ตอนที่ 487 ต้องดูอารมณ์ข้า

ตอนที่ 487 ต้องดูอารมณ์ข้า

เพียงกวาดสายตาก็มองปัญหาด้านวรยุทธ์ของนางออก เจ้าตำหนักยมราชไม่สนใจหัวข้อสนทนาก่อนหน้านั้นอีก แต่เอ่ยถามขึ้นมาว่า “วรยุทธ์เจ้าถึงคอขวดแล้วล่ะสิ?”

ได้ยินคำพูดนี้ เฟิ่งจิ่วดวงตาเป็นประกาย รีบนั่งลงตรงข้ามเขา “ใช่ วรยุทธ์พลังเร้นลับข้าอยู่ระดับยอดปรมาจารย์ขั้นสูงสุด แต่ช่วงนี้ฝึกบำเพ็ญมาตลอดกลับบรรลุไม่ได้ ข้ารู้สึกว่าอาจจะขาดจุดประสานไปอย่างหนึ่ง กำลังคิดว่าจะลองออกไปเดินหน่อยดีหรือไม่”

เจ้าตำหนักได้ฟังก็ชายตามองนางนิ่งๆ “จะสลัดข้าทิ้งแล้วออกไปซ่อนตัวกบดาน?”

“แหะๆ ที่ไหนกันเล่า ข้ากำลังอยากถามท่านหน่อยว่าจะไปด้วยกันหรือไม่?” ความคิดถูกมองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง เธอจึงยิ้มเจื่อนพลางรีบพูดแก้

“หึ! อยากเชิญข้าไปร่วมทาง ต้องดูๆ หน่อยว่าข้ามีอารมณ์หรือไม่” เจ้าตำหนักแค่นเสียงเย็น ชัดเจนว่าในใจแสนเป็นสุข แต่กลับยังวางท่าอย่างหยิ่งยโส

“อย่างนี้เอง! ไม่เป็นไร ข้าไปเองก็ได้” ดวงตาเธออมยิ้ม มองเขาด้วยอาการเริงร่า

ได้ยินเช่นนี้และได้เห็นท่าทางระรื่นของนาง เจ้าตำหนักก็ถลึงตามอง “ใครบอกว่าข้าไม่ไป? เจ้าอย่าคิดจะทิ้งข้าไว้เชียว!”