0143 มีความทุกข์ในใจ

บทที่ 143 มีความทุกข์ในใจ

“เธอว่าแม่ฉันแปลกคนไหมล่ะ ฉันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมอันดับหกได้ แต่เขาไม่ชมฉันเลย บอกแค่ว่าเป็นผลงานของคุณครูหลิว” อวิ๋นตั่วบ่นให้เซียวเซียวฟัง “จะเชิญคุณครูหลิวมาทานข้าวให้ได้เลย พอฉันบอกว่าคุณครูหลิวไม่ว่าง คุณแม่ก็บอกว่าฉันใจแคบ”

“หลักๆ เป็นเพราะแม่เธอว่างไง ก็เหมือนกับแม่ฉันนั่นแหละ อยู่บ้านทั้งวัน ถ้าไม่เล่นไพ่นกกระจอกก็ไปช็อปปิ้ง แม่เธอยังดีกว่าหน่อยที่ยังมีห้องจัดดอกไม้ ได้แบ่งความคิดไปอยู่ตรงนั้นบ้าง แต่แม่ฉันนี่สิ ปกติตอนเช้าจะนอนกลางวัน ตอนบ่ายไปช็อปปิ้ง ตกเย็นเล่นไพ่นกกระจอก เสื้อผ้าในตู้แม่ฉันน่ะ มีเยอะมากที่ไม่ได้ใส่ พอเห็นว่าแบรนด์ไหนมีแบบใหม่ออกมาก็ต้องซื้อให้ได้ สำหรับแม่ฉันเสื้อผ้าไม่ได้เป็นแค่เสื้อผ้านะ พ่อฉันต้องเผชิญหน้ากับเมียแบบนี้ทุกวัน เธอว่าเขาจะเบื่อหรือเปล่า? ฉันไม่แปลกใจเลยที่เขาไปหาผู้หญิงคนอื่น แต่แม่ฉันน่ะกลับบอกว่าพ่อละเลย แม่ก็เลยใช้ความคิดทั้งหมดไปลงอยู่กับไพ่นกกระจอกและการช็อปปิ้ง วนลูปไม่จบไม่สิ้นจริงๆ” เซียวเซียวพูดขึ้น

“เธอว่าชะตากรรมของพวกเราขมขื่นไหม?” อวิ๋นตั่วถอนหายใจ