0116 กระเพาะไร้ก้นบึ้ง

บทที่ 116 กระเพาะไร้ก้นบึ้ง

ข้าวสวยที่เหลือ ผัดผัก ปลานึ่ง และน้ำแกงที่ต้มจากพืชน้ำไม่ทราบชื่อ จินเฟยเหยามองกับข้าวสองอย่างน้ำแกงหนึ่งอย่าง และข้าวสวยหนึ่งถ้วยบนโต๊ะเบื้องหน้า แล้วเงยหน้าขึ้นมองสองสามีภรรยาชรา สองสามีภรรยาชราเช็ดมือแบบมือไม้อ่อน มองนางอย่างระมัดระวัง หวังว่าอาหารหยาบๆ เหล่านี้จะไม่ทำให้ท่านเซียนมีโทสะเกินไป

“เฮ้อ...” จินเฟยเหยาถอนใจเบาๆ ชี้ข้าวสวยแล้วเอ่ยว่า”ที่นี่มีเพียงข้าวสวยชามเดียว?”

สองสามีภรรยาส่ายศีรษะ “ท่านเซียน ยังมีเหลืออีกหน่อย อยู่ในหม้อ”

“นำมาขึ้นโต๊ะทั้งหมด ข้าเห็นว่าผักและพืชน้ำของพวกเจ้ายังมีอีกหน่อย ยังมีปลาเค็มที่แขวนไว้เหล่านั้นเอามาต้มให้หมด ข้างนอกขายปลามิใช่หรือ เจ้าไปซื้อปลาของพวกเขามาให้หมด ไม่ว่าต้มหรือผัดก็ทำมาทั้งหมด เอาอย่างนี้ข้าจะให้ศิลาวิญญาณพวกเจ้าก่อน ไปซื้อพวกแป้งบะหมี่อะไรมาหน่อย ขอเพียงกินได้ก็ซื้อให้ข้าทั้งหมด เร็วหน่อยนะ” จินเฟยเหยาชี้ไปที่เรือหาปลาที่ท่าเรือพลางเอ่ย