Chapter 33

WITHOUT

"I'll pick you up after that baby."dinig ko ang matigas na saad ni Coles.

"Si Jason naman yong kasama ko. Kaibigan ko."giit ko sa kanya.

"Baby.. I'm really worried about your safety." Buntong hininga niya.

"Sige na nga. Pero mga alas singko ka na pumunta dito." I conceded.

"Okay. Ngayon lang naman ito. Once we put the people behind bars that are

wanting to harm you, you can go anywhere."

"May bodyguards ako ngayon Mister. Kaya walang mangyayari sa akin."

"Yeah but to make sure. Kung pwede nga lang kitang ibulsa."

I stifled a giggle from what he said.

"Para ano? Para madali mong magamit kung kailan mo gusto ganon?"kunwari ay mataray kong tanong.

"Ouch naman. Bakit yon lang ba ang habol ko sayo?"

"Malay ko. Kapag nagkakasama tayo, kahit saan ka pa madatnan ng libog mo, tinitira mo ako eh!"bulgar kong sagot pabalik.

"Damn.. so crude."tumawa siya nang malandi.

Grabeng lalaki talaga!

"Tignan mo to! Oh di inamin mo!"masungit kong sabi.

"Hmm.. okay. Ang sarap mo kasi. Tsaka alam mo namang nadiet ako ng anim na taon."pagpapaalala nya sa akin.

Nong nagkabalikan kami, inamin niyang nag abstinence siya para lang maipakitang faithful siya sa akin.

I felt good when he told me that.

Pero ngayon ay inaani ko ang kasabikan niya sa sex. Walang palya. Gabi-gabi. Minsan sa madaling araw, bago pumasok, sa tanghali kapag hinahatiran niya ako ng lunch at sa kotse kapag pauwi na kami!

Not that I minded. Pero parang feeling ko, tuyot na ako! Samantalang siya, lalong gumagwapo!

"Hay nako lalaki. Kapag nalaman ko lang na may kaharutan ka dyan, putol ka sa akin!"

"Ay grabe siya. Pinagdududahan pa ako samantalang halos hindi na nga kita tigilan. And do you think, I still have time to spare for other things if you're always in my mind?"

"Oo na. Nagsisiguro lang."

"Yes Misis. Hundred percent sure."

Napaangat ako ng tingin nang may maupo sa harapan ko.

"K bye." I canceled the call and greeted Jason with a huge smile.

I saw him smile lazily. Gwapong gwapo talaga.

"How's life?"sabik kong tanong.

He leaned on the chair and played with his sunglasses that were on the table.

Parang wala siya sa hulog.

"Okay lang bang makausap ka ngayon? Mukhang wala ka pang pahinga ah.."

Nitong mga nakaraang linggo ay hindi ko na nasasagot ang mga tawag niya.

Kasi naman si Coles, kapag magkasama kami, hawak niya ang cellphone ko at ayaw ibigay sa akin. Sa umaga naman, busy ako sa mga engagements ko.

"I've heard about those rumours.."pabitin na saad niya. Totally ignoring my question.

Napangiti na ako at hinuli ang mga kamay niya na nakapatong sa mesa. I squeezed it tight and let go. Pero humawak pa rin siya. At pumisil nang mas madiin.

Halata ang sakit sa mga mata niya.

I became speechless.

"Tell me you didn't go back to him Megan."pakiusap niya.

Naibuka ko ang aking mga labi pero walang lumabas na salita.

"I'll believe you. Even if everyone was telling me about it. Honey.. ako ang nakasama mo nung sinaktan ka niya.. bakit sa kanya ka napunta?"Namumula na ang kanyang mga mata.

"J-jason.."bigla akong naawa.

Did he really..really like me?

Bakit parang pakiramdam ko.. ang sama sama ko?

As my best friend, gusto ko lang namang malaman niya mismo sa bibig ko na engaged na ako.. and I wanted him to be there when I walk down the aisle. Gaya ng napagkasunduan namin nung nag aaral pa lang kami.

We even planned on getting a house next to each other kapag nagsettle down na..

"Please hon.."yumuko siya at hinila ang aking kamay para halikan.

Hinayaan ko siya sa ginagawa niya.

"I was there for you when no one does. Why am I left alone now?"nang mag angat siya ng mukha ay basa na sa luha ang mga pisngi niya.

Kita ko ang pangingitim ng palibog ng mga mata niya, ang pagkahulog ng timbang at pagiging mahina.

"Jason..I'm so sorry.. may problema ka? will you tell me about it?"nakokonsensya kong tanong.

"Pakakasal ka lang dahil nabuntis ka nya? Ako. I can be your child's father. I can marry you too."

Napaluha na ako sa nakikita kong desperation sa mga mata niya.

"Please Jason.. h'wag ganito. I love you as my best friend. Please.."nakikiusap kong sabi.

"You're asking me about my problem right? What if I told you, you're my problem? That I wanted you so bad and I've waited for you to love me back? Ako lang Megan.. ako lang ang nakasama mo nung bumagsak ka. I helped you move on.. pero bakit siya ang pinili mo? Bakit siya pa rin? He hurt you so bad."yumuyugyog ang mga balikat niya.

Wala akong masabi kaya hinayaan ko na lang siyang maglabas ng sama ng loob sa akin.

I really felt bad..

It was my fault that he hoped I'll return his feelings..

Dahil nagkulang ako sa salita.. Hindi ko siya tinapat sa umpisa pa lang.

"Ako na lang. I'm willing to be your child's father. I can do better than him. Please Megan."

Tumayo na siya at lumuhod sa gilid ko. Then he hugged me tight like a child.

Yumakap ako pabalik at hinayaan siyang umiyak.

Kung pwede lang sanang turuan ang puso. I would definitely choose him. He did nothing but good to me. He was the best guy I've came in contact with for the past few years..

Pero sadly, that wasn't enough to build a relationship.

"Jason.. i hope you understand.. I'm not good for you. Im flawed. And Ive hurt you all these years.."pagpapaliwanag ko.

"I love you. I love you honey."napatingala na ako at pumikit para pigain ang aking mga mata na puno ng luha.

Nasasaktan ako para sa kanya..

Kung pwede ko lang kunin ang sakit ng puso niya ay ginawa ko na.

"I love you too Jason. But as a friend. And I care for you. Soon.. you'll find someone to love. And clearly that's not me."

Nanatili siyang nakaluhod at umiiyak ng ilang minuto.

Nang humiwalay siya ay agad kong sinahod ang mga palad sa kanyang pisngi.

"I love you okay?..always remember that."

Mapait siyang ngumiti at bumalik sa kanyang upuan.

I watched him as he wiped his tears off his face.

Then he nodded after a while.

"I just want to ask for a favour."mahina niyang saad.

I eagerly nodded my head.

Kung ito lang ang magiging paraan para bumalik kami sa dati ay gagawin ko.

"Three months.."bulong niya.

"After three months.. marry him after three months."

Napalunok ako at saglit natulala.

One more week and it would be our wedding..

Minadali na ni Mommy at Mom Charlene ang kasal namin ni Coles dahil ilang buwan na lang ay mahahalata na ang aking tyan..

"Can you do that for me honey?" namamaos na pakiusap nya. I looked at his sorrowful eyes.

Napatango ako ng bahagya.

Ngumiti siya at parang walang nangyari na kinawayan ang waiter para sa order namin.

Okay lang naman siguro kung mapostpone ng ilang buwan lang ang aming kasal ni Coles?

May tumawag kay Jason kaya napadali ang aming pag uusap.

Umalis na siya para sa biglaang engagement niya kaya hinatid ko na lamang siya ng tingin palayo.

Pagkatapos naming mag usap ay bumalik kami sa dati.

Masayang nagkuwentuhan at nagbiruan.

I looked at my watch in boredom.

It was only past three.

Napabuntong hininga ako at dumiretso sa toilet, may nadaanan akong table malapit sa banyo. Nakayuko lamang ang babae at parang may hinihintay.

I tried to peek at her face but she bowed her head down more. Halatang itinatago ang mukha.

Baka sikat na model or actress?

Binalewala ko na lamang ito at pumasok na sa banyo.

Matapos kong makaihi ay may narinig akong nag uusap sa banyo.

"Okay. Gotcha."

I flushed the toilet and went out of the cubicle. Napatigil ako nang makita ko si Thalia na nakangisi sa harap ng salamin.

Kinabahan akong bigla sa mala demonyo niyang ngiti.

But I decided to smile and greet her politely.

Naghugas na ako ng mga kamay.

Then napasinghap ako nang may maramdaman akong malakas na hampas sa ulo ko. Nang mapatingin ako kay Thalia ay hinampas din niya ang aking mukha.

I blackened out.

Napaungol ako ng maramdaman ang pananakit ng aking kalamnan.

Ang balak kong paghawak sa aking tyan ay napigil dahil hindi ko maigalaw ang aking mga kamay.

Napalingon lingon ako sa paligid.

Madilim ang bawat corner ng kinaroroonan ko.

It felt like, I was in an abandoned warehouse..

Nang tignan ko ang aking kinahihigaan ay nasa kama ako at nakatali ang mga kamay at paa.

I pulled my hands to free myself but the rope just dug on my flesh so I stopped struggling.

Malakas ang kabog ng puso kong hinintay si Thalia.. siya lamang ang huli kong nakasama bago ako nawalan ng malay.

Pumikit ako at nagsimulang magdasal. Sana.. mahanap ako agad ni Coles. O kahit na sino sa mga tauhan niya.

Nang maalala ko si Coles ay bahagya akong nakalma.

Alam kong pupuntahan niya ako..

Babaliktarin niya ang mundo para lang mahanap ako.

Napangiti ako sa naisip.

"Well.. well.. well.. you can still smile while being in that position? My.. I didn't know you're that mad."narinig ko ang bawat lagatok ng heels ni Thalia habang papalapit sa akin.

Nang makarating siya sa may liwanag ay may mga kasama na siyang dalawang lalaki. Maskulado at malalaki.

My smile dropped and put up a cold expression. Even though I could feel my body shaking from anxiety.

"What do you want?" I asked slowly.

"I want you gone. Plain and simple."agad nyang sagot.

Pinitik niya ang daliri at agad na lumapit ang dalawang lalaki sa akin.

Napalingon ako sa kanila. Kinakabahan.

Hindi ko alam kung anong gagawin nila..

"What did I do for you to do this to me?"matapang kong tanong.

Tinaasan niya ako ng kilay. Bumgsik ang mga mata.

"It's your fault why I'm broke and suffering right now. You stole all my projects! You even had the guts to act like you're the victim and get all the sympathy of people. You bitch!"nangangalaiti niyang sigaw.

Napabuntong hininga ako.

Kung alam ko lang na ganito ang iniisip niya, tinanggihan ko na lang sana ang mga alok sa akin.

"So now, you need to pay me back."itinuro niya ang mga lalaking nakatayo sa magkabilaan kong tagiliran.

"You see these men? They both want you Megan. They're willing to fuck you live on cam."tumatawa nang parang bruha si Thalia.

She then took something out of her bag. A camera. Then place it on the table near the bed.

"Enjoy boys." She laughed again and clicked something on the cam.

Nangingilabot akong nagpipisag para makawala sa pagkakatali sa akin.

Napasigaw ako nang humaplos sila sa aking binti pataas sa hita.

"How much did she pay you to do this? I'll pay you triple!"napapigil ako ng paghinga. Nandidiri sa magaspang nilang kamay na dahan dahang umaakyat.

"Hmm.. not sure. I just wanted to taste you. I've been dying to get a model like you."bulong nung isa at nagtanggal na ng damit.

Nang mapatingin ako sa kasama nito ay nagtatanggal na ito ng belt.

Napaluha na ako.

Hindi ko akalaing mangyayari ito sa akin..

"I'll give you ten times the money she offered you. Plus, I won't charge you with anything." Pinilit kong magpakatatag.

Nakita ko ang pag aalangan nila. Mukhang nasilaw sa alok ko.

Nabuhayan ako ng loob.

"My fiancé's rich. He can give you more. Just let me go."Patuloy kong pakiusap.

"Morons! Start your job." Sigaw ni Thalia. Napabaling ang atensyon ko sa kanya. She was busy tapping on her phone.

Then I glanced at the camera thAt was on us.

Napaiyak na ako nang maupo sila sa aking tabi ng hubod hubad.

I tried to struggle never minding the rope that was digging into my wrists and ankles.

"Please. You'll get more from this. How much do you want? One million? Two? I can pay you five million each!" Nanginginig ko nang alok.

Ngunit hindi sila nakinig.

Hinila na nila nang tuluyan ang palda at blouse ko.

Nagsisisigaw na ako sa desperasyon.

I couldn't do anything..

I just closed my eyes in disgust when they touched and squeezed my breasts.

My tears were pouring down my face.

How long.. how long could i endure this?

How long could someone save me from this ruin?

"So soft. Hmm."bulong ng isa.

Nagwala ako ulit at sinubukang sumipa sipa.

Hiniklas nang isa ang bra ko. I shouted.

Ang inaasahan kong maglamas sa dibdib ko ay hindi natuloy bagkus ay may tumakip na tela sa aking katawan.

At tila may mumunting kaguluhan.

Si Coles! Napaiyak na naman ako at nakahinga ng maluwag.

Buti na lang..

I swallowed hard and peeked at the commotion.

Dinagsa ng disappointment ang aking dibdib nang nakita si Jason imbes na si Coles na galit na galit na nakikipag usap kay Thalia.

Ang mga lalaki naman ay nagbibihis na at tila maamong tupa na lumakad palayo.

"This is not what we've plan Thalia!" I heard Jason.

Napakurap ako at parang sinaksak ang puso ko sa narinig.

Si Jason.. ang kaibigan ko.. ay may binabalak na masama sa akin?

I couldn't help but to cry.

How could he do this to me?

Akala ko.. okay kami?

They planned this for what?

Makapaghiganti sa akin? Wala akong ginagawang masama sa kanila para ganituhin nila ako.

"You went against our plan. Do you think I'll still pay for everything?"patuloy ni Jason.

"You have to! I'm broke!"angil na rin ni Thalia.

"Then what's that?"itinuro ako ni Jason.

"You hurt my girl! This is unacceptable!" Tumalikod na si Jason para puntahan ako.

"You will give me the money I need Jason! Or you won't get away from here!" Sigaw ni Thalia.

Ngunit hindi siya pinakinggan ni Jason.

"I'm sorry hon." Nagmadaling kinalag niya ang mga tali sa kamay ko.

"What's this Jason?"umiiyak akong naupo para tulungan na siyang magtanggal ng tali sa aking mga paa.

"I'm really sorry hon. I was desperate that time.. I felt cheated and acted on my feelings.."

"Wala akong ginagawa sa inyo.. all along.. kasama mo siyang nagpapakalat ng mga chismis sa akin? And now this?"hindi ako makapaniwala na isa pa sa malapit sa akin ang gagawa nito sa akin.

I felt betrayed. I felt hurt.

"No! That's not me!"tigas sa iling ito.

"I just wanted to be with you. To hide you from him and lock you up with me. That's what I wanted. Then I'll pay for her men to abduct you. But clearly, she went in her own and tried to hurt you."he gathered me in his arms.

Hinang hina na napayakap ako sa kanya.

I chose to believe him.

He's my friend after all..

"When I saw you talking happily with him on the phone..I backed out. I couldn't do it.. i love you so much to take you away from your happiness."nanginginig ang boses niya.

Napasubsob na ako sa dibdib niya.

"I'm sorry hon. Please forgive me."tumango tango na lamang ako.

Kahit paano ay natanggal ang mabigat na bagay sa aking dibdib.

Papaniwalaan ko siya..

He just saved me from those thugs..

Nang tignan ko si Thalia at ang mga tauhan niya ay may nakatutok na sa aming baril.

Napatili ako at hinila si Jason palapit sa akin nang makita ko itong nakatutok sa kanya.

Agad lumingon si Jason sa babae at pinagpalit ang pwesto naming dalawa.

"Jason.. no!"Hinihila ko siya.

"Kasalanan ko ito. I need to face her hon."he said firmly. Kita ko ang pamamawis niya ngunit wala akong makitang emosyon sa kanyang mga mata.

Napaluha ako nang lumapit sa amin si Thalia. Punong puno nang determinasyon sa mga mata.

We would die here.. I could feel that she wouldn't leave unless she's done with us.

Naidalangin ko na dumating na si Coles..

Ngumisi si Thalia.. animo demonyo.

"You know what? I'll just kill you both. Don't you want that Jason? You'll have her till death."tumawa ito nang malakas.

"I'll get you out of here Megan."he whispered.

Napakapit ako sa braso niya nang umatras siya nang dahan dahan.

"Hindi Jason. Makakaligtas tayong dalawa. Si Coles.. he'll be here any minute."tanggi ko at mas hinigpitan ko ang aking hawak sa kanya. Kinakabahan sa mangyayari.

Then suddenly, I heard a gunshot. And another one.

Napatili ako. Si Jason ay agad akong niyakap para maprotektahan sa mga bala.

Naninigas na pinanood ko siyang humingal at napapikit.

"J-jason?" Tawag ko sa kanya. Malakas ang kabog ng aking puso.

Ngumiti siya habang nakapikit.

Then he coughed up blood.

May tama siya!

Napahagulgol na ako at inalalayan siyang mapaupo sa sahig. Isinandal ko siya sa pader at natutulirong hinanap ang mga sugat niya.

"Please.. hang on.."nanginginig ang mga kamay kong humawak ang tama niya sa may tagiliran.

At may nakita rin ako sa may dibdib. Hindi ko alam kung anong gagawin ko..

I applied pressure on his gunshot wounds to stop the bleeding.

Pero nagpatuloy ito.

"D-Don't w-worry about me h-hon.."pahinto hintong sabi ni Jason. Halatang nasasaktan.

Umiling iling ako.

"You'll be okay. Please..just hang on."patuloy ang aking pagluha.

Gamit ang nanghihinang mga kamay ni Jason ay hinawakan niya ako at pinisil ang aking mga kamay.

"Mahal na mahal kita. Please take care of your unborn child for me. And be happy honey.."malungkot na ngumiti ito.

He coughed more blood and breathed slowly.

Ang sakit sakit makita siyang nag aagaw buhay. Dahil sa akin.

Natataranta na akong nagsisisigaw. Humihingi ng tulong.

Sa harapan namin ay nakikipagbarilan pa rin ang mga tauhan ni Thalia. Samantalang ang babae ay nakabulagta na at dinudugo.

Lumuhod ako sa tagiliran ni Jason at isinandal siya sa aking dibdib.

"D-Do y-you r-remember the f-first time w-we've met? H-Hanggang n-ngayon.. t-tandang tanda ko pa y-yon h-hon.."patigil tigil na pagkukuwento niya. Magaan na ang paghinga.

"Please.. h'wag mo akong iiwan."hinigpitan ko ang aking yakap.

"I-I was h-having a b-bad day t-that time.. t-then I saw y-you w-working out how to use the vending machine. Y-you were so beautiful that day. C-Confused and f-frustrated. Y-You made me fall i-instantly."

Umiling ako. "Isave mo yong lakas mo. H'wag ka ng magsalita please."

"H-hindi na ako magtatagal.."

"No! Please!" Humiwalay ako para makita siya.

Basang basa na kami ng dugo niya.

At patuloy pa rin itong dinudugo.

Mas lalo akong nanginig sa nakita ko.

Mauubusan na siya ng dugo..

Wala akong magawa kundi yakapin na lamang siya habang lumuluha.

"I love you hon.. please be happy.."he said then hugged me. Marahil ay gusto niya akong yakapin nang mahigpit ngunit sa panghihina ay hindi na niya nagawa.

"Until next time hon.."he coughed again then let go off me.

"No!" I shouted and cried harder.

Niyugyog ko siya para gisingin.

"You can't die Jason! Paano yung hiniling mong three months? Nag usap na tayo diba? Hahanapan pa kita ng magiging girlfriend mo after three months.. aattend ka rin ng kasal ko diba?"

"Ang daya mo! Please wake up."pagpapatuloy ko.

"You told me you'll take care of me.. sino nang tatawag sa akin sa umaga para ipaalala yong mga appointments ko? You even told me that we'll buy a house next to each other..please naman.."sumubsob na ako sa dibdib niya.

I couldn't hear his heartbeat.

Sinuntok suntok ko na siya sa sobrang galit ko.

"Baby." I heard Coles behind me.

Nang sinubukan akong hilain ni Coles mula sa pagkakahawak ko kay Jason ay nagwala ako at bumalik.

"Baby.. let the paramedic take care of him. Please."

Umiling ako at niyakap si Jason na nanlalamig na.

"Jason. Hang on.. please.."patuloy kong pag iyak.

"Baby.."tawag ulit ni Coles sa akin.

"Bakit ngayon ka lang?!"Galit ko siyang binalingan at pinag susuntok.

"I lost my best friend.. wala kang kwenta.."patuloy kong pag iyak.

Napaigik ako nang may maramdaman pagkirot sa aking puson.

"Baby.. what's happening." Napatingala ako sa kanya habang hawak ko ang aking puson.

Then I looked down. I felt something came out of me.

Umalalay si Coles sa akin at napayuko na rin.

Nagkatinginan kaming dalawa at muli akong umiyak. He was clenching his jaw.

"Yong baby ko!"

"Fuck." Dali dali niya akong binuhat at tinakbo palabas.

Nanghihina akong umiyak ng umiyak habang hawak ang aking tyan.

"Baby.. calm down.. please."nanginginig na ang boses ni Coles habang inihihiga ako sa stretcher.

Agad kumilos ang mga paramedic.

"We need to sedate her. To calm her down."

Nang sinubukan kong magpumiglas ay hinawakan ako ng apat na tao.

"Mrs.. calm down or you'll lose your baby." He stuck a syringe on me then I felt light headed after few minutes.

Napatingala ako kay Coles na nakahawak sa aking braso. He was crying.

"Yong baby natin..."i cried softly. Too weak to fight back.

"Baby.. please.. don't think about it..have a rest."umiiyak na sagot niya.

Pinilit kong imulat ang mga mata ko para makita sa huling pagkakataon si Coles.

"I'll be by your side baby.. with or without our baby.."

I smiled sadly then closed my eyes.

END OF MEGAN'S POV

14/3/2021