0167 จงรออยู่เบื้องหลัง

ตอนที่ 167 จงรออยู่เบื้องหลัง 

แขนยักษ์ค่อยๆ หดตัวกลับอย่างช้าๆ ในมือคว้ากุมวิหารดำและเริ่มฉุดลากมันลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง 

“ไม่!” 

บังเกิดเสียงโหยหวนด้วยความไม่ยินยอมดังสะท้อนขึ้นมาจากวิหาร 

วิหารดำดูราวกับจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้ตนทะยานสูงขึ้น ทว่ามันยังคงถูกกุมแน่นไม่มีทีท่าว่าจะหลุดรอด ส่วนแขนยักษ์ก็ฉุดลากมันลงมาเต็มแรงชนิดหัวชนฝา 

ท่ามกลางการยื้อยุทธอย่างไร้ซึ่งความประนีประนอมของทั้งสองฝ่าย วิหารดำก็ร่ายคาถา ส่งสรรพาวุธที่ลุกโชนด้วยเปลวไฟสีเขียวออกมาอีกครั้ง และสับสะบั้นมือยักษ์ที่ใหญ่โตราวขุนเขาด้วยเจตนาร้าย 

ภายใต้การทุ่มโจมตีของสรรพาวุธ มือใหญ่ราวขุนเขาก็เริ่มพังทลายลงอย่างรวดเร็ว และกำลังจะแตกสลายลงในไม่ช้า 

ซวนหยวนเห็นถึงปรากฏการณ์นี้ เขาจึงถ่ายเทพลังวิญญาณลงไปขลุ่ยหยกอีกครั้ง และเป่าบรรเลงมันทันที  

ท่วงทำนองขลุ่ยฉีกลึกเข้าไปในห้วงอากาศที่ว่างเปล่า 

พื้นโลกอันไร้ที่สิ้นสุดค่อยๆ ขยับไหวอย่างช้าๆ เศษหินดินทรายนับไม่ถ้วนแยกตัวออกจากพื้นดิน และลอยขึ้นไปซ่อมแซม เติมเต็มในส่วนของมือยักษ์ที่แตกร้าว