041

ตอนที่ 41 ตรงที่มองเห็น (1)

สีหน้าของจี้อี้นิ่งไม่ไหวติง เธอไม่หันไปมองเฮ่อจี้เฉิน เพียงแต่ค่อยๆ ออกแรงดึงข้อมือของตนเองออกจากอุ้งมือใหญ่ของเขา จากนั้นก็เดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองอีก

ความใจเย็นและความนิ่งเฉยของเธอ ทำให้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านในอกของเฮ่อจี้เฉินไม่เพียงแต่ไม่ผ่อนคลายลง แต่กลับรุนแรงมากขึ้นไปอีก เขาหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามระงับความฉุนเฉียวที่คุกรุ่นในอกให้สงบลง แต่เมื่อลืมตาไปเห็นเงินปึกนั้นที่เธอวางไว้บนเตียง ฉับพลันลึกๆ ในใจของเขาก็ยิ่งจุกแน่นมากขึ้นไปอีก เขาหันหน้ามามองเงาหลังของจี้อี้ที่กำลังจะเดินลับไปทางประตูห้องนอน อารมณ์ก็ยิ่งคุกรุ่นรุนแรงอย่างไร้การควบคุม เขาหันหน้ามาตะคอกใส่ป้าจางว่า "ยังจะยืนทำอะไรอีก? รีบเอาของที่เธอจับก่อนหน้านี้ทั้งหมดเอาไปทิ้ง!สกปรกที่.."

คำว่า “ที่สุด” ที่เป็นคำสุดท้าย ยังไม่ทันได้พูดจบ หางตาของเฮ่อจี้เฉินเหลือบไปเห็นด้านหลังของจี้อี้แวบๆ เขาเงียบลงทันที

ป้าจางตกใจจนแม้แต่ว่า “ค่ะ” ก็ยังไม่กล้าตอบ แล้วรีบวิ่งไปที่ข้างเตียง เริ่มดึงผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม