าเค้าตกใจและรู้สึกผิดเมื่อรู้ว่าเธอตั้งท้อง พูดว่าเค้ารับคำขอโทษของหนิงเสวี่ยลั่ว...
สุดท้ายเค้าบอกว่า “หนิงซี ฉันขอโทษ ฉันแต่งงานกับเธอไม่ได้ ไม่ใช่รังเกียจเธอเพราะเรื่องในคืนนั้น หรือเรื่องเด็กในท้อง แต่เป็นเพราะว่าฉันไม่อาจทำให้เสวี่ยลั่วผิดหวังได้อีกแล้ว และก็ไม่อยากหลอกลวงความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไปด้วย”
หลายเดือนมานี้เขาพาหนิงเสวี่ยลั่วไปต่างประเทศด้วยกัน อยู่ด้วยกันทุกค่ำเช้าจนไม่อาจแยกจากกัน แม้กระทั่งเพื่อไถ่บาปให้หนิงเสวี่ยลั่ว เขายังรับสมอ้างว่าเป็นผู้ชายที่มีความสัมพันธ์กับหนิงซีในคืนนั้น แต่ในหัวใจของเขาได้เลือกหนิงเสวี่ยลั่วแล้วตั้งแต่ต้น ดังนั้นเมื่อได้ข่าวว่าหนิงซีตั้งท้อง เขาก็รีบรุดไปบ้านสกุลหนิงเพื่ออธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้ใหญ่ฟัง ทั้งยังเล่าความจริงทั้งหมดนี้ให้หนิงซีรับรู้ด้วย
“หมายความว่า... ซูเหยี่ยน... คุณรู้แต่แรกแล้วว่าหนิงเสวี่ยลั่ววางยาเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ฉัน? เพื่อปกป้องเธอ คุณถึงกับยอมรับสมอ้างว่าเป็นผู้ชายในคืนนั้น?” ในที่สุดหนิงซีก็เปล่งเสียงออกมาจนได้ จ้องมองซูเหยี่ยนที่ยังคงสงบนิ่งอย่างตกตะลึงพรึงเพริด
“หนิงซี เสวี่ยลั่วเขาไม่ได้ตั้งใจ เขาแค่ยังเด็กเกินไป อารมณ์วู่วาม...”
“แล้วฉันล่ะ?” หนิงซีเงยหน้าขึ้นมองซูเหยี่ยน ด้วยสายตาสิ้นหวัง “พวกคุณไม่เคยคิดถึงใจฉันบ้างเลยเหรอ?”
ซูเหยี่ยนนิ่งเงียบ จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เขายื่นมือไปดึงแขนหนิงซี “ที่นี่แดดแรง พวกเรากลับบ้านกันก่อน...”
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน...” หนิงซีปัดมือซูเหยี่ยนออก แล้วหัวเราะเสียงดังออกมา
อยู่มาจนถึงวันนี้ หนิงซีเพิ่งรู้ตัวว่าชีวิตของเธอมันน่าตลกสิ้นดี
เพื่อให้ได้เข้าไปอยู่ในเมืองเดียวกับซูเหยี่ยน มุมานะทำข้อสอบจนช็อคเพื่อให้ได้เข้ามหาลัย B
เพื่อทำให้เป็นที่ชื่นชอบของซูเหยี่ยน ถึงกับยอมละทิ้งความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นนักแสดง
เพื่อจะได้เป็นคู่ครองที่สมบูรณ์แบบของเขา เธอยอมทอดทิ้งพ่อแม่บุญธรรมแล้วกลับเข้าบ้านสกุลหนิง ยอมทำอะไรโง่ๆ มากมายเพื่อจะได้เป็นที่ชื่นชมของคนมีชื่อเสียง
แต่สุดท้าย ได้กลับมาแค่คำว่า “ฉันไม่สามารถทำให้เสวี่ยลั่วผิดหวัง”
หนิงเสวี่ยลั่วไม่เพียงแย่งตัวตนของเธอ แย่งพ่อแม่บังเกิดเกล้าไปจากเธอ วันนี้... ยังมาแย่งคนรักไปจากเธออีก
หนิงเสวี่ยลั่วอายุยังน้อย ทำผิดก็อภัยให้ได้?
ถ้าเช่นนั้น... ใครล่ะที่จะมาจ่ายค่าชดใช้ให้กับชีวิตของเธอ?
แม้แต่… ผู้ชายในคืนนั้นเป็นใครเธอก็ยังไม่รู้!
หนิงซียกมือขึ้นปิดหน้า ร่างสั่นสะท้านเหมือนถูกเขย่าก็ไม่ปาน ความสิ้นหวังมาถึงขีดสุด
ซูเหยี่ยนมองหนิงซีที่กำลังเดินไปบนถนนด้วยความเลื่อนลอย โยนบุหรี่ในมือทิ้ง กำลังจะก้าวตามไป แต่กลับถูกหนิงเสวี่ยลั่วที่อยู่ด้านหลังดึงชายเสื้อไว้ “พี่เหยี่ยน พี่จะไปไหน?”
ขณะที่ซูเหยี่ยนกำลังลังเลอยู่นั่นเอง ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นเกิดขึ้น หนิงซีที่กำลังเดินอยู่บนทางม้าลาย ลอยกระเด็นออกไป แล้วร่างหนักๆ ก็ร่วงลงสู่พื้น
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! รถชนคนท้อง!”
ท่ามกลางแสงจ้า หนิงซีมองเห็นเงาคนขวั่กไขว่และใบหน้าที่ชวนสะอิดสะเอียนของคนสองคน รู้สึกถึงความบีบรัดและเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ท้องแล้วก็มีบางอย่างไหลออกมา เธอกระพริบตาขึ้นมาครั้งหนึ่ง แล้วเลือดสดๆ ก็ไหลรินออกมาจากหน้าผาก ไหลเข้าไปในดวงตาของเธอ… แล้วโลกทั้งโลกก็มืดลง…