672

บทที่ 672 ติดต่อ฿

ในห้องมืดมิดมีควันสีเทาวนเวียนไปมา ประตูหน้าต่างถูกปิดสนิท แสงอาทิตย์แรกในยามเช้าส่องสว่างเข้ามาภายในห้องผ่านช่องว่างระหว่างหน้าต่างไม้

ภายในบ้านไม่ได้ซ่อมบำรุงมาหลายปี มีกลิ่นเหม็นไม้เก่าที่ถูกปลวกกินและกลิ่นเหม็นราอันเป็นเอกลักษณ์ บนพื้นเต็มไปด้วยก้นบุหรี่ ใบหน้าของเจียงจื้อหยวนซ่อนอยู่ท่ามกลางความมืด มีเพียงตอนที่สูบบุหรี่เข้าปอดเท่านั้น จึงจะเห็นสีหน้าของเขารางๆ ผ่านแสงไฟสีแดง

เจียงเซ่อเป็นคนโทรมา เบอร์นี้เขาท่องจำได้อย่างขึ้นใจ ต่อให้ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่ลืม

ก่อนจะเลือกทำแบบนี้ เขาเกิดควบคุมตัวเองไม่ได้เลยโทรหาเจียงเซ่อ เขาไม่ได้อยากจะไปรบกวนชีวิตของเธอและไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น

เขาแค่อยู่คนเดียวมานานเกินไปและอยากได้ยินเสียงลูกสาวมากๆ ก็เท่านั้น

ไม่ใช่เสียงจากโทรทัศน์ ผ่านอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่เสียงของเธอตอนคุยกับคนอื่น ไม่ใช่เสียงสัมภาษณ์จากนักข่าวผ่านกล้อง แต่ให้เธอคุยกับตัวเองเพียงคนเดียวสักสองประโยค แม้ว่าเธอจะแค่ถามว่า “คุณเป็นใคร” เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเจียงจื้อหยวนแล้ว