ตอนที่ 559 หายไป

ตอนที่ 559 หายไป

เฟิ่งจิ่วเห็นว่ากลับโรงเตี๊ยมไปยังมีเวลาเหลือ ร้านน้ำชาเล็กๆ มุมถนนก็มีคนไม่กี่คน เธอจึงพยักหน้า “ก็ดี” จากนั้นค่อยสาวก้าวเดินไปทางนั้น และนั่งลงตรงโต๊ะหัวมุม

“พวกเจ้านั่งลงเถอะ!” เธอให้สัญญาณ มือหนึ่งเท้าคางบอกว่า “เดิมทีเป็นห่วงว่าท่านปู่กับท่านน้าซู่ซีไม่รู้ว่าทำอย่างไรถึงจะเดินไปด้วยกันได้ นึกไม่ถึงว่าสองคนนี้มือเท้าเร็วยิ่งนัก ดูท่าข้าคงกังวลไปเสียเปล่า”

เหลิ่งหวาช่วยนางรินน้ำชา พลางเอ่ยยิ้มๆ “หากนายท่านรู้เรื่องนี้ เดาว่าคงตกใจจนสะดุ้งเหมือนกัน”

“เหอะๆ แน่นอน อย่างไรเขาก็คงไม่นึกว่าท่านปู่จะสุขกายสบายใจอยู่ที่นี่ เฮ้อ ท่านปู่นี่ไม่ไหวเลย! ในเมื่อยังดีๆ อยู่ ไม่รู้จักสั่งคนส่งจดหมายกลับไป ทำให้พวกเราเป็นห่วงตั้งนาน”

เธอพูดพลางยกน้ำชาขึ้นจิบ นัยน์ตาฉายประกายหยอกล้อ “แต่เดิมคิดว่าจะทำให้ท่านปู่ประหลาดใจเสียหน่อย แต่เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว เฮ้อ! ช่างเถอะ! ข้าเห็นเขาตามอยู่ข้างกายท่านน้าซู่ซี แม้แต่คอยังแดงเถือก โบราณว่ารับมือจิตใจหญิงงามนั้นยากเย็นที่สุด คำพูดนี้ไม่ผิดเลยจริงๆ!”