ตอนที่ 967 - 968

ตอนที่ 967 หาโอกาสหนี

รถม้าเดินทางไปทั้งคืน กระทั่งเช้าตรู่วันต่อมา หนิงหลางตื่นมากลางรถม้าส่ายไปส่ายมา ทันทีที่ตื่นขึ้นก็นึกถึงคำพูดของพ่อแม่ ภายหลังตนเองยังสลบไป นึกถึงเรื่องหลังจากนั้นได้ร่างกายก็สะดุ้งขึ้นมาตามสัญชาตญาณแทบในทันใด แต่เพราะสะดุ้งโหยงโดยไม่ทันตั้งตัว ศีรษะจึงชนรถม้าเข้าจังๆ

“ตุบ!”

“ซี๊ดอ๊าก! เจ็บ!”

ระหว่างที่เสียงกระแทกรุนแรงดังลอยออกไป เสียงสูดลมกายใจและเสียงร้องเจ็บปวดยังตามมา มือหนึ่งกุมหน้าผาก เขามองหนุ่มน้อยชุดแดงที่สองแขนกอดอกหลับตาสงบจิตใจ ไฟโทสะก็ปะทุขึ้นมา

“เฟิ่งจิ่ว! ข้าบอกว่าไม่ไป ทำไมยังพาข้าออกมา? นึกไม่ถึงว่าจะไปรบเร้าให้พ่อแม่วางยาข้า? จะ จะ เจ้าต่ำช้าเกินไปแล้ว!” เขายื่นมือเจ้าอวบๆ ไปชี้เฟิ่งจิ่วพลางด่าลั่น

เฟิ่งจิ่วลืมตาขึ้นช้าๆ แววตาเย็นชามีความเยียบเย็น “หนิงหลาง”

เพียงแวบเดียวหนิงหลางก็ใจฝ่อ วางมือที่ชี้เขาลงโดยไม่ตั้งใจ แม้แต่สายตายังมีท่าทางหลบเลี่ยง ความโกรธที่เต็มท้องเปลี่ยนไปเป็นความน้อยใจ เบ้ปากนั่งลงและหันไปทางอื่นไม่มองเขา