ตอนที่ 209 ข้าแค่ถามทาง

ตอนที่ 209 ข้าแค่ถามทาง

“อึก!”

เฟิ่งจิ่วกลิ้งลงจากเนินเขามาถึงใต้เนินและชนเข้ากับลำต้นไม้ต้นหนึ่งถึงจะหยุดลง ความเจ็บนั้นทำให้เธอส่งเสียงอู้อี้ ล้มอยู่บนพื้นสักพักไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

จนกระทั่งผ่านไปสักพัก เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ นอนหงายมองท้องฟ้า คิดว่าตัวเองหนีออกมาจากสถานที่อย่างตำหนักยมราชได้ช่างไม่ง่ายดายเลยจริงๆ

หนีออกมาจากค่ายกลของตำหนักยมราชแล้วถึงพบว่าภายนอกถูกล้อมด้วยภูเขาทั้งสามด้าน มีเพียงทางออกเดียว ถ้าอยากจะหนีย่อมไม่อาจวิ่งไปทางนั้น ดังนั้นเธอจึงปีนข้ามภูเขาลูกนั้นเสีย ผ่านไปหนึ่งคืน เดินผ่านเกือบหลายสิบค่ายกลกับอีกหนึ่งเขตอาคมถึงจะมาถึงที่นี่

โชคยังดี พลังเร้นลับที่ถูกผนึกไว้ เมื่อคืนเธอใช้พลังวิญญาณเปิดออกเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นเดาว่ารอบนี้คงถูกจับกลับไปแล้ว

หลังพักผ่อนสักครู่ เฟิ่งจิ่วก็ลุกขึ้นมองไปรอบๆ หาทิศทางเดินต่อไปตามความรู้สึก คิดว่าหลังจากออกไปจะติดต่อกับเหลิ่งซวงเสียก่อน ไม่ให้นางกังวลใจที่ไม่ได้ข่าวคราวเธอมานานถึงเพียงนี้

แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เธอนึกไม่ถึงคือ เธอยังไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จนกระทั่งภาพน่าระทึกที่พบเห็นต่อมาทำให้เธอมึนงงไปบ้าง...