ตอนที่ 1613 - 1614

ตอนที่ 1613 การมาถึงของทั้งสองคน

ระหว่างทางไปนอกจากการลอบสังหารครั้งนั้นแล้ว กลับไม่เจอการลอบฆ่าอะไรอีก แต่ระหว่างทางกลับมากลับไม่ได้ราบรื่นนัก

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจากข้างนอก คนที่อยู่ในห้องโถงชะงักเล็กน้อย เห็นว่าทุกคนล้วนอยู่ในนี้ ก็ประหลาดใจเล็กน้อย นอกจากพวกเขาแล้วยังจะมีใครมาอีก?

“ข้าไปดูเองขอรับ” เหลิ่งหวาพูด สาวเท้าเดินออกไป ห้องโถงใหญ่กับประตูลานบ้านไม่ไกลกันมาก เสียงเคาะประตูจากข้างนอกย่อมดังเข้ามาถึงข้างในได้

ตอนเหลิ่งหวาเปิดประตูบ้าน แล้วเห็นคนแปลกหน้าสองคนยืนอยู่ข้างนอก ก็ชะงักไปเล็กน้อย แล้วถามว่า “ทั้งสองท่านมาหาใครหรือ?”

“พวกข้าเป็นศิษย์จากสำนักโอสถตะวัน พวกข้ามาหา…” ลั่วเหิงยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเฉินเต้าที่ยืนอยู่ข้างๆ ดึงหลบไปด้านหนึ่งแล้วพูดแทรก

“ข้าชื่อเฉินเต้า เขาชื่อลั่วเหิง พวกข้ามาหาเฟิ่งจิ่ว”

ได้ยินอย่างนั้น เหลิ่งหวานัยน์ตาไหวระริก มองทั้งสองแวบหนึ่ง แล้วบอกว่า “โปรดรอสักครู่” สิ้นเสียง เขาก็ปิดประตูอีกครั้ง

ลั่วเหิงที่เห็นประตูถูกปิด ก็เบิกตากว้าง “ทำไมเขาถึงปิดประตูปล่อยเราไว้ข้างนอก? เสียมารยาทเกินไปแล้ว”