ตอนที่ 906

ตอนที่ 906 เจอข้าคือโชคร้ายของเจ้า

“ช่วงนี้ว่างๆ ไม่มีธุระอะไร จะฆ่าเวลาเสียหน่อย” โม่เฉินกล่าวจบก็อุ้มกลืนเมฆาไปทันที

รองเจ้าสำนักเห็นเขาพาสัตว์เลี้ยงออกไป ก็ส่ายหน้าเผยรอยยิ้มจำใจ แล้วสาวก้าวตามออกไป

ขณะเดียวกันนี้ เฟิ่งจิ่วที่ออกจากประตูค่ายกลเพียงรู้สึกว่าถูกแรงหนึ่งผลัก ร่างกายโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว เมื่อยั้งฝีเท้าไว้มั่นและเงยหน้ามองไปรอบๆ ก็เห็นความมืดสนิทไม่พบใครอื่น มีเพียงตนเองอยู่ตรงนี้

ดังนั้นหลังถอนหายใจเบาๆ เธอจึงใช้ดวงจิตสำรวจ พบว่าภายในหนึ่งลี้โดยรอบไม่มีคน มีเพียงเธอคนเดียว ทั้งที่เห็นว่าตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท เธอกลับไม่ความคิดที่จะพักผ่อน

ในนี้เป็นอย่างที่รองเจ้าสำนักบอกจริงๆ พลังวิญญาณล้นเหลือยิ่ง แม้เป็นสถานที่ลับแห่งนั้นในสำนักศึกษาแคว้นเหินเวหาก็เทียบที่นี่ไม่ได้สักนิด หนำซ้ำเธอพบว่าพลังวิญญาณที่นี่เข้มข้นกว่าในห้วงมิติเสียอีก แต่ความบริสุทธ์เทียบกับในห้วงมิติไม่ได้