ตอนที่ 1399 - 1400

ตอนที่ 1399 เงาร่างนั้น

เธอเงยหน้ามองไป เห็นชายอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่งยืนพิจารณาเธออยู่หน้าถ้ำที่พัก

เห็นเช่นนี้เธอจึงก้าวไปข้างหน้า เหลือบเห็นป้ายห้อยเอวประจำตัวที่เอวเขา แล้วยังเห็นเหรียญตราประจำตัวนักเล่นแร่แปรธาตุอีกอันหนึ่ง จึงคารวะแล้วกล่าวว่า “คารวะศิษย์พี่ ข้ามาส่งยาทิพย์ เพียงแต่เพิ่งมาเป็นครั้งแรก ไม่ทราบว่าถ้ำของอาจารย์อาซั่งกวนอยู่ทางไหนหรือขอรับ”

ในสำนักโอสถตะวันแห่งนี้ การเรียกขานระหว่างศิษย์ล้วนเรียกกันว่าศิษย์พี่ศิษย์น้อง ไม่ได้แบ่งกันตามระดับนักเล่นแร่แปรธาตุ แต่ตำแหน่งเดียวที่ไม่เหมือนกันก็คือเจ้าเขาที่พวกเขาต้องขานเรียกว่าปรมาจารย์ ศิษย์ของเจ้าเขาพวกเขาล้วนเรียกด้วยความเคารพว่าอาจารย์อา

“ส่งยาทิพย์?” ชายคนนั้นจ้องเฟิ่งจิ่ว จ้องมองอยู่ครู่หนึ่งก็ถามว่า “เดิมทีนี่เป็นงานของศิษย์น้องกัวไม่ใช่หรือ? จู่ๆ ทำไมจึงเปลี่ยนคน?”

“คืออย่างนี้ขอรับ ศิษย์พี่กัวมีธุระด่วนต้องลงเขา จึงให้ข้ามาส่งยาทิพย์ให้อาจารย์อาซั่งกวนแทน”

ได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มพยักหน้า “อืม เจ้ามาครั้งแรก อย่าเดินเพ่นพ่านข้างบนนี้ เดินตรงไปตามทางนี้เรื่อยๆ ถ้ำสุดท้ายก็คือถ้ำของอาจารย์อาซั่งกวน”