949

ตอนที่ 949 ฉันมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง（4）

เฉิงเว่ยหว่านไม่กล้าบอกกับคนขับรถตรงๆ ว่าสถานที่ที่ต้องการจะไปชื่อ “เจียย่วน” เธอกลับให้เขาจอดรถที่หน้าธนาคารแห่งหนึ่ง ที่อยู่ห่างจาก “เจียย่วน” ประมาณห้าร้อยเมตร

รอจนกระทั่งรถแท็กซี่ขับออกไป ในตอนนี้เฉิงเว่ยหว่านถึงจะสาวเท้าเดินไปทาง “เจียย่วน” อย่างรีบเร่ง

อาจเป็นเพราะจิตของเธอหลอนไปเอง ทำให้เธอรู้สึกว่าแววตาของพนักงานห้องโถงที่มองเธอแปลกประหลาดมาก

แม้คำพูดเธอยังไม่กล้าที่จะพูดดัง และก็ไม่กล้าสบตากับคนอื่น เธอเพียงแค่บอกชื่อของตัวเองและชื่อของหานจือฟานด้วยเสียงแผ่วเบา

ไม่นานก็มีพนักงานต้อนรับชายคนหนึ่งเดินเข้ามา พาเฉิงเว่ยหว่านขึ้นไปชั้นบน และพาเธอไปส่งหน้าประตูห้องหนึ่งที่อยู่ชั้นบนสุด

หลังจากพนักงานต้อนรับชายช่วยเฉิงเว่ยหว่านเคาะประตูแล้ว เขาก็เดินจากไป

ไม่นานเท่าไหร่ เฉิงเว่ยหว่านก็ได้ยินเสียงประตูดังลอดออกมาผ่านบานประตู

จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอกำมือเป็นกำปั้นโดยไม่รู้ตัว แม้แต่ลมหายใจก็ยังกลั้นตาม

เธอไม่กล้ามองประตูที่อ้าอยู่ข้างหน้า หลุบศีรษะลงต่ำอย่างแข็งทื่อไปทั้งร่าง จ้องมองปลายเท้าของตัวเอง