0167 หนทางต่างกัน แผนการก็ต่างกัน

บทที่ 167 หนทางต่างกัน แผนการก็ต่างกัน

“ดูเหมือนสือเหยียนจะโมโหแล้วนะ” อวิ๋นตั่วมองเทียนอี้ด้วยความไม่พอใจ “นายไปรับเธอแล้วมันจะยังไง เธอยังไม่ได้วางสาย แต่นายกลับพูดเสียงดังแบบนั้น เธอต้องได้ยินแน่ๆ”

เทียนอี้ “รถที่บ้านของเธอ จื่อเถิงนั่งได้ สือเหยียนนั่งไม่ได้งั้นเหรอ? เธอไม่อยากอยู่กับสือเหยียนก็เลยผลักเขามาให้ฉัน โดยไม่ถามความสมัครใจเลยสักนิด! ฉันรู้แล้วว่าเธอน่ะนึกถึงแต่ตัวเอง สนใจแต่ตัวเอง ไม่แคร์คนอื่น...”

เทียนอี้เริ่มต่อว่าอวิ๋นตั่ว เจ้าตัวจึงรีบฟุบหน้าลงกับแขนแล้วเริ่มหลับไป

“ไม่ต้องมาแกล้งหลับเลย คิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอแกล้งหลับหรือไง?” เทียนอี้ผลักอวิ๋นตั่ว แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้น จนเขาคิดว่าไม่มีอะไรน่าสนุกแล้ว จึงกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

ตอนเลิกเรียน อวิ๋นตั่วกับจื่อเถิงรออยู่หน้าโรงเรียนยี่สิบกว่านาที เพราะลุงหูมาช้า เมื่อเปิดประตูรถก็เห็นว่าสือเหยียนนั่งอยู่ในรถตัวเองแล้ว

อวิ๋นตั่วอึดอัด เธอทำหน้านิ่ง ไม่พูดจาไปตลอดทาง