889

ตอนที่ 889 เฮ่อจี้เฉิน พวกเรามีลูกกันสักคนเถอะ（389）

“ฉันรู้ค่ะ ฉันรับรองว่าจะไม่ทำให้คุณลำบาก ขอบคุณคุณมากนะคะ ขอบคุณคุณมากค่ะ...” เฉิงเว่ยหว่านเอ่ยขอบคุณติดต่อกันหลายครั้ง

แม่บ้านก้มศีรษะลงอย่างทำใจไม่ได้ และลอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา หลังจากนั้นก็ชี้ไปทางอาคารผู้ป่วย ทำท่าทางเหมือนต้องการจะพาเฉิงเว่ยหว่านไป

แต่ทั้งสองคนยังไม่ทันจะได้ก้าวขาขึ้นมา จู่ๆ หานจือฟานที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็กระแอมออกมาเสียงดัง

ร่างของแม่บ้านชะงักงันไปอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปประมาณสิบวินาที หล่อนถึงจะหันศีรษะช้าๆ และมองไปทางต้นกำเนิดเสียง

เมื่อประสานสายตาเข้ากับใบหน้าของหานจือฟาน จิตใต้สำนึกก็สั่งให้แม่บ้านก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว และเอ่ยขึ้นมาอย่างขี้ขลาด “คุณหาน”

หานจือฟานจับจ้องทั้งสองคนอย่างไม่พูดอะไร ผ่านไปสักพักเล็กๆ เขาก็ถึงจะก้าวขาเดินไปทางทั้งสองคน

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แม่บ้านก็ตกใจกลัวจนขาเริ่มสั่นเทิ้มขึ้นมา

ในขณะที่หานจือฟานยืนอยู่ตรงหน้าแม่บ้าน แม่บ้านก็พูดขึ้นมาตามสัญชาตญาณ “คุณหานคะ ฉัน....”

หานจือฟานไม่รอให้แม่บ้านได้สำนึกผิด เขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเล็กน้อย “เธอขึ้นไปซะ”