ตอนที่ 14 คนไข้หรือคนร้าย

์ ต่างคนต่างไปสะสางงานกันมาแล้วส่วนหมอนิลลี่เองก็ได้พักเต็มที่ ช่วงเย็นสารวัตรพลก็ขึ้นมาสมทบด้วย ซึ่งวันนี้ก็ไม่มีคนไข้เลย ส่วนตุ๊ดตู่พอกลับมาจากโรงเรียนก็มานั่งเล่นที่บ้านริมน้ำของนิลลี่เป็นปกติ

พอได้เวลาหุ่นยนต์ต่างๆ ก็เก็บหลักฐานกลับมาส่งให้ หมอนิลลี่รีบนำข้อมูลทั้งหมดใส่เก็บในคอมพิวเตอร์และมูมู่ หลังจากรับประทานอาหารเย็นกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ตุ๊ดตู่กินข้าวเสร็จแล้วกลับบ้านเลยนะ"

"ไม่ครับ วันนี้อยากอยู่ดูว่าทำอะไรกัน หรือนั่งทำอะไรกัน เดี๋ยวค่อยกลับค่ำๆ ครับ"

"แต่วันนี้ไม่มีอะไรให้ช่วยได้เลยนะ มีแต่งานยากๆ ของผู้ใหญ่และก็พี่ไม่มีเวลามาสอนด้วย เดี๋ยวจะเบื่อเอาได้"

"นะนะ ไม่เบื่อหรอก ถ้าเบื่อก็เดินกลับบ้านได้"

"ก็ได้ ก็ได้ ห้ามกวนนะ นั่งดูได้เล่นกับมูมู่ได้ เบื่อก็หลับหรือกลับบ้าน สัญญานะ"

"ครับ วันนี้อยากนั่งดูพี่หมอกับคุณตำรวจวิเคราะห์ข้อมูล ดูน่าสนใจดีครับ"

พูดจบก็เดินตามหมอนิลลี่กับสารวัตรเข้ามาในห้องทำงานของหมอนิลลี่เพื่อทำการรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ นอกจากนี้ยังมีการเก็บตัวอย่างผมมาเพื่อทำการตรวจดีเอ็นเอด้วย

"มูมู่ดีเอ็นเออะนาไลซิสด้วยนะ"

ส่วนทางด้านณัฐกับรวยก็วางแผนจะเข้าไปนั่งคุยที่เพิงของพี่ก๊อกแก๊กช่วงค่ำๆ เพื่อถ่วงเวลาและจะได้แอบเก็บข้อมูลชายลึกลับเพิ่มเติมด้วย

เมื่อณัฐกับรวยมาถึงเพิงของพี่ก๊อกแก๊ก

"สวัสดีค่ะ คุณณัฐ พี่พี่คุณณัฐลูกพ่อหลวงมาค่ะ" นิ่มส่งเสียงบอกก๊อกแก๊ก

"สวัสดีครับ คุณณัฐ"

"สวัสดีครับ พี่ก๊อกแก๊กกับพี่นิ่ม วันนี้ผมมาเยี่ยมหน่ะ พร้อมกับพารวยมาด้วยคนสวนที่บ้านแม่หมอครับ"

"สวัสดีค่ะ เดินผ่านบ้านแม่หมอก็ว่าเห็นมีเพิงมาสร้างอยู่หน้าบ้าน เห็นมีผู้ชายเดินไปมาอยู่ อ้อ เป็นคุณรวยนั่นเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

"สวัสดีครับ คุณรวย"

"สวัสดีครับ เช่นกันยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมก็มองเห็นเพิงบ้านพี่พี่เหมือนกัน มาใกล้ๆ ก็ดูน่าอยู่ทีเดียว"

"เพิงของคนพิการ จะน่าอยู่อะไรครับ แหมก็พูดเข้า"

"พี่ก๊อกแก๊กกับพี่นิ่มช่วงนี้มีอาการผิดปกติอะไรไหมครับ"

"ผมก็ตามมีตามเกิดครับ ตั้งแต่แม่หมอช่วยรักษาก็พอเดินเหินไปมารอบๆ บ้านได้เท่านั้นครับ"

"ส่วนชั้นก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีอะไรมาก"

"ดีแล้วที่หลังทำการรักษาแล้วพี่ก๊อกแก๊กมาเดินเหินได้บ้าง ส่วนพี่นิ่มช่วงนี้อาหารการกินหายากไหมครับ ผมเห็นบางทีเหมือนเดินเข้าป่าไป"

"ก็ตามมีตามเกิดค่ะ เข้าป่าไปหาของป่ามากินมาขายหน่ะค่ะ คนไม่มีรายได้อะไรก็ต้องทำอะไรที่ทำได้"

"แล้วพี่ทั้ง 2 มีญาติพี่น้องบ้างไหมครับนี่"

"มีค่ะ แต่อยู่ห่างกันโขอยู่ นานๆ มาที"

"พวกผมมารบกวนแค่นี้หล่ะครับ เห็นว่ากลางคืนแล้ว พวกพี่จะได้พักผ่อนกัน ถ้ามีอะไรขาดเหลือหรือต้องการความช่วยเหลืออะไร บอกได้นะครับ เราคนบ้านเดียวกัน ผมเองก็มาที่บ้านแม่หมอเขาทุกวัน มีอะไรตะโกนเรียกได้เลย"

"อ้าวพ่อณัฐจะกลับแล้วหรือ นั่งกินน้ำกินท่ากันก่อนสิ"

"อย่าเลยครับ มันมืดแล้วพวกผมเกรงใจหน่ะครับ ลากลับก่อนนะครับ"

"กลับก่อนนะครับ ผมอยู่ตรงนี้มีอะไรก็เรียกได้นะครับ"

"ได้ได้ พ่อ เดินกลับกันดีดีนะ แม่นิ่มออกไปส่งหน้าเพิงหน่อยไป"

"ได้จ้าพี่"

"ขอบคุณพี่นิ่มมากครับ พวกผมกลับหล่ะ"

"สวัสดีค่ะ"

จริงๆ ที่ณัฐกับรวยรีบลากลับทั้งที่ตั้งใจจะนั่งคุยนานกว่านั้น เพราะรวยสังเกตเห็นเงาชายลึกลับป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ เพิงของพี่ก๊อกแก๊กรวมทั้ง พี่นิ่มก็มีอาการลับลมคมนัย มีพิรุธ รวยจึงส่งสัญญาณบอกให้ณัฐกลับมาที่เพิงบ้านริมน้ำเพื่อสังเกตการณ์ดีกว่า แล้วก็ดังคลาด ไม่ทันที่ทั้งสองคนจะเดินออกมาจากเพิง รวยก็สังเกตเห็นเงาแว๊บๆที่ทางเข้าเพิง

รวยจึงกระซิบบอกณัฐว่า

"เป้าหมายมาจริงๆ ด้วยคุณณัฐ เอาอย่างนี้นะครับ คุณณัฐกลับเพิงไปก่อน เดี๋ยวผมจะสะกดรอยตามไปดูว่ามีอะไรไหม"

ณัฐทำตามอย่างว่าง่าย ส่วนรวยก็มองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครแล้วก็แอบไปซุ่มที่พงหญ้าแถวๆ เพิง ซึ่งโชคดีวันนี้ชายลึกลับไม่ทันเห็นรวย รวยจึงนั่งสังเกตการณ์ต่อที่พงหญ้า

"เฮ้ยเป็นไงแม่นิ่มกับก๊อกแก๊ก กูมาแล้ว ไอ้พวกลูกพ่อหลวงกลับไปก็ดี" เสียงชายลึกลับเรียกคนในเพิง

"หวัดดีจ้าพี่เอก" พี่นิ่มส่งเสียงทักชายแปลกหน้า

ซึ่งรวยเองก็แอบฟังอยู่ตรงนั้น พอได้ยินเป็นบางประโยค แต่ก็จับใจความว่าชายลึกลับน่าจะชื่อเอก ระหว่างที่สังเกตการณ์อยู่นั้นก็เห็นหุ่นเก็บหลักฐานบินวนไปวนมาอยู่ตรงนั้น ในใจก็สบายใจไปส่วนหนึ่งว่าน่าจะได้ข้อมูลที่ดีกว่า แต่รวยก็ยังต้องการณ์เก็บหลักฐานเพิ่มอยู่ดี อย่างน้อยวันนี้ก็เห็นรูปประพันสัณฐานมากขึ้น

ระหว่างคิดวางแผนอะไรเพลินอยู่นั้น เสียงพ่อเอกก็ดังมาอีกว่า

"พรุ่งนี้อย่าลืมไปหานายที่กระท่อมข้างไร่ฝิ่นนะ"

"ได้จ้าพี่"

"งั้นกูไปก่อนนะ ยิ่งมีพวกสอดรู้สอดเห็นมาป้วนเปี้ยนด้วย เดี๋ยวโดนจับได้"

"จ้าๆ พรุ่งนี้จะเข้าไปช่วงสายๆ เลยจ้า"

แล้วชายลึกลับก็เดินออกมาจากเพิงแล้วเดินขึ้นไปทางยอดดอยมอมแมม รวยเห็นว่าเอกเดินไปไกลพอควรแล้วก็ออกเดินกลับมาที่เพิงหน้าบ้านหมอนิลลี่

ทางด้านหมอนิลลี่ที่กำลังทำการวิเคราะห์ผลอยู่นั้น

"เหมือนว่าเราจะรู้เลาๆ แล้วว่าชายลึกลับนี่รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร จากภาพถ่าย เดี๋ยวผมลองเอาเข้ากับข้อมูลของกรมตำรวจวิเคราะห์ออกมาว่าเป็นใครในข้อมูลทะเบียนบ้านครับ"

"ลองดูค่ะ"

หลังจากที่เข้าระบบของกรมตำรวจแล้วเอารูปถ่ายเข้าโปรแกรมแล้วไม่พบในฐานข้อมูลทะเบียนบ้าน เช่นเดียวกันกับรูปถ่ายของคนที่อยู่ที่ไร่ฝิ่นทั้งหมดก็ไม่มีข้อมูลในระบบ

"งานยากจริง ไม่ใช่คนไทย" สารวัตรบ่น

"ระดับแกทำไม่ได้ แล้วใครจะทำได้หว่ะ ไอ้พล" เสียงณัฐแซวเพราะเข้ามาได้ยินเสียงบ่นพอดี

"พี่รวยได้ข้อมูลมาบางส่วนแหละ" ณัฐบอกข่าว

"ไหนไอ้รวย แกได้อะไรมาบ้างว่ะ ทางนี้ข้อมูลมีเพียบแต่บอกไม่ได้ว่ากลุ่มคนพวกนี้เป็นใคร"

"ผมได้ข้อมูลแค่ว่า ชายที่มาที่เพิงชื่อเอก และพรุ่งนี้แม่นิ่ม คนที่เพิงจะไปพบนายที่ในไร่ฝิ่นครับ แต่หุ่นของคุณหมอน่าจะได้รายละเอียดการสนทนามากกว่าผมนะครับ เพราะผมเห็นมันบินวนๆ อยู่"

"อืม งั้นเดี๋ยวค่อยเอามาประมวลผล เพราะว่าหุ่นนั่นจะกลับมาวันละครั้งค่ะ"

"เอาไงดีว่ะ พรุ่งนี้จะตามแม่นิ่มไปหรือจะรอหุ่นเก็บหลักฐานมา" ณัฐถาม

"ข้าว่าเดี๋ยวข้ากับไอ้รวยตามไปแค่ 2 คนพอ ไหนๆ ก็ยังมีหุ่นยนต์บินวนไปวนมาอยู่คงได้หลักฐานอีกเยอะแหละ"

"ส่วนเอ็งก็นั่งเฝ้าดูที่เพิงนั่นแหละเผื่อมีความเคลื่อนไหวอย่างอื่นเพิ่ม ส่วนคุณหมอพรุ่งนี้รอนำข้อมูลจากหุ่นยนต์มาวิเคราะห์พอครับ ผมเป็นห่วงถ้าตามไปด้วย"

"ได้ค่ะ"

"เอาว่ะ ไหนๆ ก็ยังได้ข้อมูลมาเพิ่มแม้จะไม่สามารถหาประวัติจากทะเบียนราษฎรได้ก็ตาม แต่ก็ยังรู้หน้าตาชื่อเสียงเรียงนาม ดีจังที่วันนี้คุณหมอแสนน่ารักของผมไม่ต้องอดนอน กระจายตัวกันไปพักแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่" สารวัตรบอกทุกคน

"ก็ดีค่ะ"

"ราตรีสวัสดิ์นะครับ ฝันถึงณัฐคนนี้ด้วยนะครับ"

"ฝันถึงผมดีกว่าครับ"

"ฝันถึงผมดีกว่าพี่หมอ" เสียงตุ๊ดตู่นั่นเอง แล้วหมอนิลลี่ก็รีบหันมาทางเสียงนั้นแล้วบอกว่า

"พี่นึกว่าเรากลับไปแล้ว นี่ดึกแล้วนะ ไปกลับได้แล้วไป"

"ผมนั่งอยู่กับมูมู่นั่งฟังอยู่ตั้งนาน ทำไมไม่มีใครเห็นผมหล่ะ ศิษย์น้องทั้งสองก็ไม่เห็น"

"นั่นสินั่งเงียบมากเลย ตำรวจต้องสองคนยังไม่รู้เลย" รวยบอก

"ไปไปกลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนี่" แม่หมอออกปากไล่ให้ตุ๊ดตู่กลับอีก

"ครับๆ ไปแล้ว บ๊าย บาย" วันนี้มาแปลก

"ราตรีสวัสดิ์อีกครั้งครับ" เสียง 2 หนุ่มแย่งกันพูด

"ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณหมอ" เสียงรวยกล่าวลา

ทุกคนกลับไปพักผ่อนและทำภารกิจของตน ฟ้าสางก็มารวมตัวกันอีกครั้งแล้วก็ย้ำเรื่องแผนการของวันนี้ว่าจะทำอะไรกันบ้าง พอสายๆ สารวัตรกับรวยก็ออกตามแม่นิ่มไป ส่วนพ่อณัฐก็นั่งเฝ้าที่เพิง หมอกับมูมู่ก็นั่งวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้เพิ่มเติมรวมทั้งวิเคราะห์ผลดีเอ็นเอด้วย

ระหว่างที่สารวัตรกับรวยเดินตามแม่นิ่มไปอยู่นั้น ก็มีชายฉกรรจ์ วิ่งสวนลงมาท่าทางรีบร้อน แม่นิ่มเห็นก็สงเสียงทัก

"ชั้นกำลังจะไป พี่เอกรีบร้อนลงมาตามฉันหรือ"

"เปล่าๆ ไอ้มิ่งคนเฝ้าไร่ฝิ่น มันเป็นไข้แล้วเพ้อหนัก ข้าเลยต้องมาตามแม่หมอขึ้นไปดูอาการ ไม่รู้จะพึ่งใครแล้วหว่ะ"

"ตามแม่หมอหรือ ไม่เสี่ยงไปหรือพี่แม่หมอสนิทกับลูกพ่อหลวง"

"ก็จนปัญญาดูมันแล้ว และถ้าไม่ตามไอ้แม่หมอกับตัวประหลาดไปรักษาก็ไม่รู้จะแบกมันไปรักษาที่ไหน ไม่งั้นมันก็ตายแน่"

"งั้นก็ตามใจพี่นะ แล้วแผนวันนี้ที่ชั้นต้องไปหานายว่าไง"

"ไว้ก่อนหว่ะ เอาหมอขึ้นไปรักษาไอ้มิ่งมันก่อน ถ้าแม่หมอขึ้นไปเจอเอ็งเดี๋ยวแผนก็แตกพอดี"

"ชั้นกลับเพิงหล่ะ"

"เอาไงสารวัตร เขาเปลี่ยนแผนแล้ว" รวยถาม

"เราตามไอ้เอกนี่แหละ"

ระหว่างนั้นเอกก็รีบวิ่งอย่างกระหืดกระหอบมาที่บ้านริมน้ำเพื่อมารับแม่หมอไปรักษาไอ้มิ่ง ส่วนรวยกับสารวัตรก็เปลี่ยนเป้าหมายมาตามไอ้เอกแทน

"แม่หมอ แม่หมอ" ไอ้เอกส่งเสียงเรียก

"มีอะไรด่วนหรือคะ เข้ามาก่อน"

"ผมมารับแม่หมอไปดูคนไข้ครับ อาการมันไม่ค่อยดี"

"ได้ได้ค่ะ รอแป๊ปนะคะ เตรียมข้าวของหน่อย"

"อ้าวใครหน่ะ มารับแม่หมอไปดูคนไข้ เดี๋ยวผมขอตามไปด้วย" เสียงณัฐมาตอบเอกอีกคน

"สวัสดีครับ ครับๆ รีบไปเถอะครับ เพื่อนผมอาการหนักมาก"

แล้วนิลลี่ก็ออกมาพร้อมกับมูมู่หุ่นยนต์คู่ใจ เดินทางไปกับเอกโดยมีณัฐตามไปด้วย ขณะเดียวกันสารวัตรพลกับรวยก็สะกดรอยตามมาอีกด้วย เมื่อมาถึงกระท่อมข้างไร่ฝิ่น

"ถึงแล้วครับแม่หมอ ผมขออย่างหนึ่งอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกตำรวจนะครับ ไม่งั้นผมเอาแม่หมอกับลูกพ่อหลวงตายแน่ นี่ถ้าไม่จำเป็นผมไม่ยอมเปิดเผยความลับหรอก"

"ได้ค่ะ ไหนหล่ะคนไข้"

"ทางนี้ครับ มันนอนเพ้ออยู่ข้างใน"

"ไอ้มิ่งข้าพาแม่หมอมาดูอาการเอ็งแล้ว"

"ไปไป" มิ่งเพ้อ

"มูมู่วัดไวทัลไซน์ ตรวจร่างกายอย่างละเอียดด่วนๆ"

"เห็นบอกมีไข้ มีไข้กี่วัน มีอาการอะไรอีก"

"ผมก็ไม่ได้อยู่กับมันทุกวัน แต่เท่าที่มันบอกมันเป็นไข้มาสัก 3-4 วันได้ มันเริ่มเพ้อวันนี้ครับ อาการอื่นไม่มีนะครับ"

"เห้อ มีแค่นี้หรือค่ะ ประวัติ"

"ครับ"

แล้วหมอนิลลี่ก็หันไปจะช่วยมูมู่ตรวจร่างกาย พอดีเหลือบมาเห็นว่ามูมู่กำลังวัดความดันอยู่ ระหว่างที่เอาปลอกแขนออกเห็นแขนของไอ้มิ่งมีจุดแดงๆขึ้น ในใจก็เริ่มวินิจฉัยแยกโรคบางอย่างได้แล้ว

"มูมู่ เจาะเลือดตรวจตามนี้นะ เดงกี่ ซีบีซีดูมาลาเรีย ตรวจแบบแรบพิดเทสต์นะ"

"ให้ผมช่วยอะไรไหม" ณัฐส่งเสียงบอก

"คุณช่วยเช็ดตัวลดไข้ให้คนไข้ด่วนเลย พร้อมป้อนยาลดไข้ด้วยคะ"

ระหว่างที่ต้องรอผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการนั้น ส่วนทางด้านสารวัตรพลและรวยก็แอบเดินสำรวจไร่ฝิ่นพร้อมทางหนีทีไล่ว่ามีทางเดินเข้าออกกี่ทาง จำนวนคน จำนวนเพิงและบ้าน เป็นต้น

"มูมู่ขอผลตรวจด่วนๆ เลย"

แล้วมูมู่ก็เดินมาส่งผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการให้พร้อมข้อมูลทั้งหมด

"คนไข้เป็นไข้เลือดออกนะคะ ทีนี้คนวัยนี้เป็นอาการจะหนักมาก ยังไงคงต้องเอาลงไปรักษาที่บ้านริมน้ำก่อน ไม่งั้นคนไข้มีสิทธิ์เสียชีวิตได้"

"ต้องเอาลงไปหรือครับ"

"ใช่ค่ะ"

"เอาไงก็เอากัน"

"มูมู่แปลงร่างเป็นเครื่องบินนะ เอาคนไข้ลงไปด่วนเลย พอถึงเปิดเส้นให้ไอวีนะ เดี๋ยวชั้นตามไป"

"ส่วนคุณจะตามไปหรือไม่ก็ได้นะคะ ชั้นขออนุญาตรีบลงไปรักษาคนไข้ก่อนนะคะ"

"ผมอยู่บนนี้ดีกว่าครับ"

"งั้นหมอขอตัวค่ะ ไปค่ะคุณณัฐ"

"หมอกับไอ้ณัฐอย่าลืมที่ข้าขอไว้นะ ไม่งั้นเอ็ง 2 คนตายแน่"

"ไม่ลืมหรอก ไปหล่ะ อ้อเกือบลืมคนไข้คงต้องอยู่ข้างล่างสัก 3-4 วันนะ ถ้าจะลงไปรบก็ประมาณนั้น"

"ได้ได้หมอ ขอบคุณมากครับ"

แล้วแม่หมอกับณัฐก็รีบวิ่งลงไปรักษาคนไข้ ส่วนสารวัตรกับรวยยังคงเก็บข้อมูลของไร่ฝิ่นอยู่

เมื่อมาถึงบ้านหมอนิลลี่ก็รีบวิ่งเข้าไปที่ห้องสังเกตอาการก็เห็นคนไข้ได้รับการเปิดเส้นเรียบร้อยแล้ว ยังมีอาการเพ้อหนักมาก เริ่มหอบเหนื่อย

"มูมู่เอาเลือดตรวจเพิ่มเติม ตามเซ็ทคนไข้แอดมิตนะ อืมแต่คนไข้เริ่มมีอาการหนักมากขึ้น"

"คุณณัฐ คงต้องอยู่ใกล้ๆ ก่อนแล้วเผื่อต้องทำซีพีอาร์หรือทำอะไรฉุกเฉินค่ะ"

"ครับๆ"

สักพักคนไข้ก็หอบหนักขึ้นแล้วก็หมดสติไป นิลลี่รีบเข้าไปตรวจสัญญาณชีพพบว่าคนไข้หัวใจหยุดเต้นแล้ว

"มูมู่ซีพีอาร์ คุณณัฐคุณเรียนมาแล้วคงต้องมาช่วยค่ะ"

แล้วทั้งสามคนก็มะรุมมะตุ้มทำซีพีอาร์คนไข้สักพักประมาณ 20 นาทีคนไข้ก็กลับมามีสัญญาณชีพ

"มูมู่เตรียมเครื่องเวนติเลเตอร์ย้ายเข้าไอซียู"

แล้วก็เข้าไปในห้องผู้ป่วยวิกฤตทำการรักษาต่อ จนเริ่มคงที่

"มูมู่ขอผลเลือด"

"คุณณัฐขอบคุณค่ะ เดี๋ยวทางนี้ดูต่อเองค่ะ รอข้างนอกก็ได้แล้วค่ะ"

"ครับ"

"มูมู่เตรียมให้เอฟเอฟพีด่วน และไดอะไลท์ด่วน"

สักพักพอมูมู่ทำหัตถการตามสั่งเสร็จคนไข้เริ่มคงที่มากขึ้น นิลลี่ก็ออกมาคุยกับณัฐ

"อาการหนักเอาเรื่องเลยค่ะ มีไตวายเฉียบพลัน เป็นกรดมากในเลือดด้วย คงต้องดูอาการไปอีกหลายวันทีเดียว แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว"

"อ้าวไอ้พลแกมาพอดีเลย" ณัฐหันไปเห็นสารวัตรพลกับรวยเดินเข้า

"คนไข้เป็นไงบ้าง อาการเอาอยู่ไหมหมอ"

"หนักเอาการค่ะ ให้มูมู่เฝ้าแล้วค่ะ แต่อาการค่อนข้างคงที่มากขึ้นแล้ว"

"หมอพอจะปลีกตัวมาประชุมวางแผนกันสักพักไหมครับ"

"ได้ค่ะ มูมู่เอาอยู่อยู่ค่ะ"

แล้วทั้งหมดก็มานั่งคุยกันที่ห้องประชุมในบ้านริมน้ำที่ได้ทำห้องขึ้นมาใหม่

"วันนี้ทางหมอคงไม่ได้อะไรเพิ่มเติม ต้องดูแลคนไข้ก่อน"

"ส่วนข้าก็ไม่มีเหมือนกันเพราะวันนี้เป็นผู้ติดตามแม่หมอ"

"งั้นก็มีข้อมูลจากฝั่งข้าอย่างเดียว ก็มีเพิ่มเติมพอควร คิดว่าคงต้องเอามารวมกับผลของคุณหมอก่อนถึงจะสรุปอะไรได้มากกว่านี้"

"เอาอย่างนี้นะคะ 3-4 วันหมอคงต้องดูอาการคุณมิ่ง ทางสารวัตรเองใช้โปรแกรมของหมอได้ ขออนุญาตแบบนี้นะคะ สารวัตรนำข้อมูลวิเคราะห์เองได้เลยค่ะ มูมู่เองก็ไม่ว่างคงต้องพึ่งสารวัตรดูเรื่องข้อมูลค่ะ"

"ก็คงตามนั้น ส่วนเอ็งกับไอ้รวยทำหน้าที่เดิมเฝ้าดูเพิง แยกย้ายตามระเบียบ"

"ขอไปดูคนไข้ต่อนะคะ"

แล้วหมอนิลลี่ก็เดินออกไป ชายหนุ่มทั้งสามก็กระจายตัวไปทำงานเช่นกัน

พอคนไข้ได้รับการรักษาคืนนั้นอาการเริ่มดีขึ้นหอบเหนื่อยน้อยลง แต่ยังคงมีการฟอกไตอยู่ จนกระทั่งรุ่งสางของอีกวันอาการคงที่ หายใจเองได้แล้ว ตกเย็นก็สามารถเอาท่อช่วยหายใจออกและนำออกมาพักฟื้นได้ รักษาอาการต่ออีก 3 วันก็หายเป็นปกติ ระหว่างนั้นตุ๊ดตู่ก็มาช่วยมูมู่ทุกเย็นตามปกติ

"อ้าวคุณมารับเพื่อนหรือค่ะ เพื่อนคุณหายแล้วกลับไปที่กระท่อมได้แล้วค่ะ" หมอนิลลี่ทักเอกที่มารับมิ่ง

"ใช่ครับ ไปมิ่งกลับกระท่อมกัน"

"งั้นพวกผมลากลับก่อนนะครับ ขอบคุณแม่หมอมากๆ เลยครับ อย่าลืมที่ผมขอนะครับ"

"ค่ะไม่ลืม"

แล้วทั้งสองก็กลับออกไปเดินทางกลับไปที่ไร่ฝิ่น ขณะเดียวกัน

"พี่หมออย่าลืมสอนนะครับ" เสียงตุ๊ดตู่นั่นเอง

"จ้าแต่ไม่ใช่วันนี้นะ ขอเวลาดูข้อมูลคนร้ายก่อน"

"ได้ได้"

"งั้นพี่ขอพักนะ เหนื่อยกับการดูเคสนี้มาหลายวัน"

"ครับผม"

แล้วตุ๊ดตู่ก็ต้องกลับบ้านไป แต่อยู่ๆ นิลลี่ก็รู้สึกว่ามีคนจ้องมาจากหน้าต่างอีกแล้ว หันไปก็ไม่เจอใคร

"หรือเราจะเหนื่อยไป" พูดกับตัวเองแล้วก็ไปนอนพัก ไม่สนใจข้อมูลที่รอคอยการวิเคราะห์ผลตรงหน้า