562 ถ้อยคำหวานไพเราะ

บทที่ 562 ถ้อยคำหวานไพเราะ

ฟ้าสว่างแล้ว!

บนเตียงเตี้ย หน้าอกของชายหนุ่มแนบสนิทกับแผ่นหลังอันเกลี้ยงเกลาของหญิงสาว ร่างสองร่างนอนขดตัวแนบชิดอยู่ด้วยกัน มือชายกำลังลูบคลำหน้าอกที่อิ่มเอิบและอ่อนนุ่มของนาง

"หันหลังไป!" เถ้าแก่เนี้ยที่นอนกอดจนพึงพอใจมาหนึ่งคืนผละออกจากอ้อมอกของเหมียวอี้ แล้วผลักให้เหมียวอี้หันหลังไป

นางใช้ผ้าห่มคลุมศีรษะของเหมียวอี้ ก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่อยู่ใต้เตียงมาปกปิดร่างกายตัวเอง แต่บนเตียงมีบางสิ่งเคลื่อนไหว พอหันไปมอง ก็เห็นเหมียวอี้หันตัวกลับมาแล้ว ผ้าห่มที่คลุมศีรษะถูกดึงออก กำลังใช้แขนข้างหนึ่งหนุนศีรษะพร้อมมองตนใส่เสื้อผ้าด้วยใบหน้าอมยิ้ม

เถ้าแก่เนี้ยเขินอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แต่ช่วยไม่ได้ที่ห้องนี้ไม่มีที่ให้หลบ ทำได้เพียงกอดเสื้อผ้าปิดบังหน้าอกตัวเอง พลางมองค้อนเขา

"เจ้างดงามจริงๆ! เป็นสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบเจอมา!" เหมียวอี้พลันเอ่ยชม

ถ้อยคำหวานไพเราะแบบนี้ บวกกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าเขา ทำให้เถ้าแก่เนี้ยรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านไปทั้งตัว วินาทีนี้ ความรู้สึกในใจนางต่างหากที่งดงามที่สุด