0603 เราแต่งงานกันเถอะ

ตอนที่ 602 เราแต่งงานกันเถอะ

“คำถามนี้มันซับซ้อนมาก ฉันต้องคิดดีๆ หน่อยแล้วค่ะ” อวิ๋นตั่วตอบพลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์

จากนั้นเธอก็กระโดดลงจากรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไป

“ยังบาดเจ็บอยู่ ทำไมถึงวิ่งแบบนั้นล่ะ?” อวี่เจ๋อตะโกนลงมาตามหลัง

พออีกฝ่ายพูดมาแบบนั้น อวิ๋นตั่วก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาจริงๆ เธอทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา มองบาดแผลที่ขาและแขนของตัวเอง บ้างก็เป็นฝีมือของคนอื่น บ้างก็เป็นฝีมือของตัวเอง เธอยื่นมือออกไปลูบรอยช้ำบนต้นขาเบาๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้เจ็บจนแทบกลั้นหายใจ

“อย่าไปจับสิ” อวี่เจ๋อเดินเข้ามา ก่อนจะอุ้มเธอแล้วเดินขึ้นชั้นบน

“จะทำอะไรคะ?”

“พาไปทายาไง”

เขาอุ้มอวิ๋นตั่วเดินเข้าไปในห้อง วางเธอลงบนเตียง แล้วผละไปหยิบกล่องยา

อวิ๋นตั่วมองบาดแผลที่ต้นขาของตัวเอง “เหมือนดัลเมเชี่ยนเลยว่าไหมคะ?”

“ไปเปรียบแบบนั้นได้ยังไงกัน?” อวี่เจ๋อที่กำลังทายาให้เงยหน้าขึ้นมองด้วยความโมโห

อวิ๋นตั่วยกขาขึ้นมาแล้วเอาคางเกยลงบนเข่า อวี่เจ๋อหันมอง ก่อนที่จะใช้คัตเติ้ลบัตที่ชุ่มไปด้วยยาทาลงที่แผลบริเวณต้นขาให้ เธอเหลือบมองแผลที่ต้นคอของเขา แล้วยื่นมือออกไปจับเบาๆ จนเจ้าตัวหันกลับมามอง

“เจ็บไหมคะ?”