บทที่ 551 ต้นเหมย
ทุกคนในที่นี้ตกอยูู่ในความเงียบ
ทุกคนอดชื่นชมความกล้าหาญของเวินซิ่วอี๋ไม่ได้ ผ่านไปสามดือนแล้ว ความโกรธของฮ่องเต้ก็ยังไม่ลดลงเลย
ยิ่งกว่านั้น นี่คืองานเลี้ยงวันเกิดของเผยกุ้ยเฟย การพูดเรื่องนี้ขึ้นในงานเช่นนี้จะไม่เป็นการทำลายบรรยากาศงานหรอกหรือ อีกอย่างรอยยิ้มของฮ่องเต้ก็หายไปแล้ว
เผยกุ้ยเฟยเห็นเช่นนั้นก็รีบยิ้มออกมา “คุณหนูเวิน เรื่องนี้ฮุ่ยเฟยสามารถบอกเรื่องนี้กับฝ่าบาทได้ ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าขอร้องหรอก ฝ่าบาทบอกจะประทานรางวัลให้คือประทานรางวัลให้ตัวเจ้าเอง เจ้าลองนึกดูอีกที”
เวินซิ่วอี๋กัดริมฝีปากของเธอและพูดอย่างเชื่องช้า “หม่อมฉัน หม่อมฉันไม่รู้ว่าต้องการสิ่งใดเพคะ...”
เผยกุ้ยเฟยหันศีรษะและพูดติดตลกกับฮ่องเต้ “ราวกับพวกนางสองคนพูดคุยกันมาก่อนเลย โอกาสดีๆ เช่นนี้ทั้งสองคนไม่รู้ว่าต้องการสิ่งใด”
ฮ่องเต้ยิ้ม “ช่างเถอะ เช่นนั้นก็ให้รางวัลเหมือนกัน สนมรักเพิ่มสินเดิมให้ทั้งสองคนแล้วกัน”
“เพคะ”
แล้วเรื่องนี้ก็จบไป
หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง ฮุ่ยเฟยกลับไปที่ห้องนอนของตนเอง โบกมือให้นางในทั้งหมดออกไป จนเหลือเพียงเวินซิ่วอี๋เท่านั้น
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com