1048

ตอนที่ 1048 หวาดกลัว（9）

หานจือฟานจับจ้องหนังสือพิมพ์อยู่ชั่วขณะ และถึงจะเคลื่อนสายตามาบนใบหน้าของเฉิงเว่ยหว่าน: “หวานหว่าน ถ้าหากเธออยากจะไปจากที่นี่จริงๆ ละก็......”

หานจือฟานหยุดเว้นวรรคลงมา

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้ว แต่รอจนถึงเวลาที่ควรจะพูดการตัดสินใจนี้ออกมา ก็ยังรู้สึกยากเล็กน้อย

เขาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น กลืนน้ำลายลงอย่างฝืนคอ ผ่านไปสักพัก ก็ถึงจะบีบบังคับให้ตัวเองส่งเสียงออกมา พูดจุดสำคัญข้างหลังออกมา: “....ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปเถอะ”

มีความประหลาดใจบางๆ วาบผ่านนัยน์ตาของเฉิงเว่ยหว่าน เหมือนเธอไม่กล้าเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ปลายนิ้วที่จับหนังสือพิมพ์ของหานจือฟานอดไม่ได้ที่จะเพิ่มแรงให้มากขึ้นกว่าเดิม เขารู้ว่าเธอไม่กล้าที่จะเชื่อ เขาจึงถือโอกาสบรรยายประโยคเมื่อกี้ที่ตัวเองพูดให้ละเอียดกว่าเดิมอีกรอบ: “เธออยากจะจากไปตอนไหนก็ได้ จะไม่มีคนมาขวางเธอไว้ สำหรับการแลกเปลี่ยนที่พวกเราทำก่อนหน้านี้ ก็ให้ถือว่าเป็นโมฆะไปละกัน ที่ว่าเธอค้างฉันอยู่กี่คืน ก็ล้มเลิกไปเลย ก่อนที่เธอจะจากไป เธอบอกกับแม่บ้าน ให้เขาช่วยเธอเก็บของ เรียกคนขับรถ”