บทที่ 168-4 คุณชายเซ่าหวง

บทที่ 168-4 คุณชายเซ่าหวง

บุรุษในชุดอาภรณ์สีน้ำหมึกหันหน้ากลับมาในทันที ดวงตาทั้งสองข้างของเขาจับจ้องไปยังใต้เท้าจางนิ่ง คิ้วทั้งสองข้างยกขึ้น ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังชัด "บุรุษที่มิอาจปกป้องสตรีของตนได้ คือบุรุษที่ไม่ได้ความที่สุด ชาติพันธุ์ที่มิอาจปกป้องสตรีของตนได้ คือชาติพันธุ์ที่ไม่ได้ความที่สุด พวกเจ้าหลงระเริงไปกับภาษีที่ราชสำนักมอบให้ เพลิดเพลินไปกับการเกื้อหนุนของประชาชน ไม่เคยคิดว่าต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถตอบแทนแว่นแคว้นของตนได้ ไม่เคยคิดว่าต้องทำอย่างไรถึงจะทำให้ประชาชนใต้ปกครองของตนมีความสุข ตรงกันข้ามกลับขายสตรีของตนให้กับแคว้นอื่น ทำตัวเป็นดั่งขอทานที่ต้องกระดิกหางขอผู้อื่นกิน อย่างพวกเจ้ายังจะมีหน้ามาเรียกตัวเองว่าขุนนางได้อีกอย่างนั้นหรือ?"

คำพูดนี้ช่างกล่าวได้ชัดเจนกระแทกใจผู้คนยิ่งนัก เด็ดขาดประหนึ่งทองคำพิสุทธิ์และหนักแน่นราวกับหินผาแกร่ง จังหวะที่ใช้ก็เปี่ยมล้นไปด้วยอำนาจ ส่งให้จิตวิญญาณของผู้ฟังสั่นไหว ใต้เท้าจางผู้นั้นถึงกับมือเท้าอ่อนยอบ แทบจะล้มลงไปกองกับพื้น