บทที่ 342 ต้าเป่าผู้ทระนง
“ไม่ จะทำเช่นนั้นไม่ได้” ต่อให้ฮองเฮากล้าหาญเพียงใด นางก็ไม่เคยคิดที่จะแย่งชิงบัลลังก์ ใช้ประโยชน์จากการบาดเจ็บขององค์ประมุข บังคับให้เขาสละบัลลังก์ เรื่องแบบนี้นางทำไม่ลง
แม้นางจะใช้กลอุบายกับแม่ลูกอวิ๋นเฟยมากมาย แต่นั่นก็เพราะนางไม่มีทางเลือก กับองค์ประมุขสามีผู้นี้นางพึงพอใจมาก นางไม่อยากทำร้ายเขา
แล้วเมื่อครู่นางเพียงต้องการผลักเขาออกไป ไม่ได้คิดจะฆ่าเขา!
ขันทีกล่าวด้วยใจจริง “ฮองเฮา ฝ่าบาทกับตี้จีมีชีวิตอยู่ได้เพียงหนึ่งคน ฝ่าบาทไม่สละบัลลังก์ คนที่ตายก็คือตี้จีกับหลานของท่าน ท่านโปรดพิจารณาให้ดีเถิด บ่าวเข้าใจดีถึงความรู้สึกของท่านกับฝ่าบาท แต่ยามนี้ไม่ใช่เวลาที่จะใช้ความรู้สึกได้ ท่านทำให้ฝ่าบาทบาดเจ็บถึงเพียงนี้...."
ฮองเฮาส่ายหน้าอย่างร้อนรน “ข้าไม่ได้ตั้งใจ...ข้าพลั้งมือ...”
ขันทีทอดถอนใจยาวเหยียด ขัดคำพูดของนาง “ฝ่าบาทจะเชื่อท่านหรือ ฮองเฮา?"
ฮองเฮากระอักกระอ่วน
แม้แต่หนานกงเยี่ยนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเขายังไม่เชื่อ แล้วจะเชื่อตนที่พลั้งมือทำร้ายเขาได้อย่างไร?
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com