ยั่วยวน

เอ็ดเวิร์ดนั่งลงบนเก้าอี้เท้าแขนตรงข้ามกับลูเซียน ถึงเวลาที่จะต้องดำเนินตามแผนสักที

“สงบสติอารมณ์และฟังฉันให้ดี เกี่ยวกับนาตาลี…” เอ็ดเวิร์ดเริ่มอธิบาย

“นาตาลีทำไม” ลูเซียนหรี่ตาถาม ไม่น่าจะเป็นข่าวดี

“เธอบอกว่าช่วงนี้มีพวกสตอล์กเกอร์สะกดรอยตามเธอ เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยแม้ว่าจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ฉันคิดว่าเราควรปลอดภัยไว้ดีกว่ามาเสียใจทีหลัง ใช่ไหม?” เอ็ดเวิร์ดกล่าว

“…แล้วนายว่าควรจะทำอย่างไร” ลูเซียนถามน้องชายที่กำลังบอกฉันว่านาตาลีเลือกที่จะไว้ใจเขาแทนที่จะมาขอความช่วยเหลือจากฉัน? ดูแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้ อีกทั้งสองคนนี้ไม่ชอบขี้หน้ากันมาก่อน ไม่ว่าเอ็ดเวิร์ดจะมีเสน่ห์แค่ไหน การได้รับความไว้วางใจจากนาตาลีในช่วงเวลาแค่หนึ่งสัปดาห์ที่อยู่ใกล้กันก็ดูจะเกินเหตุ เขาต้องการอะไรกันแน่…?

“ฉันอยากให้นาตาลีมีบอดี้การ์ดเพื่อความปลอดภัยของเธอ ฉันรู้จักบอดี้การ์ดที่เก่งและไว้ใจได้คนหนึ่งซึ่งเคยทำให้คุ้มกันคนที่บ้านใหญ่ ฉันขอแสนอเขาเป็นบอดี้การ์ดของเธอ ตอนนี้นาตาลีโตเป็นสาวแล้ว และด้วยสถานะทางสังคมของพวกเรา เธออาจตกเป็นเป้าโจมตีได้ทุกเวลา” เอ็ดเวิร์ดเสนอ หวังว่า ลูเซียนจะคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกสาวมาเป็นอันดับแรก ตกลงตามข้อเสนอของฉันซะเถอะ

"…ก็เป็นความคิดที่ดีนะ ยิ่งถ้าเขามาจากบ้านใหญ่ด้วย ทางนั้นก็น่าจะเห็นด้วย ดีกว่าจะจ้างคนนอกมาเป็นบอดี้การ์ด แล้วผู้ชายคนนี้เป็นใคร” ลูเซียนตอบด้วยน้ำเสียงที่ยินดี ไม่ว่าเหตุการณ์สตอล์กเกอร์จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ นาตาลีมีบอดี้การ์ดก็ไม่เลว แต่ผู้คุ้มกันจากบ้านใหญ่เหรอ? บ้านใหญ่ไม่สนใจความปลอดภัยของนาตาลีหรอกเพราะพวกเขาไม่เคยมองว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของสายเลือด ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของพวกเขา

“ชื่อของเขาคือไรเนอร์ ฉันไม่คิดว่านายเคยพบเขา แต่เขาปกป้องฉันมากกว่าหนึ่งครั้งตอนเดินทางไปต่างประเทศและดูเหมือนจะไว้ใจได้ แน่นอนว่าเขาจะคอยปกป้องเธอตลอด 24 ชั่วโมงทุกวัน” เอ็ดเวิร์ดอธิบาย

"ก็ได้ เป็นอันว่าฉันตกลง ถ้านายเชื่อใจเขา ฉันก็จะเชื่อใจเขา ฉันจะไปขอที่บ้านใหญ่ให้เขาเป็นบอดี้การ์ดของนาตาลี ขอบคุณที่บอกเรื่องนี้ให้ฉันรู้ ฉันดีใจที่เห็นว่านายเป็นห่วงลูกสาวของฉัน” ลูเซียนกล่าวขอบคุณน้องชายของเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถึงตาฉันแล้วที่จะถามคำถามบางอย่าง…

“วันนี้นายพานาตาลีไปที่ไหน? ...ไม่ต้องอ้อมค้อมล่ะนะ ถามกันตรง ๆ ไปเลย” ลูเซียนถาม ฉันรู้ว่านายไม่ได้พาเธอไป 'ซื้อของ' ดูจากสภาพตอนนาตาลีกลับมา พวกเขาต้องออกไปที่ไหนสักแห่งนอกเมือง และไม่มีพนักงานขายที่ใกล้ชิดของนาตาลีที่ร้านบูติกหรูติดต่อสาวใช้ให้มารับของที่พวกเขาไปซื้อเช่นกัน

“นายคิดว่าฉันพาเธอไปที่ไหน” เอ็ดเวิร์ดถามกลับ

“ฉันถามนาย ไม่ใช่ให้นายมาถามฉัน เอ็ดเวิร์ด” ลูเซียนเตือนในขณะที่เขาถลึงตาใส่น้องชาย

“นายไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันพาเธอไปที่ไหน สิ่งที่นายต้องรู้คือทำไมฉันถึงพาเธอไปที่นั่น” เอ็ดเวิร์ดตอบ

"…งั้นเหรอ งั้นทำไมคุณถึงพาเธอไปที่นั่น” ลูเซียนถาม

“…เพราะฉันไม่อยากเป็นคนที่ถูกลืมอีกแล้ว” คำตอบโดยตรงไปตรงมาของเอ็ดเวิร์ดทำให้ลูเซียนตกใจและสับสน เขาหมายถึงอะไร?นาตาลีรู้จักเอ็ดเวิร์ดตั้งแต่ฉันแต่งงานกับแม่ของเธอ และตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้ พวกเขาก็ยังติดต่อกัน จริงอยู่ ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่อาจเรียกได้ว่าสนิทกันมาก แต่คงไม่มีใครคิดว่าเธอ 'ลืม' เอ็ดเวิร์ดไปแล้ว ทำไมเรื่องมันถึงซับซ้อนอย่างนี้นะ ไม่เข้าใจเลย

“เห็นทีนายคงจะไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟังไปมากกว่านี้ ใช่ไหม?ฉันจะไม่ติดใจอะไรแต่ขอเตือนไว้ก่อนว่าร่างกายของนาตาลีอ่อนแอและเธอไม่ชอบป่า เธอใช้ชีวิตอยู่แต่ในเมือง” ลูเซียนกล่าวด้วยท่าทางเคร่งขรึม

ไม่ เธอไม่ใช่ นายทำให้เธอเป็นอย่างนั้น ...

“ฉันจะกลับแล้ว ฝากดูแลนาตาลีด้วยก็แล้วกัน…” เอ็ดเวิร์ดกล่าวลาด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วเดินออกจากห้องหนังสือไป

…

*ก๊อก ก๊อก ก๊อก*

“นาตาลี นี่ฉันเอง” ลูเซียนเรียกเธอขณะที่เคาะประตูเบาๆ ยังไม่ดึกสักเท่าไร เธอน่าจะยังตื่นอยู่

"เข้ามาได้เลยค่ะ…"

ฉันยิ้มให้ลูเซียนตอนเข้ามาทางประตูห้องนอนมา แปลกแต่ก็น่ายินดีที่เขามาหาฉันถึงห้อง ฉันแต่งตัวเข้านอนแล้วในชุดราตรีลูกไม้สีขาวพร้อมคอนซีลเลอร์ปกปิดรอยกัดทั้งสามบนไหล่ของฉัน...ทั้ง ๆ ที่สาวปกติจะไม่ทาคอนซีลเลอร์เพื่อปกปิดรอยรักจากพ่อเลี้ยง…แต่ก็ช่างเถอะ

ฉันนั่งลงบนเตียงแล้วตบที่นอนเพื่อเชื้อเชิญให้เขานั่ง เขาจำใจเดินมานั่งข้าง ๆ ฉันที่ปลายเตียง ผมของเขายังชื้นอยู่และตัวของเขามีกลิ่นแชมพูที่บ่งบอกว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นี่เป็นหนึ่งในลุคที่เซ็กซี่ที่สุดของลูเซียน

“ไปช็อปปิ้งกับเอ็ดเวิร์ดเป็นไงบ้าง” ลูเซียนถาม

"สนุกมากค่ะ เราซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับ และอื่น ๆเยอะแยะเลย…” ฉันตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่มีที่ติเพื่อปกปิดเรื่องการเดินทางของพวกเรา

“หนูดูเหนื่อยมาก ไม่ฉันนวดหนูเหมือนที่เคยทำไหมล่ะ” ลูเซียนเสนอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

เขาไม่รอคำตอบจากฉันหากเปิดผ้าห่อออกแล้วจับขาซ้าย มือใหญ่และอบอุ่นเริ่มนวดขาของฉันตั้งแต่ข้อเท้าไล่ขึ้นไปถึงต้นขาของฉันอย่างช้าๆ

“กล้ามเนื้อของหนูตึงหน่อย ๆ ให้ฉันช่วยกดให้มันผ่อนคลายลงหน่อยดีกว่า” เขาแนะแล้วเลื่อนมือขึ้นไปที่ต้นขาด้านบนของฉัน จากนั้นมือที่เชี่ยวชาญของเขาก็นวดต้นขาทั้งสองข้างพร้อมกัน ในขณะที่เขาโน้มตัวมาเหนือฉัน เขาอยู่ใกล้มากจนรู้สึกได้ถึงความร้อนในร่างกายของเขา และกลิ่นแชมพูของเขาก็อบอวลอยู่ในโสตประสาทสัมผัสจนร่างกายฉันตอบสนองต่อเขาอย่างรุนแรงเมื่อฉันรู้สึกว่าหัวนมของฉันแข็งและช่องรักเริ่มเกร็งเสียว

“นอนคว่ำสิ เดี๋ยวฉันนวดหลังให้” ลูกสั่งพลางดึงผ้าห่มออกจากร่างฉัน ชุดนอนลายลูกไม้เป็นสิ่งเดียวที่ปกปิดร่างกายของฉันไว้อยู่ ฉันพลิกตัวช้าๆ รู้สึกถึงมือของเขาที่หลังต้นขา เขาบีบนวลจนแนต้องพยายามไม่ส่งเสียงครางออกมา ลูเซียนอาจจะคิดว่าเขานวดเพื่อให้ฉันผ่อนคลาย แต่สำหรับฉัน นี่คือการยั่วยวนล้วนๆ ฉันกัดริมฝีปากขณะที่มือของเขาเลื่อนขึ้นไปใต้ชุดนอนเพื่อจับบั้นท้ายที่เปลือยเปล่าของฉัน มือใหญ่คลึงตูดของฉันทั้งสองข้างอย่างแรง นวดเฟ้นอยู่ซ้ำ ๆ จนฉันเสียวซ่านไปถึงโพรงเนื้อด้านใน ถ้าเขาป้ายมือไปตรงนั้น เขาจะรู้ทันทีว่าเสียวซ่านมากขนาดไหน...

“ลูเซียน…อา…ฉันคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว…” ฉันครวญครางด้วยเสียงแผ่วเบา สาปแช่งตัวเองอย่างเงียบ ๆ เมื่อได้ยินเสียงของฉันที่ฟังดูเย้ายวนและดึงมือออกจากก้นของฉัน แต่กลับกดน้ำหนักลงบนสะโพกของฉันแทน เขาปลดสายรัดชุดนอนของฉันลงจากไหล่จนแผ่นหลังเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา เขาขึ้นคร่อมลงบนสะโพกของฉันแล้วนวดหลังต่อ

“ด้านหลังเป็นส่วนที่ต้องนวดมากเป็นพิเศษ จะทำให้หนูรู้สึกสบายไปทั้งตัว มะ…ให้ฉันช่วย” ลูเซียนกระซิบข้างหูฉัน ใกล้จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา ทุกครั้งที่เขาออกแรงกดลงบนแผ่นหลัง สะโพกหนาก็จะบดเบียดกับลำตัวของฉัน ตายแล้ว…จะทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย...ฉันครางออกมาเบาๆ เมื่อน้ำล่อลื่นไหลย้อยออกมาจากกลีบดอกบัว

ในที่สุดลูเซียนก็หยุดนวดและลงจากสะโพกของฉัน เขาห่มผ้าคลุมตัวฉันอีกครั้งก่อนจะลงจากเตียง ฉันพลิกตัวนอนหงายหลังจากผ้าห่มคลุมตัวฉันหมดทั้งตัว ฉันกลัวว่าเขาจะเห็นรอยเปียกชื่นจากน้ำล่อลื่นที่ติดอยู่บนชุดนอน เขาโน้มตัวลงมาจูบฉันที่หน้าผากและข้างแก้ม...พลางลากลงมาที่ลำคอทำให้ฉันครางออกมาจากริมฝีปาก

“ราตรีสวัสดิ์ นาตาลี” เขาพูดเรียบๆ เมื่ออยู่ที่ประตู แล้วเขาก็เดินจากไป…

เมื่อกี้มันอะไรกัน…? ลูเซียน…คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ความเหนียวเหนอะหนะระหว่างขาของฉันคือคำตอบมากที่สุดที่ฉันพอจะคิดได้ ทุกจุดบนร่างกายของฉันที่ถูกมือเขาสัมผัสเร่าร้อนราวกับถูกไฟเผาผลาญ สัมผัสที่แผ่วเบาของเขายังติดอยู่บนเรือนร่างของฉัน ฉันใช้นิ้วลูบไล้ไปสัมผัสจุดที่มือของเขาแตะต้องฉัน ทั้งต้นขา...และก้นเนียน ทรวงอกของฉันแข็งเป็นไตอีกครั้ง ฉันหอบหายใจพาเอาหน้าอกกระเด้งขึ้นลงโพรงรักบีบแน่นไปพร้อม ๆ กับที่ฉันบีบต้นขาเข้าหากัน ได้เวลาฉันต้องหลับตานอนแต่ฉันหยุดคิดถึงลูเซียนไม่ได้…ฉันต้องการเขา…ช่วยด้วย ฉันต้องการเขาเหลือเกิน!