879

ตอนที่ 879 เฮ่อจี้เฉิน พวกเรามีลูกกันสักคนเถอะ（29）

โยนโทรศัพท์ไปเบาะข้างคนขับอย่างแรง และหานจือฟานก็ตวัดสายตามองประตูหมู่บ้านของเฉิงเว่ยหว่านชั่วขณะ หลังจากนั้นก็ถึงจะผละสายตาออกมา เหยียบคันเร่งลงอย่างรวดเร็ว จากไปอย่างสง่าผ่าเผย

เขาตอบรับหานหานแล้วว่าจะพาคุณแม่ไปเจอเขา แต่ทว่าตอนนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพาคุณแม่ของเขากลับไป และก็ไม่รู้ว่า หลังจากที่เฉิงหานรู้ว่าไม่ได้เจอกับแม่ของเขาแล้ว จะโวยวายยังไงอีก

หานจือฟานไม่รู้ว่าตัวเองถูกเฉิงเว่ยหว่านทำให้โมโห หรือเพราะเฉิงหานเป็นไข้ไม่หยุดหย่อน จู่ๆ เขาก็ปวดหัวอย่างหนัก

เขายกมือขึ้นมาคลึงขมับสักพัก หลังจากนั้นก็คลำหาโทรศัพท์ โทรศัพท์กลับไปที่บ้าน

คนที่รับสายคือแม่บ้าน เมื่อได้ยินหานจือฟานถามถึงสถานการณ์ของเฉิงหาน เธอก็รีบรายงานอย่างไม่ตกหล่นแม้แต่ตัวเดียว “คุณชายเล็กคิดว่าแม่ของเขาจะมา จึงเชื่อฟังมาก กินข้าวแล้ว แล้วก็กินยาแล้ว เขาเอะอะโวยวายมาทั้งวัน เดิมทีก็เหนื่อยมากอยู่แล้ว หลังจากที่ยาออกฤทธิ์ ก็ผล็อยหลับไปแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่เลย ไข้ก็ลดลงไปเรียบร้อยแล้วค่ะ”

หานจือฟานที่ได้ยินถึงตรงนี้ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก