0025 ช่างโง่เสียจริง ๆ

บทที่ 25 ช่างโง่เสียจริงๆ

ไม่นานอวิ๋นเฉียวก็มาถึงที่โรงเรียนของอวิ๋นตั่วพร้อมกับอวี่เจ๋อ

พอเห็นทั้งสองเข้ามา อวิ๋นตั่วก็รู้สึกราวกับตัวเองมีพวก ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว

แต่ใครจะรู้ว่าคุณครูกลับไม่เชื่อ “ครูบอกให้เชิญผู้ปกครองมาพบไม่ใช่เหรอ แล้วพวกเขาเป็นใคร”

อวิ๋นเฉียวหัวเราะขึ้นมา จากประสบการณ์การก่อเรื่องมาหลายปีนั้นสอนให้เขารู้ว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าครู นั้นต้องรู้จักทำตัวเชื่อฟัง ยิ่งอวดดีก็จะยิ่งแย่

“สวัสดีครับคุณครู ผมเป็นพี่ชายของอวิ๋นตั่วครับ แม่ของเราไปต่างประเทศ มาไม่ได้ ก็เลยให้ผมมาแทนน่ะครับ”

“เขาโกหกค่ะ แม่ของเธอไม่ได้ไปต่างประเทศสักหน่อย เมื่อวานแม่ของหนูยังเห็นแม่ของเธอเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ที่บ้านอยู่เลยค่ะ” สือเหยียนที่ยืนเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พูดขัดคำโกหกของอวิ๋นเฉียวขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้า

อวิ๋นเฉียวจ้องสือเหยียนเขม็ง สายตาตีเป็นคำพูดได้ว่า หากกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ฉันจะตีเธอ!