0910

บทที่ 910 : ตามหาเหราอ้ายหมิ่น!

ตอนช่วงสาย

ขณะเก็บกระเป๋าเดินทางจางเย่ก็โทรศัพท์ไปด้วย

แต่ฝั่งนั้นปิดเครื่อง

ยังคงปิดเครื่อง

ติดต่อทั้งเหราอ้ายหมิ่นกับหลวี่อวี้หู่ไม่ได้สักคน!

ถ้าเป็นคนอื่นจางเย่คงไม่ห่วงขนาดนี้ อย่างต่งซานซานหรือจางหย่วนฉีก็ไม่มีทางหาเรื่องใส่ตัวอยู่แล้ว แม้อาจเจอปัญหาบ้างเล็กน้อย แต่ก็ย่อมไม่ร้ายแรงถึงขั้นเป็นอันตรายอะไร ทว่าสำหรับคนที่มีวรยุทธ์สูงส่งอย่างเหราอ้ายหมิ่นจะเกิดเรื่องได้ง่ายกว่า อยู่ในวงการศิลปะการต่อสู้ในประเทศซึ่งมีคนเก่งกาจมากมาย จางเย่เคยเห็นวิทยายุทธ์ของเหราอ้ายมาบ้าง นับว่ายอดเยี่ยม แต่ถึงจะยอดเยี่ยมถึงขั้นใด และศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักฝ่ามือแปดทิศนั้นเป็นอย่างไร จางเย่ไม่ทราบเลยแม้แต่น้อย อย่างไรเขาก็ไม่ใช่คนในวงการนี้

เฉินเฉินรีบกินข้าวเช้าอย่างรีบเร่ง

แม่เตือนด้วยความเป็นห่วง "เดินทางระวังด้วยล่ะ ปลอดภัยไว้ก่อนนะ!"

"รู้แล้วค่ะคุณย่า" เฉินเฉินพยักหน้า

พ่อก็สำทับว่า "เดินทางก็เชื่อฟังเย่น้อยนะ อย่าซนล่ะ"

จางเย่เสริม "ใช่ อยากไปกับฉันก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนว่าต้องเชื่อฟังฉัน ไม่งั้นไม่ให้ออกจากบ้าน โอเคไหม?"