0498 อย่าคิดจะกลืนมหาสมุทรแปซิฟิก

ตอนที่ 497 อย่าคิดจะกลืนมหาสมุทรแปซิฟิก

ตอนนี้เมื่อมาคิดๆ ดูแล้วก็โชคดีจริงๆ ที่ยังมีอวิ๋นตั่ว เธอสามารถปรับตัวกับชีวิตปัจจุบันได้เร็ว และหางานทำได้ ถ้าไม่มีเธอครอบครัวจะทำยังไง?

เขารู้สึกว่าอวิ๋นตั่วเหมือนแม่ เหมือนกับต้นกกที่แข็งแกร่งแต่ก็อ่อนโยน ไม่หักงอเพียงเพราะกำลังภายนอก ในขณะที่ครอบครัวย่ำแย่ ก็เป็นผู้หญิงสองคนนี้ที่ประคับประครองมา คอยปกป้องพ่อและเขาไว้ ทำให้พวกเขายังมีชีวิตอยู่มาได้

เขาเดินอยู่ริมถนน เห็นแสงไฟนีออนก็ทำให้อวิ๋นเฉียวนึกถึงคืนวันหลังออกจากคุก ทำให้เขารู้สึกเห็นคุณค่าของงานที่ทำอยู่ตอนนี้มากขึ้น เขาคอยบอกตัวเองว่าเขาทำได้ดีแน่ ต้องทำได้ดีแน่ๆ

เขาหันมองตู้โชว์ริมถนน เห็นเสื้อผ้าที่ใส่อยู่บนตัวนางแบบแล้วก็แอบคิดในใจ ก็แค่แขนเสื้อสองข้าง คอเสื้อหนึ่งอัน ยังจะเล่นอะไรได้มากมาย? เขาไม่เชื่อหรอกว่าแค่นั้นจะออกแบบมาให้ดีไม่ได้

เมื่อกลับถึงบ้าน อวิ๋นเฉียวก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน นึกย้อนกลับไปถึงแฟชั่นโชว์ที่ตัวเองเคยผ่านมา พวกเขามีจุดเด่นตรงไหนบ้าง ปรมาจารย์แห่งการออกแบบเหล่านั้นพวกเขาสร้างเสื้อผ้า กระโปรง กระเป๋า รองเท้ายังไง ถึงทำให้ได้รับความนิยมมากขนาดนั้น?