308

บทที่ 308 รวมตัวกัน

เติ้งไห่ยังเอาแต่พูดไปเรื่อยๆ จางยวี่ฉินอุ้มของที่จูจูทิ้งเอาไว้ และเพราะเว่ยจั้วลืมบทตรงนี้ เลยโดน ‘NG’ ไปอีกสองครั้ง บวกกับที่เขาพูดบทออกมาได้ไม่ดีพอ แถมจ้าวร่างก็ยังคอยจับผิดช่างคุมไฟอยู่ตลอดเวลา ต้อถ่ายใหม่ถึงห้าครั้งถึงจะผ่าน

ช่างกล้องเดินเข้าไปในบ้าน ซีนต่อไปเป็นจุดที่เมื่อวานลองเดินมาแล้ว ช่างไฟมาตรวจสอบแสงไฟเรียบร้อยแล้ว แต่เป็นเพราะเวลา ทำให้ล่าช้าไปอีก

จนกระทั่งรอจนเริ่มถ่ายได้อีกครั้ง เวลาก็ปาเข้าไปหกโมงเย็นแล้ว

แสงอาทิตย์ยามอัสดงสาดส่องเข้ามาใต้ชายคาบ้าน ทำให้เงาของจางยวี่ฉินที่ยืนอยู่หน้าบ้านยืดยาวออกไป

“ยวี่ฉิน พวกเรา พวกเราหย่ากันเถอะ”

เติ้งไห่พูดอยู่นาน สุดท้ายก็พูดส่วนที่สำคัญที่สุดออกมา

“จูจูก็หายไปแล้ว สำหรับฉันและเธอแล้ว มันต่างก็เป็นบาดแผล” นอกบ้านมีตากล้องอยู่คนหนึ่ง จับภาพไปที่ใบหน้าของเว่ยจั้ว ใบหน้าของเขาที่อยู่ใต้แสงไฟ ทำให้ภาพที่ออกมาดูเป็นเงามืด

“ยิ่งพวกเราต้องเจอกันมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้ต้องนึกถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา และฉันก็ทนมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว”