0239 ก้อนเมฆ

ตอนที่ 239 อวิ๋นตั่ว (ก้อนเมฆ)

อวี่เจ๋อชะลอฝีเท้า เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้า อวิ๋นตั่วที่อยู่บนหลังก็สัมผัสได้ถึงความชื้นของเหงื่อบนร่างเขา

“พี่หนักมากเลยใช่ไหม?” อวิ๋นตั่วอาย เขาแบกเธอเดินมาตั้งไกลมากแล้ว

“ไม่หนักเลยสักนิด” อวี่เจ๋อชอบแบกเธอแบบนี้ เสียงลมหายใจแผ่วเบาเหมือนลมที่พัดผ่านข้างหู มาพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ

ประตูมหา’ลัยอยู่ตรงหน้า พลอยทำให้อวี่เจ๋อรู้สึกว่าทางมันช่างสั้น เขาวางอวิ๋นตั่วลง เธอเองก็ใส่รองเท้าจนเรียบร้อย แต่ก็ยังเดินโอนเอนจนทำให้อวี่เจ๋อที่ยืนดูอยู่ข้างๆ อกสั่นขวัญแขวนไปด้วย

“ได้หรือเปล่า?”

“ไม่มีปัญหาค่ะ”

แต่อวี่เจ๋อยังไม่วางใจ เขาประคองอวิ๋นตั่วจนเข้าไปในมหา’ลัย แต่อวิ๋นตั่วก็ดันเขาออก “ระวังคนเห็นค่ะ”

“กลัวอะไรกัน?” อวี่เจ๋อมองอวิ๋นตั่ว ยืนกรานจะจับมือของเธอ “เราไม่ใช่ขโมยสักหน่อย ทำไมต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ ด้วย?”

“หนูคิดว่าเจียงหนานพูดถูกค่ะ อย่าให้คนอื่นมีโอกาสเอาไปคิดว่ามีอะไรแฝงอยู่ได้ มันไม่ดีกับทั้งพี่และก็หนูด้วย”

อวี่เจ๋อหลุดหัวเราะออกมา “เธอตั้งใจฟังจริงๆ ด้วย โตแล้วจริงๆ สินะ”