ตอนที่ 15 วนอยู่ในอ่างน้ำ

เมื่อข้อมูลตอนนี้มากองรวมกันจำนวนมากและการที่ได้ไปรักษาพ่อมิ่งที่ไร่ฝิ่นก็ได้ข้อมูลรูปพรรณสัณฐานของชายลึกลับคนเฝ้าไร่ฝิ่นทั้งหมด รวมทั้งมีข้อมูลภาพถ่าย ผลดีเอ็นเอ แต่เมื่อนำมาวิเคราะห์กับฐานข้อมูลประชากรไทยกับไม่พบข้อมูลอะไรเลย ไม่รู้เลยว่าคนพวกนี้จริงๆ แล้วเป็นใครมาจากไหนกลุ่มไหนแล้วใครที่จะเป็นนายใหญ่ของกลุ่มนี้ได้ มันก็ยังคงวนอยู่ในอ่างน้ำอยู่ดี

วันนี้ทุกคนมารวมกันช่วงเย็นโดยมีตุ๊ดตู่มานั่งร่วมวงด้วย แล้วสารวัตรก็เกริ่นขึ้นว่า

"ข้อมูลของเราตอนนี้ล้นทะลักมาก แต่กลับหาควานหาอะไรไม่เจอ"

"เอาไงดีว่ะ ไอ้พล ฐานข้อมูลของกองตำรวจไทยมันช่วยอะไรไม่ได้เลย"

"ข้าว่าสงสัยต้องคุยกับนายข้าแล้วหว่ะ ดูเป็นขบวนการใหญ่และข้ามชาติซะแล้ว คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เล่นๆ อย่างที่คิดตอนแรกแล้ว ไม่ใช่คนในหมู่บ้านสักเท่าไหร่ที่สำคัญไม่ใช่คนไทย"

"ก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ ข้อมูลตอนนี้แม้มีเยอะแต่มันทำอะไรพวกแก๊งนี้ไม่ได้เลย"

"อุตส่าห์หาข้อมูลมาได้เพียบแต่กับทำอะไรพวกมันไม่ได้" ณัฐบ่นบ้าง

"ไม่แน่ ข้าขอไปปรึกษานายก่อนแล้วอาจจะต้องเข้ากรุงเทพ ระหว่างนี้ก็แค่เก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ เผื่อนายใหญ่ของพวกมันเข้ามาจะได้มีข้อมูลไว้"

"ก็ได้แค่ปล่อยหุ่นยนต์เก็บหลักฐานเข้าไปเก็บหลักฐานเหมือนปกติค่ะ คงไม่ต้องใช้คนเข้าออกไปมันเสี่ยงเกินไป แค่เฝ้าดูเพิงพี่ก๊อกแก๊กก็คงพอมั้งคะ"

"ผมก็ว่าน่าจะได้แค่นี้" สารวัตรกล่าว

"ดูเหมือนได้พักร้อนยังไงยังงั้นเลยค่ะ ยังเข้าไปในหมู่บ้านไม่ได้คนไข้ก็มีให้ดูน้อยลง ส่วนเรื่องไร่ฝิ่นก็วางระบบเรื่องเก็บหลักฐานดัวยหุ่นยนต์แล้วก็แทบไม่ต้องใช้คน ว่าแต่พี่รวยจะเอาไงค่ะ สารวัตร"

"ผมว่าตอนนี้ให้รวยไปตีซี้กับคนในเพิงไว้ก็ไม่เสียหายครับ ส่วนเรื่องคนแก๊งค์คิดว่าตอนนี้ส่วนใหญ่ก็น่าจะเกรงใจคุณหมอ ยังไม่กล้าทำอะไรหรอกเพราะพวกนั้นก็เป็นหนี้ชีวิตคุณหมอ"

"ก็จริงของเอ็ง"

"สรุปก็ตามนี้เลยครับ พี่รวยกับณัฐไปตีซี้กับพี่ก๊อกแก๊กกับพี่นิ่มไว้ ให้เขาคิดว่าเป็นพวกเดียวกันจะได้ไม่ระวังระแวงมาก มีโอกาสนายใหญ่มาจะได้เข้าใกล้ได้ง่ายๆ ส่วนคุณหมอก็คอยดูวิเคราะห์ข้อมูลตามที่หุ่นยนต์เก็บหลักฐานเก็บมาครับ ส่วนผมคงต้องคุยกับนายใหญ่แล้วเดี๋ยวค่อยมาบอกอีกทีครับ"

"อืมได้ครับนาย"

"ได้ค่ะ"

"ได้ รอฟังข่าวจากเพื่อน"

"'งั้นขออนุญาตลงไปในเมืองเลยครับ ไว้ได้ข่าวจะรีบขึ้นมา แล้วคิดถึงกันบ้างนะครับคุณหมอ"

รวยแอบยิ้มหรือสารวัตรจะเอาจริง ไม่เคยสารวัตรกรุ้มกริ่มกับผู้หญิงคนไหนเลยมีแต่คุณหมอนี่แหละ ไม่ทันจะหุบยิ้มก็มีเสียงบอกว่า

"อย่าไปคิดถึงมันเลยครับ คิดถึงผมดีกว่า เราเจอกันทุกวันเนอะ"

รวยก็อมยิ้มอีกทีหรือเพื่อนรักจะต้องมาแย่งจีบผู้หญิงคนเดียวกันจริงๆ นะ แล้วสารวัตรก็ไปที่รถและเดินทางกลับ

"พี่หมอ พี่หมอ ลืมไรเปล่า" เสียงตุ๊ดตู่ ทวงสัญญา เมื่อนั่งฟังและเห็นแล้วว่าคุณครูแม่หมอว่างแล้ว

"รีบทวงเชียวนะ ได้ได้ จะให้สอนเรื่องอะไรหล่ะ"

"ก็เคสที่นอนห้องไอซียูไง ไข้เลือดออกหน่ะ พี่หมอ"

"ก็ดีเหมือนกัน สอนไว้จะได้ใช้ดูแลคนในหมู่บ้าน มาคุณณัฐมาเรียนด้วยกันเลย"

"พี่รวยเรียนด้วยกันไหมคะ" นิลลี่หันไปถามรวย

"ก็ดีครับ"

"เราเริ่มกันเลยแล้วกัน ไข้เลือดออก ชื่อการแพทย์ เรียกกันว่าไข้เด็งกี่นะ ตามนั้นเลยเป็นโรคติดเชื้อไวรัสชื่อเดงกี่นั่นเอง มีใครรู้บ้างมันติดต่ออย่างไร"

"ผมรู้ครับ ติดโดยโดนยุงลายกัดครับ" ตุ๊ดตู่ตอบ

"เก่งมาก ใช่ค่ะติดเพราะโดนยุงลายกัด จะว่าไปช่วงนี้ก็หน้าฝนแล้วเนอะ น้ำขังเยอะแยะ ทำให้ยุงไปไข่ไว้ มีการแพร่พันธุ์สูง ถึงได้มีคนป่วย แล้วอาการเป็นยังไงบ้างค่ะ รวย"

"ไข้สูงลอยหลายวันครับ เอ๊ะแต่ผมเห็นส่วนใหญ่เป็นในเด็กนี่ครับ แทบไม่เคยเห็นเป็นในผู้ใหญ่เลย"

"ใช่ค่ะ มักเป็นในเด็กแต่ผู้ใหญ่ก็เป็นได้ค่ะ คืออาการเด่นคือไข้สูงลอยอยู่ 4-5 วัน พอถึงวันที่ 5 ไข้จะลงถ้าไม่มีภาวะแทรกซ้อนก็ไข้ลงแล้วหาย แต่บางคนพอไข้ลงจะมีอาการช็อกได้ ส่วนถ้าคนที่เคยเป็นแล้วและมาเป็นอีกอาการจะรุนแรงมากขึ้น และถ้ายิ่งเป็นในผู้ใหญ่อาการจะรุนแรงมากกว่าเด็ก ดังนั้นจะเห็นว่าไอ้มิ่งนั้นเป็นแล้วถึงกับต้องอยู่ในห้องไอซียูทีเดียว แล้วการป้องกันทำยังไงค่ะ ลูกพ่อหลวงตอบหน่อยค่ะ"

"เกิดจากยุงก็ต้องกำจัดยุงสิครับ ง่ายจะตาย พูดขึ้นมาเรื่องกำจัดยุงคงต้องทำทั้งหมู่บ้านแล้วมั้ง ว่าไงครับแม่หมอ"

"กำลังจะบอกเลยค่ะ ว่ามีคนเป็นแล้ว หนึ่งคนต้องคอยเฝ้าระวังว่าจะมีใครเป็นอีกหรือไม่ และต้องกำจัดยุงทั้งเรื่องของยุง ลูกน้ำ พรุ่งนี้วันเสาร์เราออกกำจัดยุงกันค่ะ หมอจะดูส่วนรอบนอกหมู่บ้าน คุณกับตุ๊ดตู่ไปรณรงค์ในหมู่บ้านดีไหม"

"ก็ดีเหมือนกัน ไม่งั้นถ้าระบาดแล้วจะยุ่ง เดี๋ยวคุณหมอแสนน่ารักของผมจะผอมจากการอดนอน"

"ตามนี้นะคะ พรุ่งนี้รวมกันที่นี่ช่วงสายแล้วเราออกกำจัดยุงกัน"

"มูมู่เตรียมทรายอะเบท กับคาบารีลให้พร้อม รวมทั้งเตรียมตะไคร้หอมไว้แจกชาวบ้านเอาไว้ทากันยุงกันเองที่บ้าน"

"ไปแยกย้ายศิษย์พี่กลับบ้าน ผมไปที่เพิงนั่งเฝ้าพี่ก๊อกแก๊กเหมือนเดิมแล้วจะหาโอกาสเข้าไปตีซี้กับแก"

"ก็ได้ครับ กลับก็กลับ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณครูพี่หมอ"

"ไปก่อนนะครับ ฝันดีคิดถึงกันบ้างนะครับ"

รวยอมยิ้มกับคำหยอดของคุณณัฐ เอาอีกแล้ว "ผมก็ขออนุญาตไปทำหน้าที่เหมือนกันครับ"

เมื่อทุกคนกลับไปหมดแล้ว หมอนิลลี่ก็ไปอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวจะพักผ่อน พลันก็มีเสียงผู้หญิงมาเรียก

"แม่หมอช่วยลูกชั้นด้วยจ้า"

"มีอะไรหรือค่ะ มาช่วงค่ำเลย"

"มีอะไรให้พวกผมช่วยหรือครับ" เสียงณัฐกล่าว พอได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในบริเวณบ้านริมน้ำ ณัฐก็รีบเดินตามมาทันที ก็มาเจอหญิงสาวที่อุ้มเด็กมากลางดึก

"ลูกชั้นจ้า มันมีไข้สูงมาหลายวัน แล้วอยู่ก็สลบไป เลยวิ่งพามาหาแม่หมอนี่แหละจ้า"

"มูมู่รับเด็กไปตรวจไวทัลไซน์ ตรวจร่างกายอย่างละเอียด ตรวจเลือดดูเดงกี่ด้วย"

ระหว่างที่มูมู่ทำการตรวจร่างกายนั้น นิลลี่ก็สังเกตไปด้วย เอาอีกแล้วมีจุดแดงขึ้นที่แขนหลังปลดปลอกแขนที่วัดความดันอีกแล้ว

"มูมู่ผลการตรวจทูนิเก้โพสิทีพอีกแล้ว ตรวจหาเด็งกี่แอนติเจนด่วน เช็ดตัว ให้พาราทางก้นนะรีบลดไข้ เปิดเส้นให้ไอวี เด็กช็อกแล้ว เข้าไอซียูด่วน"

เมื่อสั่งเสร็จยังไม่ทันรอผลการตรวจอะไรเลย หมอนิลลี่ก็รีบสั่งการรักษาแล้วรีบหันมาบอกกับแม่เด็กว่า

"หมอสงสัยว่าเด็กจะเป็นไข้เลือดออกและมีอาการช็อกต้องอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักและอาจจะอยู่นานรวมทั้งอาจจะเป็นหนักขึ้นกว่านี้อีกได้ แม่ยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะคะ กลับบ้านไปก่อนได้ถ้าเด็กดีขึ้นจะให้คุณณัฐไปแจ้ง"

"ชั้นอยากอยู่กับลูกได้ไหมคะ"

"ไม่ได้จริงๆ ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณณัฐรู้จักคนในหมู่บ้านทุกคนและบ้านทุกหลัง ไม่ต้องกังวลนะคะ พอเด็กออกจากห้องผู้ป่วยหนักจะรีบแจ้งทันทีค่ะ"

แม่เด็กก็ต้องกลับไปบ้านอย่างเสียไม่ได้ แล้วหมอนิลลี่กับณัฐก็รีบเข้าไปที่ห้องไอซียู

"เด็กเล็กช็อก คุณณัฐอาจจะช่วยอะไรไม่ได้ กลับไปที่เพิงดีกว่าค่ะ ไม่ต้องห่วงลูกบ้านนะคะ เดี๋ยวชั้นดูกับมูมู่เองค่ะ"

แล้วณัฐก็เดินกลับเพิงไป นิลลี่กับมูมู่ก็ทำการรักษาเด็กเฝ้าดูอาการต้องอดนอนอีกแล้ว โชคดีที่เด็กตอบสนองต่อการรักษาอาการเริ่มดีขึ้นแต่ยังต้องดูอาการอย่างใกล้ชิด

พอช่วงสายที่มีนัดกันออกกำจัดยุง นิลลี่ก็ให้มูมู่ออกไปกับคุณณัฐ รวย และตุ๊ดตู่ ส่วนตัวดร.นั่งเฝ้าเด็กไว้ ช่วงเย็นทุกคนกลับมาจากการกำจัดยุง เด็กก็ย้ายออกมาอยู่ห้องธรรมดาได้แล้ว

"อุตส่าห์วางแผนกำจัดยุงลายเพื่อไม่ให้เกิดเคสใหม่สุดท้ายก็มีอยู่ดี แสดงว่าเริ่มมีการระบาดแล้ว ต้องเฝ้าระวังเคสต่อไป เป็นไงบ้างค่ะ ออกไปกำจัดยุงกันวันนี้"

"ทุกคนให้ความร่วมมือดีครับ เพราะเหมือนทุกคนจะรู้ข่าวไอ้ตุ๋มมันเป็นไข้เลือดออก เลยไม่อิดออดที่จะให้กำจัดยุง"

"ใครคะ ไอ้ตุ๋ม"

"ก็ไอ้หนูน้อยเมื่อคืนไงครับ แม่มันก็ไอ้ดวงครับ"

"อ่อค่ะ เอ้อเกือบลืมเลยถ้าคุณไม่บอกชื่อมานี่ลืมเลย ต้องรบกวนคุณณัฐไปแจ้งคุณดวงค่ะ ว่าไอ้ตุ๋มมันอาการดีขึ้นแล้วออกมาอยู่ห้องทั่วไปได้แล้ว และคุณดวงมาเฝ้าได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยคะ"

"ครับได้ งั้นเดี๋ยวผมไปบอกให้เลย คุณจะได้ไปพักดูเด็กมาทั้งคืนแล้ว น่าจะเหนื่อยอยู่"

"ขอบคุณมากค่ะ"

แล้วณัฐก็รีบวิ่งหายไป ไม่นานนักแม่ของไอ้ตุ๋มก็วิ่งมาที่บ้านริมน้ำ

"แม่หมอ ไอ้ตุ๋มมันเป็นไงบ้าง เห็นไอ้ณัฐบอกว่าดีขึ้นแล้ว มันอยู่ไหนคะ"

"ตอนนี้ร้องไห้ได้แล้วค่ะ ย้ายออกมาห้องดูอาการธรรมดาแล้ว คุณแม่มาอยู่กับลูกได้ตลอดเวลาจนกว่าจะกลับบ้านได้เลยค่ะ"

แล้วดวงก็เดินเข้าไปหาไอ้ตุ๋ม ซึ่งนอนร้องไห้โดยมีมูมู่นั่งเฝ้าอยู่

"แม่หมอเก่งสุดๆ เลยค่ะ อยู่คืนเดียวไอ้หนูมันก็ดีขึ้นแล้ว ขอบใจแม่หมอมาก"

"เป็นหน้าที่ค่ะ ตามสบายเลยนะคะ ไม่รบกวนแล้ว มูมู่มาให้แม่เขาอยู่กับลูก"

แล้วก็ขอตัวออกมาพักผ่อนเนื่องจากไม่ได้นอนมาทั้งคืนจากการดูเด็กน้อย หลังจากนั้นอีก 3 วัน ไอ้ตุ๋มก็หายเป็นปกติกลับบ้านได้ วันที่ดวงพาลูกกลับบ้านได้หอบเอาขนมทำเองชะลอมใหญ่มาให้ด้วย

"ขนมนี่ทำเองเลยค่ะ เอามาให้แม่หมอ ขอบใจจริงๆ แม่หมอเก่งมาก ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนในหมู่บ้านถึงขับไล่ไม่ให้แม่หมอเข้าไปรักษาคนในหมู่บ้าน"

"ขอบคุณสำหรับขนมนะคะ เรื่องนั้นไม่เป็นไรค่ะ ยังไงหมอก็ยังอยู่ตรงนี้ช่วยเหลือคนไข้ได้เหมือนกัน"

"งั้นชั้นกลับก่อนนะคะ"

"ได้เลยค่ะ อาทิตย์หน้าช่วยพาไอ้ตุ๋มมาดูอาการอีกครั้งนะคะ"

"ได้ค่ะ"

แล้วดวงก็เดินกลับบ้านไป ส่วนตุ๊ดตู่ที่เพิ่งเดินเข้ามาก็ส่งเสียงว่า

"พี่หมอ วันนี้มีอะไรให้ช่วยไหมครับ"

"อืมวันนี้ไม่มีเลยจ้า น้องน้อยก็พึ่งกลับบ้าน"

"แล้วเรื่องหลักฐานต่างๆ มีอะไรต้องทำเพิ่มไหม" ณัฐก็เดินมาอีกคน

"ตอนนี้วางระบบไว้หมดแล้วค่ะ ไม่มีอะไรที่ต้องลงมือไปทำ คอมพิวเตอร์จัดการให้หมดแล้ว เอางี้ไหมค่ะ ตอนนี้มีคนเป็นไข้เลือดออกในหมู่บ้าน 2 คนติดกัน แล้วเราพึ่งกำจัดยุงไปได้สัก 3-4 วัน วัน เสาร์นี้เราไปกำจัดยุงกันอีกดีไหม"

"ก็ดีเหมือนกันครับ อย่างน้อยก็ลดจำนวนเคสลง ถ้าเกิดมันมีการระบาดไปแล้ว"

"งั้นวันนี้ชั้นขออนุญาตไปพักผ่อนก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้แล้วค่อยวางแผนกันเรื่องกำจัดยุง"

"ราตรีสวัสดิ์ครับ"

"กลับก่อนครับ"

เย็นวันรุ่งขึ้น สารวัตรพึ่งกลับมาจากกรุงเทพก็ขึ้นมาด้วยพอดี

"อ้าวว่าไงบ้างวะไอ้พล"

"สุดท้ายนายเข้ากรุงเทพไปคุยกับทางกรุงเทพเลย ต้องระดับตำรวจสากลกันเลย ตอนนี้ก็กลายเป็นคดีใหญ่ต้องทำงานกับตำรวจสากล และทางพม่าจะส่งตำรวจมาช่วยดูเรื่องข้อมูลว่าเป็นคนของเขาหรือไม่ครับ ต่อไปก็คุยกับต่างชาติ"

"แล้วเขาจะส่งคนมาช่วยเมื่อไหร่คะ"

"วันจันทร์หน้าครับ"

"สุดเลยหว่ะเพื่อน กลายเป็นงานระดับชาติเลยทีเดียว ไหนๆ ก็มาแล้วมาช่วยกันทำประโยชน์ดีกว่า มาวางแผนกำจัดยุงลายกัน พวกเราจะออกรณรงค์กันวันเสาร์นี้"

"ได้เดี๋ยววันเสาร์ขึ้นมายังไงต้องมาเตรียมเรื่องที่พักบนนี้ให้ทางตำรวจสากลอยู่แล้ว"

"ไม่ต้องไปลำบากใครที่ไหนพักที่บ้านริมน้ำนี่แหละค่ะ ช่วงนี้ห้องว่างๆ เยอะ ไม่ค่อยมีเคสอยู่แล้ว"

"ก็ดีครับ ชาวบ้านจะได้ไม่เดือดร้อน และทางคนร้ายจะได้ไม่ไหวตัวมาก"

"งั้นมาต่อเรื่องกำจัดยุงลายดีกว่าค่ะ"

"เอางี้นะ คราวนี้หมอนิลลี่อยู่กำจัดยุงที่บ้านตัวเองกับที่เพิงและโดยรอบ ส่วนพวกผมจะเข้าไปในหมู่บ้านเองดีไหม" ณัฐออกความเห็น

"เห็นด้วยค่ะ เพราะตอนนี้ก็ยังเข้าไปในหมู่บ้านไม่ได้อยู่ดี"

"มูมู่เตรียมของแบบเดิมกับอาทิตย์ที่แล้วนะ แล้วก็ตามกลุ่มคุณณัฐไป ส่วนชั้นอยู่นี่คนเดียวไหว ที่ไม่กว้างมาก"

"งั้นแยกย้ายตามระเบียบเจอกันสายๆ วันเสาร์" ณัฐบอกทุกคน

"ไปก่อนนะครับ เจอกันวันเสาร์ครับ"

เมื่อถึงวันเสาร์ทุกคนออกกำจัดยุงลายกันทั่วหมู่บ้านเหมือนเดิม พร้อมแจกตะไคร้หอมไว้กันยุง แล้วก็วางแผนการเฝ้าระวังเรื่องเคสไข้เลือดออกต่อไปจนกว่าจะหมดหน้าฝน

"พวกเราไปกันทั่วหมู่บ้านแล้วครับ ผมอยากดูห้องพักของตำรวจพม่าหน่อยครับ สรุปเขาจะส่งมา 2 คนนะครับ เป็นสายสืบ" สารวัตรพลบอก

"ตามมาเลยค่ะ เอ๊ะเป็นสายสืบแล้วจะให้ปลอมเป็นอะไรค่ะ คราวนี้"

"เป็นคนป่วยข้ามแดนมาจากพม่าก็ได้ครับ เหมือนคราวก่อนที่มีคนไข้ฝั่งนู้นมารักษากับแม่หมอ" สารวัตรบอก

"ดีเหมือนกันเพราะให้พักในบ้านริมน้ำ เป็นคนไข้ก็สบายหน่อย"

แล้วทุกคนก็เข้าไปดูห้องที่เตรียมไว้ให้ตำรวจ 2 นาย สารวัตรพยักหน้าว่าตามนั้น

"ตามนี้เลยครับ ภารกิจวันนี้เสร็จสิ้นโดยดีแล้ว ไว้เจอกันอีกทีวันจันทร์ผมจะพาตำรวจพม่าขึ้นมา"

"วันนี้เอ็งมาแปลก รีบกลับผิดปกติ ไม่อยู่นั่งคุยนั่งกินอะไรกันก่อนวะ ไอ้พล"

"ไม่อ่ะ ต้องไปเตรียมอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับคดีนี้ มันมีอะไรซับซ้อนมากกว่าที่คิดเยอะ ไว้วันจันทร์เจอกันและข้าจะอยู่บนนี้ คอยอำนวยความสะดวกกับตำรวยพม่า"

"แยกย้ายก็แยกย้าย งั้นต่างคนต่างไปพัก"

แล้วทุกคนก็กระจายกันไปพักและทำหน้าที่ของแต่ละคนต่อไป พออยู่ในห้องนอนนิลลี่รู้สึกว่ามีคนมองจากหน้าต่าง "เอาอีกแล้ว ไม่มีอะไรเครียดไปเอง" นิลลี่คิดในใจแล้วก็บ่นต่อว่า "จากที่คิดว่าน่าจะเป็นคนร้ายในประเทศไหนกลายเป็นคดีระหว่างประเทศไปได้น้า พักดีกว่า"