26th Chapter

Eloisa's Point of View

"H-Hi, ate? Why are you here?" bati at tanong ko ng magsara ng ang pintuan ng aking condo.

"I'm here because I want to surprise you, but ako yung nasurprised! Oh my God!" sigaw niya at lagay ng dalawamg kamay niya sa ulo. "Tell me, lived-in partners na ba kayo?"

"A-Ate, hindi! Inaya ko lang siya dito para kumain," dahilan ko pero umiling-iling siya.

"E bakit hindi na lang sa restaurant near here?" good point.

"Uhm...kas--"

"Hi, ate Cass," sambit ni Paolo sa likod ko. Dammit.

Tumaas ang kanang kilay ni Ate. "Don't call me ate. By the way, kelan mo sasabihin kay Mom and Dad 'to at lalo na kay Kuya Ericson? Oh my God! Iniisip ko pa lang sa utak ko ang reaksiyon ni Ericson nagaalburuto na ako!" tinuro niya si Paolo.

"Ate kapag umuwi na si Lolo," sambit ko.

"Why not tomorrow? Eloi 'wag sa pagdating ni Lolo. You know him. And hindi ba sinabi sa iyo ni Mama? Next week may meeting ka. Yung lalaking iaarrange sa iyo makikilala mo by next week. Unfortunately wala ng way para mapigil si Lolo," nanlaki ang mata ko. Akala ko ba...

"Ate I've a boyfriend akala ko ba hindi niya na ako ipapakasal sa lalaking hindi ko kilala kapag may boyfriend na ako?"

"Well, Paolo is not Lolo's type. Ayaw niya ng playboy. Basta ewan ko," she shrugged. "And that's why I'm asking too. Ipakilala mo siya kay Mom and Dad probably mapilit ni Mom si Lolo about that dahil mayr'on ka naman na palang boyfriend."

"I'll try..."

"Okay, hey, Paolo." sabi ni Ate kay Paolo.

"Why?" tanong niya.

"Mahal mo ba talaga si Eloi?"

"O-oo naman," ngumisi siya.

Ate Cass sighed. "Parang hindi naman. Whatever. Eloi, kaya nga rin pala ako nandito. Bukas we have a party thingy."

Tumango ako. "Saan if ever Ate?"

"I dunno. Hays, aalis na ako. Yun lang sadya ko dito..." she paused dahil naglakad na siya papalabas pero huminto siya ng bumukas na ang pinto. "Paolo, Eloi is still 17 you should know that. Bata pa siya para pagurin," humalakhak si Ate. What does that mean?

Nakingisi rin si Paolo. "Of course and I respect her," what?

"Good, aalis na ako. Eloi, wag mong patulugin ang boyfriend mo dito, okay?" tumango ako. "Bye. See you tomorrow, Kuya Ericson and I will fetch you. Bye~!" sigaw niya at labas.

Tumahimik na sa condo. "Hey!" pagbabasag ko.

"Hmmm?" tiningnan niya ako

"What does 'bata pa siya para pagurin' mean?" tanong ko. Nanlaki ang mata niya at namula ang pisngi umiwas rin siya ng tingin.

"That's n-nothing," sabi niya.

"Ah... baka naman pwede na?" naisip ko kung ano iyon, hindi kaya magtrabaho? Pagurin daw kasi.

Napatingin si Paolo sa akin at habang namumula ang pisngi. "Tangina Eloi! You're acting so innocent!" he exclaimed.

"What? Innocent? Huh? Ano ba yun? Bakit hindi pa pwede? Parang pwede naman na a--" I cutted-off.

Isinandal na naman niya ako habang hawak-hawak ang magkabilang balikat ko. "Are you sure?" tanong niya ng malambing. Why is he sounds like that? Weird.

Tumango ako. "I think so. Pwede naman na ata?" sambit ko.

"Okay, may kukunin lang ako" sambit niya at kalas ng pagkakahawak sa kaliwa at kanang balikat ko.

"What? Anong kukunin mo?" naguguluhan na ako?

"Condom, para hindi ka mabuntis kapag pinagod na kita," humalakhak siya.

Nag-init ang pisngi ko kasabay n'on ang paglaki ng dalawang mata ko.

Ngayon ko lang narealize yung papagurin! What the hell!

"Oh, naestatwa ka d'yan?" tanong niya.

"W-Wala. P-Punta lang akong kusina para magluto."

"Ready ka na pagkabalik ko, gusto ko papagurin na agad kita," humalakhak siya.

"Damn, Paolo! Shut up! Pede ba. Ang manyak mo!" sigaw ko.

"Joke lang 'yon..Asan yung remote?" tanong niya at hanap ng remote. "Ito na pala." dugtong niya.

Nasa kitchen ako. Nag-gagayat ng mga rekados para sa adobo.

"What are you cooking?" tanong niya.

Hindi ko siya sinagot.

"Dammit, Eloi! Answer me please?"

"Adobo," sambit ko sa kaniya.

Tumango-tango siya.

~*~

"Paolo, ayos ka nga ng pinggan," sambit ko at pinatay ang kalan.

Nag-ayos na si Paolo ng dalawang pinggan.

"Kain na tayo," sambit ko ng maayos ko na yung pagkain sa lamesa.

Umupo ako at siya, sabi ko sa kaniya ay dun siya sa kabila umupo pero sa tabi ko pa rin siya umupo. And, nakatingin lang siya sa akin at hindi niya iyon inaalis.

"P-Paolo. Bakit ganyan ka makatingin?" tanong ko.

Ngumisi siya. "Wala lang, ganda mo kasi," dammit! Para akong kinuryente sa sinabi niya

Magkatabi kami, parehas kaming napatigil at nagkatitigan.

"Damn those eyes, Eloi. Your eyes seducing me." umiwas na siya ako rin napaiwas at tumitig lang sa aking pinggan. "And... your kissable lips too."

Kinuha ni Paolo ang panga ko at iniharap ang tingin ko sa kaniya.

"You're so beautiful, Eloi." sambit niya habang nakatingin sa aking mata.

Eloi, he's saying that damn words dahil sa deal. Stay focus Eloi.

"Is your scent a strawberry? Damn! You know how I love strawberries," bullshit. "May I smell y-you?" he said.

"P-Paolo..." he's starting to smell me. Nakikiliti ako damn!

Inamoy niya ang buhok ko. At inayos niya ang takas na buhok ko sa akin tenga.

"Shit, Eloi! My guts want to do something on you!" napatingin ako sa kaniya habang nanlalaki ang mata.

"L-Let's start eating. Kumain na tayo habang mainit pa." tumango siya at kumuha ng spoon and pork.

"Yeah, kasi kapag mainit talaga masarap naman talagang kainin ka... w-what I mean is y-yung pagkain, fuck!" sigaw niya sa dulo. What's freakin' happening to him.

Inuntog niya ang ulo niya sa kaniyang kanang palad.

"E-Eloi."

"H-Hmmm?"

"Tangina. Wala, kahit naman sabihin ko sayo wala ring mangyayari.

Tumango na lamang ako. He's playing me again. Then makikipaglaro rin ako... mamaya.

~*~

Nanonood kami ngayon sa sofa. Nasa harap namin ang TV na nakadikit sa ding-ding.

Nilaro niya ako kanina. Ako naman ngayon.

Tiningnan ko siyang mabuti habang nanonood. Tagilid lang ang nakikita kong mukha niya sa aking vision. Yung mata niyang medyo singkit. Matangos na ilong at kissable lips. l Eloi, why are you saying Paolo's figure?

"What?" sambit niya habang nasa TV ang mata.

"You're so hot," shit, that should be a lie pero feeling ko totoo. Ang hot niya talaga.

Napatingin siya sa akin. Kita kong napaiwas siya.

"Damn, what are you up to, h-huh?" sambit niya habang nakatinhgin ulit sa TV.

"Look at me, Andrei," my gosh! That's the first time I called him as Andrei! Hinawakan ko ang panga niya at ibinaling ang atensyon niya sa akin.

I bit my lower lip. I'm effing enjoying this thing. Gusto kong humagalpak ng tawa dahil sa itsura ni Paolo but I need to focus. Inintimidate niya ako kanina ako naman ngayon.

"Are you really t-tempting me, Eloi?" sambit niya.

"I don't know," I shrugged. "Maybe?" ang lapit na ng mukha namin as in ilang inches na lang. I bit my lower lip again.

"Ugh, shit. Eloi. Stop biting your lip," sambit niya.

"Bakit? Gusto mo ba ikaw ang kumagat?" nahahawa na ako sa kaniya.

He chuckled. "You really are tempting me," sambit niya. Lalapit na sana siya at susunggaban ako ng halik pero pinipilan ko siya.

"Not yet," sambit ko. "First I need to unbutton your polo shirt," he's wearing a checkered polo shirt.

Nakatingin lang siya sa akin habang niuunbutton ko ang kaniyang polo.

Nang matapos ko iyon may sando pa siya. Pero mamaya na iyon. Yung pants muna. Nakakatawa mukha niya! Dapat akomg magpigil ng tawa.

"Second, I'll unzip your pants," sambit ko. Narinig ko siyang lumunok.

Naunzip ko na. I'm really enjoying fooling him.

"Third..." I paused para mas nakakaexcite for him.

"W-What's the third? Huhubarin ko na?" tanong niya.

"Nope," nang itaas ko ang tingin sa kaniya, his half open mouth showed up. Last step. "Saraduhan mo ito,"sarado ng kaniyang bibig pagkatapos ay tumayo na ako.

"Bullshit, Eloi!" tumayo siya at tumalikod naman ako para magpigil ng tawa. Narinig ko ang pagsarado ng zipper niya.

"U一pfft... umuwi ka na," hindi ko na talaga mapigilan. Tinakpan ko na lang bibig ko at tumawa ng mahina.

"Fuck! Uuwi na talaga ako, tangina pinaasa mo! putangina talaga!" hindi niya binutones ang polo niya. Tumalikod siya at naglakad papuntang pinto. Binuksan niya iyon. Sasaraduhan niya na sana pero tiningnan niya ako at umiling. "Bye. Thanks sa lunch, damn." sambit niya at tuluyan na siyang umalis.

Nang makaalis siya ay hindi na naalis ang ngiti sa labi ko. Laging nagflaflashback yung epic face niya.

Kinaumagahan ay sabado. Nagising na ako at pagkamulat ko bumungad agad ang liwanag galing sa bintana.

Tumayo ako at kinusot ang akin mata pagkatapos ay naligo ako, nagbihis, nag-ayos at niready ang mga gamit ko. Kuya and Ate will fetch me later.

Pababa na ako ng condo kita ko agad ang kotse ni Kuya. Lumabas siya at sinalubong ako.

"Namiss kita, Eloi," sambit ni Kuya at pagkatapos ay yakap sa akin.

"Nako, Kuya ako rin." tugon ko na mayrong ngisi sa labi. "Ahm, bakit nakatux ka, Kuya...and bakit naka-dress si Ate?" Kuya's wearing a tuxedo at nakapulang dress naman si Ate.

Ginulo ni Kuya Ericson ang buhok niya at tiningnan si Ate Cass na nakapahalumbaba sa bintana ng kotse. "What?" tanong ni Ate.

Kuya Ericson sighed. "Cass forgot to tell you, yung party na tinutukoy ni Mom and Dad sa kaniya ay hindi lang basta party. It's a charity event for orphans. Nandon ang family friend ni Mom and ang ibang mga kakilala niya. May damit ka na sa loob ng kotse magbihis na lang kapag nandon na tayo at dumiretso kang comfort room," tumango ako.

~*~

Wala pang isang oras ay nakarating nakami sa isang resort. Sa pagpasok namin sa entrance marami ng tao pero sa pavilion lamang sa right side ang may mga nakadamit pang pormal. That's probably the charity event.

Bago ako makihalubilo sa mga tao sa pavilion ay pumunta ako sa comfort room, pinaltan ko ang damit ko ng isang grey-coloured dress. Nakaflat shoes akong kulay black. Babagay naman ang sapatos ko sa aking dress. Inilagay ko sa dala kong itim na backpack ang hinubad kong damit. Isunuot ko ang aking pagback sa aking likod.

Pagkalabas ko ng cubicle ay may mga babaeng nakapangsosyal na damit. I'm sure that's not just a dress it looks like a cocktail. They've a full make-up on. Bigla tuloy akong nahiya wala akong kamake-up make-up maski lipstick nga wala ako, ngayon ko lang napagtantong kahit nakasimpleng red-dress si Ate Elle may make-up naman siya kahit papano. Tatlo sila na nagreretouch habang nakatingin sa salamin at iging-igi at seryosong-seryoso sa pagaayos ng medyo nawawala na nilang make-up. Hindi sila natinig sa akin, ni hindi nga nila ako sinulyapan. That's fine. Atleast they're not a mean girls.

"Ida is so mean," sambit ng babaeng nakasuot ng kulay asul na parang cocktail at kumikinang-kinang iyon.

"Yeah, right!" sambit ng babaeng nakasuot naman ng purple cocktail na katulad ng isa ay kumikinang-kinang rin. Halos silang tatlo pareho ang disenyo ng damit pero may pagkakaiba rin pagdating sa style ng neck line heart, V and Sleeveless. At pati narin ng colors. "Alam mo ba ang ginawa niya to me? Pinahiya niya ako sa kuya Zenh niya! Just oh my gosh! Alam naman niyang patay na patay ako sa kuya niya then sasabihin niya sa akin and including to Zenh na I'm just daughter of an attorney! Porket anak siya ng isang tycoon, gosh! I really want to curse that bitch!" itunuon ko na lang ang pansin ko sa gripong may umaagos na tubig.

"Well, then mine is even worst! She almost splashed me a water!"

"I don't know. Mas malala ata ang ginawa niya sa akin."

"Ano yon?" sambit ng nakapurple na cocktail dress sa naka fuchsia, gusto kong makinig pero itunuon ko na lang ang atensyon ko sa tumawag sa phone ko. Bahagyang natahimik ang tatlo. Sorry ha? Naabala ng tawag mula sa phone ko ang paguusap niyo. Hays, that person's call quite saved me. Paguusap kasi nila ang umuugong sa CR at napakaawkward for me dahil hindi nila ako kilala. Tinuyo ko ang kamay ko gamit ang tissue at saka kinuha ang cellphone sa aking back pack.

Paolo Scott on the screen.

"Hello?" bati ko sa kabilang linya.

"Hi baby! Miss na kita!" sigaw niya.

Nailayo ko ang cellphone ko sa tenga ko.

"Paolo Scott! Sop calling me baby!" sigaw ko. Bahagya akong nakaramdam ng hiya. May tatlo nga palang babae dito sa loob ng comfort room.

"Why not? Anyway, are you free tomorrow?" tanong niya.

"Oo, bakit?"

"Ah... can we... uhm. Date?" sa putol-putol niyang sambit naintindihan ko pa rin iyon. He's asking me for a date. How can I say no if this is for the deal? Of course I have no choice.

"Date? Sure, saan ba?"

"Really? Damn! What's with you, huh? May lagnat ka ba or what?" napairap ako.

Bumuntong-hininga ako. "Saan nga?"

"Lamesa Eco Park. Malapit lang iyon dito sa Quezon City. And sobrang ganda ng flower terraces d'on. Kaya... uhm gusto kong makita mo yun," I don't know that place pero I trust Paolo's taste kahit papano.

"Okay," tipid kong sagot.

"So... can you say it? Na, its a date. Baka kasi mamaya for you it is not a date." sambit niya.

"Bakit naman... fine. Yes, of course it's a date." sambit ko. I'm sure that's for the sake of our deal. Kailangan ko ring sumugal dahil next week ipapakilala ako sa ipapakasal sa akin in the near future. Ayokong in the end mabaliwala lang lahat ng inumpisahan namin dahil sa pagiging cold ko sa kaniya. Marahil syempre there's possibility na nagtataka ang Lolo niya kung bakit hindi kami ganong lumalabas gayung we're a couple... gusto kong gawin yung sinabi ni Dominic na dapat itigil ko ang pagbabadyang pagmamahal ko kay Paolo. Dahil sa kahuli-hulihan ako lang ang nagmahal dahil sa kaniya its a pure act lang. No string attached. Ako ang masasaktan. Kaya mabuting sakyan ko na lang ang pagaarte ni Paolo.

"I love you!" sigaw niya. Natigilan ako dahil lumakas ang tibok ng aking puso. Dammit! Eloi! Stop! Wag kang macarried away! "Wala bang I love too, baby?" dugtong niya. Shit! Of course. Of course hindi iyon totoo.

"Fine. I love you too, baby." sambit ko.

"Osige! Bye! I'll call you later. Bye!"

"Bye..." at tuluyan ng namatay ang tawag.

Naguguluhan na talaga ako. False alarm lang ba ito o talagang naiinlove na ako sa kaniya? Paolo isn't my type. Si Dominic... and Jared pa. Kaya iniisip kong false alarm lamang ito pero... iba ang nararamdaman ko kapag kausap, kasama at nakikita ko si Paolo. Oo, aaminin ko lumalakas din ang tibok ng puso ko kay Dom, Jared and Kian. Pati na rin kay Eros nakakaramdam rin ako ng kilig. That's normal dahil babae ako natural na ang kiligin lalo na't napakapopogi nila. Pero pagdating kay Paolo... hindi lang basta iyon kilig. Sa kaniya kasi pati sistema ko naghuhurmentado hindi lang basta puso ko. At pinagpapawisan pa ako ng malamig. Sobrang weird.

Nang alisin ko ang cellphone ko sa aking tenga halos mapatalon ako kasi yung tatlobg babae nakatingin sa akin at mga nakataas ng kilay. Damn! What's their problem?

"You're Paolo Scott's girl? Shiz! You're a one lucky girl!" sigaw ng isa.

"Uh, actually..." I paused.

"You might be Eloisa! Damn girl! Ang ganda mo. And wait wala kang make-up? Oh my gosh! Girls! Ang ganda niya kahit walang make up," naaawkwardan ako sa atmosphere.

And they know me? Ganon ba kasikat si Paolo?

"Oh, Shane mukhang naawawkwardan siya sa atin," humalakhak siya. Siya yung nakaasul na damit. "I'm Cara anyway. This is Shane and Veah." yung Shane ay ang nakapurple V-neck cocktail dress. And Veah is wearing the sleeveless fuchsia cocktail dress.

"Uh. Hello. I'm Eloisa一"

"Yah, alam namin. Eloisa Ramos. Your parents were our parent' friends. Veah and Shane were siblings and friend ng Mom nila ang Mother mo. Ako naman ito nakikisis lang sa kanila," tumawa siya "I'm the daughter of your mother's investor," humalakhak si Cara. Tumawa naman ang dalawa.

Tumango ako at nakingisi na rin.

"Ang pangit ng place ng pagkikita natin, Eloisa. Let's go outside and parteh~!" sigaw ni Shane at lumabas siya at higit-higit si Cara.

"Sorry for my sister. Party animal kasi. Sabi ko it's a charity event pero she's still... you know partying," sambit ni Veah. Tumango ako. "Tara labas na tayo," nginitian ko siya. She's kind.

"Anyway, Eloi. If there's a girl named Ida you've encountered call us or me nandoon lang ako sa table na iyon." sabi niya. Tumango ako, I find it kinda weird. "That girl is dangerous, so bye~." sabi niya at naglakad na papalayo.

Papasunset na. Wala akong kilala dito. Dahil puro kasosyo ni Mama sa restaurant niya ang nandito if hindi kasosyo marahil kaibigan. Yung mga anak naman ng kaibigan niya hindi ko kilala. Medyo mga wala rin kasing pakelam sa mundo ang mga kasing edadan ko rito. Siguro talagang yung tatlo si Shane, Cara and Veah mga friendly lang. Wala akong makausap si Kuya at Ate kasi ay ineentertain ang mga nakakasalubong nila pati na rin si Mama at Papa. I'm so out of place. Malaki ang resort kaya napagpasiyahan kong mag gala muna, wala rin naman akong ginagawa sa pavilion I've no extra clothed to swim. So apparently I've no choice. Ang pagliliwaliw ang better choice to do.

Habang palinga-linga ako rito at doon. May nakakuha ng atensyon ko. Isang batang pamilyar sa 'kin. Oh my Gosh! It's Ace!

Bahagya akong tumakbo papunta sa isang bench na inuupuan niya. May hawak-hawak siyang cone ng ice cream. Mukhang strawberry iyon dahil sa kulay pink na kulay.

Umupo ako sa tabi niya. Damn! Hindi ko maalis sa isip kong hawig na hawig talaga sila ni Paolo. From the eyes to the lips! 'Di kaya anak niya talaga ito? Oh my gosh! Ano bang pake ko? Pero! Damn! Lagi nalang sa resort ko nakikita itong si Ace.

"Hi Ace!" sa pagbati kong iyon ay napatigil ang kaniyang pagkukuyakoy ng paa at ang pagdila niya ng kaniyang ice cream.

Pumungay ang mata niya nang makita ako at may ngiting bumakas sa kaniyang labi. "hi Ate! Tanda po kita! Ikaw po yung sa retort," oh my! This kid is so cute! Pati pagngiti niya mala Paolo... wait! Stop comparing the kid to Paolo, Eloi!

"Clean the ice cream at the left side of your mouth, Ace. Ang dungis mo!" humalakhak ako at kinuha ang aking nakatagong panyo sa bag.

"Ate, ano nga po palang name mo po?" he's so cute! I do really feel something in this kid. Is it because he really looked like Paolo? Marahil nga.

"Eloisa, Ace."

"Ahh. Okay, Ate Eloita."

Tumango ako. "Where's your tito?" tanong ko sa kaniya habang inilibot ko ang paningin sa paligid but there's no trace of his Tito Axel. I still rememeber his Tito's name, of course. Last week ko lang sila naencounter at isa pa hindi ako mabilis makalimot.

"Hindi po ti tito Atel kasama ko. Ti Mama po."

"Where's she, then?"

Nagkibit balikat siya. "Ewan po," okay I don't know. Pero if I'd have a son or daughter I'll never leave them alone! Anong iniisip ng Mama niya? Hindi ba niya alam na baka makidnap itong si Ace? Peeo baka may dahilan naman siya.

I sighed. Pinilit kong ngumiti siguro naman I'm just exaggerating baka nagbanyo or whatever lang ang nanay ni Ace. Napansin kong paubos na ang cone ni Ace.

"Gusto mo pa?" tanong ko tumango siya. I know it's bad na bigyan ulit siya ng ice cream dahil baka masobrahan siya sa sweets. Pero nasisiyahan talaga ako sa pagkain niya non. "What flavor, Ace?"

"Trawberry po, Ate Eloita," sambit niya agad naman akong tumayo at lumapit sa Ice cream vendor. Malapit lamang siya kay Ace maybe nakita niya ang nanay nito, hindi ba?

"Manong, isang strawberry. Anyway, nakita mo po ba ang kasama ng batang iyon?" sambit ko at turo kay Ace nakaupo at palingon-lingon. Hinahanap niya na siguro ang Mama niya.

"Ay oo! Ibinilin siya sa akin. Mabilis lang daw naman siya. Oh ayan na pala siya!" napalingon ako. Manong's right. May babaeng tumabi kay Ace. She's seems to be in Mid 30's but I'm not sure, maganda siya at mukhang bata pa pero I can see the traces of wrinkles under and all over her eyes. Well, realisation came. Maybe hindi nga anak ni Paolo si Ace. It's just so impossible.

Ibinigay ni Manong ang ice cream. Nagbigay na rin ako ng bayad. They're still on the bench.

Naglakad ako papunta d'on at lumuhod sa harap ni Ace. His mother stunned.

"Ace, ice cream mo oh," tinanggap iyon ni Ace at nilangtakan.

"Thank you, Ate Eloita."

His mother looks so shocked. Oh, forgot to say who I am.

"Hi po. I'm Eloisa," sambit ko.

"H-Hello. I'm Ace's mother. I'm Ayen. Ikaw siguro ang tinutukoy ni Ace nung pumunta sila sa resort na pinagtratrabahuhan ni Axel," sambit niya. Ramdam ko ang bawat buga niya ng hangin. Maybe she's tired? Or sick. Mukhang nanghihina nga siya pero she still smiled at me. That smile! Oh my gosh! Kamukha din ni Paolo ang nanay ni Ace. Damn. Napaparanoid lamang siguro ako. Napailing ako. Lahat na lang ng nakikita ko kamukha ni Paolo! "Are you okay?" tanong ng Mama ni Ace.

Tumango na lamang ako. My phone rang kaya I excused myself na sasagutin ko ang call sa aking cellphone. Tumango lang naman ang Mama ni Ace at kiniliti ang kaniyang anak.

It's kuya.

"Hello, kuya?"

"Where are you? Eloi Samantha, where the hell are you." I can't blame kuya Ericson. Hindi ako pamilyar sa lugar kaya siguro'y nagaaalala siyang baka mawala ako o maligaw.

"Nagpapahangin lang. Babalik na akong pavilion."

"Okay, bilisan mo. Pinag-aalala mo si Mama."

"Okay, kuya. Bye," pinatay ko na ang call. Lumapit ako kay Ace at lumuhod sa harapan niya para pumantay ako sa kaniya vision habang nakaupo.

"Ace, aalis na si Ate Eloisa ha?" sambit ko.

Tumango siya. "Thank you Ate Eloita sa trawberry ite cream. Thank you po talaga! Favorite ko yun eh!" sigaw ni Ace na may masiglang boses.

"Favorite mo ang strawberry ice cream? O sige kapag nagkita ulit tayo bibilhan kita ulit. What else sweet do you like?" sambit ko at ngiti.

"Everything, Ate Eloita. Batta trawberry flavor." abot tenga ang ngiti ni Ace.

"Nako, Ace bad yan. Hay, sorry Eloisa."

"Okay lang po, I insisted to asked rin naman. So everything basta strawberry? Okay, bibilan kita kapag nagkita ulit tayo," sambit kong may ngiti sa labi. Ipat Ace's head. I really want a younger brother. Kung meron lang sana.

Tumayo ako at nakatingala sa akin si Ace habang nakangiti at mapupungay ang mata.

Nilingon ko ang Mama ni Ace na nakangiti habang nakatingin kay Ace. I really felt something weird. Hawig talaga sila pero... I'm so confused. Binalingan ako ng Mama ni Ace.

Nginitian ko siya nginitian niya rin ako. "Aalis na po ako." sambit ko.

Tumango siya at ngumiti. Ingat ka, hija." sambit niya.

Nginitian ko ang Mama Ayen ni Ace and then naglakad na ako papuntang pavilion.

I really love it when people talked to me as if I'm a normal person. I know in the near future makikilala ako bilang apo ng pinakamayamang tycoon sa Pilipinas. So I'm enjoying being normal. Gusto kong enjoyin ang panahong hindi pa ako pinapakilala ni Lolo as his grand daughter maski kami as his family. That's for the better.

Alam kong may mga taong kinakausap lamang ang isang tao dahil sa estado nito sa buhay. And the topic of their conversations were obviously about businesses. Ayokong umabot sa puntong dadating ang panahong iyon na, puro business na lang ang dahil kaya ako kakausapin ng tao. So I'm really happy I still have my freedom. No medias, no explanation of every single thing of my life. I've saw some interviews of Lolo. Tinatanong nila ang anak ni Lolo which is Mama. But, sinasabi ni Lolo na hindi pa time. Hindi pinagkait ni Lolo si Mama bilang anak niya sa mundo. Mahal niya si Mama. Pero request iyon ng Lola. Para narin sa ikaliligtas ng aming pamilya. Masyadong maimpluwensiya si Lolo. Mayaman kasi isa pa hindi mawawala ang kaaway sa businesses, agawan ng kliyente na nagiging dahilan ng pagkakainitan at inggit. Madaming ari-arian si Lolo dito sa bansa at maski sa ibang bansa kaya maraming naiingit.

Nang makarating ako sa pavilion. Wala ng masyadong tao sa tingin ko ay nasa swimming pool na sila. Reserved ang pavilion and pool sa Charity Event ni Mama. Malaki ang Resort at may public pool dito ayon sa nakita ko kaninang mga nakatwo piece at nakaswim wear. At may beach din dito dahil may nakita akong may dalang surfboard. Hindi lang ito simpleng resort for sure.

Naglakad ako at nakita ko ang mga taong nakaupo sa kani-kanilang upuan at may table sila. Yung tables nila ay nasa gilid ng malaking pool.

Bakit kailangan ay may swimming pool pa? Wala namang nakaswim suit or wear halos lahat pormal ang suot kaya nagtataka ako kung bakit sa isang resort pa ito ginanap. Well, it's my mother's choice, anyway.

Sa bukana ay walang nakalagay na tables kaya nasa harap ko ngayon ang pool siguro ay 3 feet ang layo ko sa edge ng pool and yung part na nakatapat sa akin ng pool ay yung hagdanan.

Nagulat ako dahil sa lumitaw sa harap ko isang babaeng nalablack dress na deep V-neck na halos makita na ang pagkatao niya, if you know what I mean. May hawak-hawak siyang wala ng lamang glass of wine.

"Hi!" bati niya. Oh my gosh! She's so gorgeous! Makalaglag panga ang ganda niya!

"Hello," bati ko rin.

"I'm Eadaoin Lorenz. Or just Ida." sambit niya at ngumiti siyang malapad. "Ang ganda mo pala talaga now I know," humalakhak siya.

What?

May biglang lalaking nakapamulsa ang dumating. He's kinda familiar.

"Ida."

"Bakit, kuya Ten?" sambit niya.

"Nothing. Wait... Eloisa?" nagulantang ako ng sinabi ng lalaking dumating ang pangalan ko. Nang tingnan ko ang mata niya. Bigla ko siyang naalala.

"Oh yes... Ten." sambit ko at ngiti. Siya iyong nasa resort yung nagdala kay Paolo sa tinutuluyan naming kwarto non.

Tumango siya. "I expected you're here. Anyways, Ida, you looks so tipsy." sambit ni Ten.

"Atleast I'm still not very drunk," humalakhak si Ida. Nang tumagilid siyang bahagya sa vision ko ay napansin kong pati sa likod ay deep V rin iyon. I can't deny it she've a really good body. "Kuya, leave me alone na," sambit ni Idaat tulak palayo sa kuya niya bumalik siya. May nakasalubong siyanh waiter na may dala-dalang glasses of wine namay laman.

Kumuha ng isang glass ng wine si Ida. Pagewang-gewang siyang lumapit sa akin. Same position.

"So... ahm want some?" tanong niya.

"No thanks. Hindi ako umiinom."

"It's just a wine, Eloi. Masyado ka namang maarte," humalakhak siya at lahad muli ng wine. I refused. Ayoko talaga.

"Ayoko talaga," tumango na siya.

"Why? Paolo loves party girls. Paanong pinatulan ka  nun eh masyado kang mabait at inosente," sambit niya habang nakataas ang kilay. "Hindi naman talaga kayo, right? Pretending? Acting? Lust? Is he good in bed, Eloi?" halos manlaki ang mata ko sa sinabi niya. She chuckled. "Oh, please. Maybe hindi niya ako nakama pero I think he's really good at it. Isa pa maybe you're just using him. Dahil ba mayaman siya? Yeah, you're rich but Paolo's richer. Wala sa kaling-kingan ng yaman ni Paolo ang restaurant ng parents mo, kaya siguro inaakit mo siya noh? Marahil magaling ka rin sa kama kaya nagustuhan ka niya," nagiinit na ang dugo ko. Sino ba 'tong Ida na 'to? What's her problem?

"Eloi!" napalingon ako sa likod. Oh my God! Si Kian?

"K-Kian? What are you doing her--" I cutted off. Niyakap niya ako. Napaantras ako kaya naman bahagya kong nadamay si Ida sa pag-urong dahil nasa likod ko siya. The next thing I realise is... shit! Nahulog siya sa pool! Sa third step siya nalaglag. I should be happy dahil nijudge niya ako pero dammit! Nakahalf open ang kaniyang bibig habang nakataas ang dalawang kamay niya. Hindi gaanong natapon ang laman ng dala-dala niya wine. This is war. Nasa amin na ang atensyon ng lahat.

Inahon ko siya. Nang makaahon na siyang tuluyan ay lumitaw ang basang-basang bahagi ng baywang ng kaniyang itim na dress.

"I'm sorry hindi ko sinasady一" I cutted off. She splashed wine onto my face.