บทที่ 165 ยุทธภพอันตราย ปล่อยให้เธอฝ่าฟันคนเดียวไม่ได้
พวกอวิ๋นตั่วไปสายอย่างที่คิดไว้จริงๆ ด้วย เสียงกริ่งเข้าคาบเรียนดังแล้ว พวกเขายังกินปิ้งย่างที่เสียบไม้อยู่เลย
“เข้าเรียนแล้ว!” เซียวเซียวมองดูโทรศัพท์
“พวกเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ก็เพื่อกินให้อิ่มไง แบบนั้นถึงจะเป็นความหมายที่แท้จริงของชีวิต ทุกอย่างคือสิ่งจอมปลอมทั้งหมด อย่าให้การเข้าเรียนมาทำให้กระเพาะเราลำบากสิ” เทียนอี้ไม่ส่อเค้ากระวนกระวายเลยสักนิด แถมยังหยิบเนื้อแพะส่งให้อวิ๋นตั่วอีก
อวิ๋นตั่วดื่มเครื่องดื่มไปอึกหนึ่งแล้วยืนขึ้น เอามือเช็ดปากพลางเดินออกไป “ฉันกลับละนะ เพื่อเนื้อแพะไม่กี่ไม้ ไม่คุ้มจะโดนไม้เรียวของอาจารย์หลิวหรอก”
เซียวเซียวกับจื่อเถิงก็วิ่งตามไปข้างนอกเช่นกัน “พวกเราก็ไปแล้วเหมือนกัน”
เนื้อแพะในมือเทียนอี้เพิ่งกัดไปได้หนึ่งคำ พอเห็นว่าเหลือเขาแค่คนเดียว ก็หยิบเนื้อแพะเสียบไม้ที่เหลือวิ่งตามอวิ๋นตั่วไป “อย่ากินทิ้งขว้างสิ นี่ย่างหมดแล้วนะ”
“นางก็ค่อยๆ กินอยู่ที่นี่เถอะ!” อวิ๋นตั่วพูด
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com