บทที่ 260 ผู้ชายมีเงินแล้วจะเลว
บทที่ 260 ผู้ชายมีเงินแล้วจะเลว
เมื่อออกจากตึกบริษัท ท่าทางหล่อเหลามาดเท่ของเยี่ยหวันหวั่นพลันแฟบลงราวกับลูกโป่งถูกปล่อยลม
“เบบี๊ พวกเราคุยกันหน่อยได้ไหม?” เยี่ยหวันหวั่นลองถามหยั่งเชิง
นิ้วซึ่งเห็นข้อกระดูกชัดเจนของซือเยี่ยหานกำลังสัมผัสกลีบดอกไม้สีแดงที่มีหยดน้ำเกาะในอ้อมกอด “คุยเรื่องอะไร?”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอ้อมแอ้ม “คุยกันว่า...พวกเรา...นัดกันใหม่วันหลังเถอะนะ?”
เป็นอย่างที่คิด ซือเยี่ยหานได้ยินแล้วสีหน้าแทบจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาในพริบตา
เยี่ยหวันหวั่นรีบอธิบาย “ฉันไม่ได้จะเบี้ยวนัดคุณนะ ตอนแรกฉันเตรียมจะเลี้ยงดินเนอร์ใต้แสงเทียนสุดโรแมนติกสักมื้อหนึ่ง ผลสุดท้ายฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเงินออมก้อนสุดท้ายของฉันใช้ซื้อดอกไม้ช่อนี้ไปแล้ว...”
เฮ้อ ทำเท่ซะจนได้เรื่องจริงๆ!
ได้ยินว่าเธอใช้เงินก้อนสุดท้ายซื้อดอกไม้ช่อนี้ สีหน้าของซือเยี่ยหานถึงได้เหมือนอ่อนโยนลงบ้าง
ไม่รู้เยี่ยหวันหวั่นนึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาเป็นประกาย พูดต่อไปว่า “แต่ถ้าคุณยินดีที่จะเลี้ยงฉัน งั้นก็ได้อยู่นะ ถ้าคุณให้เงินฉันเลย นั่นจะยิ่งใช้ได้ขึ้นไปอีก!”
ซือเยี่ยหานบอก “กลับบ้าน”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบปาก
Chương bị khóa
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com