100

บทที่ 100 พูด “ขอโทษ” เป็นร้อยครั้ง (10)

บนโลกนี้ คนที่เรียกเธอว่า "หมานหม่าน" มีเพียงคนเดียว

เขาชื่อว่าเฮ่อหยูกวง เป็นพี่ชายฝาแฝดของเฮ่อจี้เฉิน

เธอได้พบกับเขาตอนเธออายุ 13 ปี วันนั้นเป็นวันที่เธอมาเมืองซูเป็นวันที่สอง คุณยายมาเป็นแขกของบ้านตระกูลเฮ่อ

เขากำลังนั่งให้น้ำเกลืออยู่บนโซฟา หลังจากฟังคุณยายแนะนำตัวแล้ว เขายิ้มให้เธออย่างอบอุ่น ใบหน้าละเอียดอ่อนและอ่อนโยน ชายหนุ่มราวกับเป็นภาพวาดที่ออกมาการ์ตูนที่เธอคลั่งไคล้สมัยวัยรุ่น งดงามจนเธอลืมรับแอปเปิ้ลที่คุณป้าเฮ่อส่งมาให้

วันนั้น เธอและเขาพูดกันไม่กี่ประโยค เขาไม่ยิ้มก็พยักหน้า จนลึกๆ แล้วในใจเธอแอบคิดว่า เดิมทีพี่ชายคนนี้อาจไม่ใช่คนที่ชอบพูดสักเท่าไหร่..

เมื่อกลับมาที่บ้านของคุณยาย คุณยายอธิบายให้ฟังเธอถึงได้รู้ว่า พี่ชายคนนั้นที่เธอคิดว่าเขาไม่ชอบพูด แท้ที่จริงแล้วเป็นใบ้

ลึกๆ แล้วในใจของเธอรู้สึกสงสาร และยังมีความเห็นใจที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แฝงอยู่ด้วย

คุณยายยังบอกเธอว่า พี่ชายคนนั้นมีน้องชายฝาแฝดที่ไม่เรียนหนังสือ ไร้ความสามารถและชอบมีเรื่องชกต่อยอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นเด็กเกเร