0229 ได้เห็นแสงตะวันอีกครั้ง

บทที่ 229 ได้เห็นแสงตะวันอีกครั้ง

บนถนนอี้ถิงที่คึกคักที่สุดในเมืองเซียนเหม่ย แต่ละวันต่างมีคนไปมาอย่างอึกทึก ตรงทางแยกใจกลางถนน ยังมีหอเฟยฮวาเจ็ดชั้นหลังหนึ่ง นั่งอยู่บนหอสามารถทอดสายตาชมทิวทัศน์เมืองเซียนเหม่ยทั้งหมดได้ ไกลๆ ยังมีเทือกเขาซึ่งทอดยาวต่อเนื่อง และผู้บำเพ็ญเซียนเหยียบอาวุธเวทบินผ่านเป็นประกายสดใสจับตาท่ามกลางแสงอาทิตย์

เวลานี้เป็นยามเที่ยงวันพอดี ในหอเฟยฮวามีแขกนั่งอยู่เต็ม พูดคุยและสนทนากันทุกเรื่อง ทันใดนั้น พื้นดินพลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ไม่รอให้คนในหอมีปฏิกิริยา พื้นก็พังถล่ม หอเฟยฮวาทั้งหลังร่วงลงมาทั้งคนทั้งหอ มีเสียงร้องอุทานอย่างตื่นตระหนกดังระงม

หอเฟยฮวาที่ยุบลงมาพลันหยุดลง เผยให้เห็นหลังคาตึกบนพื้น ถึงแม้ในตึกจะมีผู้บำเพ็ญเซียนอยู่จำนวนมาก ทว่าก็มีคนธรรมดาอยู่ไม่น้อย เสียงกรีดร้องในหอที่ติดอยู่ในดินซึ่งยุบตัวลงไปดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

คนเดินถนนก็ตกใจที่แผ่นดินไหวเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พากันถอยหลังไป จริงเสียด้วย หอเฟยเทียนที่ติดอยู่บนพื้นส่งเสียงครืนแล้วพังถล่มอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น มีหลายคนหลบไม่ทัน ร้องเสียงดังแล้วร่วงลงไป