Chapter 34

Now playing: Napagod Na by Joshua Mari Zync

Jennie

Kapag pala dumating ka na sa puntong sakit na sakit ka na, bigla ka na lang mapapagod kahit na ayaw mo namang mapagod.

Iyong tipo na gusto mo pa rin naman talagang intindihin siya, pero puso mo na 'yung unti-unting sumusuko, lalo at hindi mo alam at walang kasiguraduhan kung ano ka ba talaga sa kanya.

Lahat ng katanungan na pwede mong itanong sa sarili mo, itatanong mo. Hanggang sa isang araw, bigla ka na lang magigising na hindi pala talaga iyon lang ang deserve mo.

Na you deserve so much more than what she could give to you.

Na hindi ka dapat lang pang sex lang, na gagawin lamang niya ang lahat ng gusto niyang gawin sa iyo kapag hindi niya ito nakuha sa isa.

Iyon bang ipaparamdam niya sa iyo na ikaw ang higit na kailangan niya, pero bigla ka nitong itsapwera kapag naman dumating na 'yung taong talagang mahal niya.

Iyon bang hindi mo alam kung saan mo ilulugar ang sarili mo sa kanya.

Binibigay mo ang lahat ng alaga at pagmamahal sa kanya, kahit na nga ang sariling katawan mo pa, dahil mahal mo siya. Pero at the end, hindi mo pa rin alam, at wala ka pa rin pinanghahawakan kung ano ka ba talaga sa kanya.

Ang tanging alam mo lang ay kaibigan ka niya.

Yes, something has happened to us many times. At kahit isa sa mga nangyari na iyon ay wala akong pinagsisisihan.

Ibinibigay ko sa kanya ang lahat dahil mahal ko siya. I love making love with her because I thought that would be enough for her to prove that I love her and that I would do anything for her. For us.

But I guess I was wrong.

And I guess Lisa is really just confused about the sexuality she has, not because we already feel the same.

Yes, we made love, pero iyon ay dahil tawag lamang ng init ng kanyang katawan na kailangan niyang mailabas sa pamamagitan ko. Not because she really loves me. Not because we feel the same way.

And it hurts!

It hurts a lot!

Lalo na noong mas mapatunayan ko iyon. Dahil doon ay mas lalo akong nagising sa katotohanang, ako at si Lisa, ay hinding-hindi mangyayari.

Never.

*Flashback*

"Hmmmmmmm..." Hindi ko mapigilan ang mapaungol at mapakapit ng marahan sa ulo nito while she's sucking my clit down there.

"Lisa...b-baka may makakita sa atin dito." Napapakagat sa labi na sabi ko upang pigilan ang muling mapa-moan.

Nandito kami ngayon sa may garden ng bahay nina Fynn. Habang masaya silang nagku-kwentuhan ay sandaling tumakas kami ni Lisa sa kanila at basta na lamang ako nitong hinila rito.

Mas lalong napaliyad ang likod ko noong ipinasok niya ang kanyang dila sa aking lagusan at nagsimulang inilabas pasok ito doon.

"Aaaahhhhh! Lisa..."

Mas binilisan pa nito ang paglabas pasok noong naririnig niya ang bawat pag ungol ko habang ang isang kamay naman nito ay pinaglalaruan ang clit ko.

Para na naman akong mababaliw sa sarap at sensasyon na nararamdaman. Hindi ko na naman alam kung saan ibabaling ang aking ulo.

I also feel like my legs are spreading more wider kaya mas lalo itong nagkakaroon ng pagkakataon na mas malasap ang aking pagkababae, lalo na ang katas nito, na ramdam kong tumutulo na ngayon.

"Uhhhmmm! Aaaahhhhh! Lisaa....hmmmm!"

Mas lalo akong napanganga at halos mapasigaw na ang ungol noong biglang ipinasok nito ang kanyang daliri sa aking lagusan.

Muli niya iyong inilabas pasok sa akin atsaka pumaitaas ito upang halikan ako sa aking labi.

Noon naman biglang tumunog ang cellphone dito dahilan upang kapwa kami magulantang at magulat.

Napatigil ito sa kanyang ginagawa at walang sabi na sinagot ang tawag na hindi ko alam ay si kuya pala ang caller.

"Yes, hon?" Sagot ni Lisa.

"Yes! Pabalik na kami." Muling sagot nito sa kabilang linya pagkatapos ay pinatay ang tawag.

Ibinaba nito ang kanyang cellphone bago ako muling hinalikan sa aking labi. Ngunit hindi iyon nagtagal dahil basta na lamang din nitong inalis ang kanyang daliri na nasa aking lagusan pa rin.

Noong ginawa niya iyon ay ramdam na ramdam ko ang sobrang pananakit ng aking puson kaya medyo napangiwi ako.

"I'm sorry, kailangan na nating bumalik dahil hinahanap na tayo ng kuya mo." Sabi nito.

Habang ako naman ay inaayos ang sariling suot.

Hindi ko rin alam.

Bakit ko ba ginagawa ang bagay na ito kasama si Lisa.

At ang pinaka worst part ay ang makokonsensya pagkatapos naming gawin ang bagay na ganito.

But now there's a little difference because I haven't even reached my climax!

Sumasama ang loob ko, pero naiintindihan ko naman siya.

Again, iintindihin ko siya.

Dumaan muna kami sa pinakamalapit na banyo dahil kinailangan muna ni Lisa ang maghilamos at maghugas ng kanyang kamay.

At noong masigurado na nitong okay na siya ay bumalik na kami sa loob ng bahay nina Fynn kung saan nag-iinuman pa rin ang mga ito kasama ang iilang ka Teammate ni kuya sa Basketball.

Papasok pa lamang kami nang salubungin kami ni Kuya at agad na hinalikan ito ni Lisa.

Sa hindi malamang dahilan ay bigla na lamang akong nanghina sa aking nakita at pagkatapos ay napakagat sa aking labi.

Pakiramdam ko, nanlalamig ako ngayon hindi dahil sa nagseselos ako kundi dahil sa nasasaktan sa nangyayari.

Dahil paano niya nagagawa ang bagay na ito sa harap ko?

Paano niya nagagawang halikan si kuya, even though those lips of her had just come from kissing me at sa aking...

Napabuga ako ng hangin sa ere at tahimik na tinalikuran sila. Noon naman nagsimulang tumulo ang mga luha ko dahil sa sama ng loob.

Ang sakit!

Hindi ba talaga siya aware na pwede akong masaktan? Hindi ba siya marunong makiramdam? O sadyang nagmamandhid-manhidan lamang ito.

Naupo ako sa isang bench dito lamang din sa loob ng bakuran nina Fynn. Napapikit ako at parang bata na pinupunasan ang sariling luha.

Ilang minuto pa akong magtagal roon noong makita kong papalapit na naman si Lisa sa akin.

Malawak ang ngiti nito at makikita na ang saya-saya niya talaga.

Hindi ako umimik noong naupo ito sa tabi ko.

"Are you alright?"

Nagtanong ka pa talaga ha? Sarkastikong sabi ko sa aking sarili.

Ngunit tahimik lamang akong napatango bilang sagot sa kanya.

"Brent and I are leaving tomorrow afternoon." Sabi nito. "Gusto kasi nitong mag-solo muna kami ng ilang araw bago mag Christmas break." Dagdag pa niya.

Hindi pa rin ako kumikibo dahil may pakiramdam ako na kapag nagsalita ako ay basta na lamang akong muling maiiyak.

Kunot noo na napalingon ito sa akin noong mapansin ang pananahimik ko.

"Hey, are you really alright---"

"So kailan mo balak sabihin kay kuya?" Tanong ko sa kanya at putol na rin.

Halatang nagulat ito sa paraan ng pagtanong ko.

Napaiwas siya ng tingin.

"I-I don't know. I---"

"Or baka naman wala ka talagang balak na sabihin sa kanya." Napangiti ako ng mapait.

Dahil doon ay hindi ko na napigilan ang muling pagpatak ng mga luha ko. Mabilis ko silang pinunasan.

"Itigil na natin ito, Lisa." Mahina ngunit sapat lamang para marinig niya ako.

Dahan-dahan na muling nag-angat ito ng tingin sa akin.

"Jen, please. 'Wag mo naman akong madaliin na para bang madali lang itong pinapagawa mo!" Sabi nito sa akin na mas lalong ikinagulat ko. At hindi ko inaasahan na maririnig mula sa kanya.

Napatango ako.

"Pinapagawa." Sabi ko habang tatango-tango. "Pinapagawa ko." Muling pag-ulit ko pagkatapos ay sarkastikong natawa.

"So you mean to say, ako lang ang may gusto nito? Itong mga nangyayaring ito?" Tanong ko sa kanya.

Hahawakan sana ako nito noong mabilis na tumayo ako mula sa pag-upo.

"Jen, kailangan ko lang ng oras. Konting oras pa oh! Please--"

"That's bullshit, Lis!" Biglang pagtaas ko ng boses. "I don't care about your time, kahit kailan mo pa gusto. What do I need now is your honesty!" Dagdag ko pa.

"Ano ba talaga ako sa'yo? Ano ba talaga ako sa tingin mo?" Tanong ko na napiyok pa sa dulo at mabilis na muling pinunasan ang letseng kuha na ayaw papigil sa pagpatak.

Napatawa ako habang lumuluha.

"Hindi ko na alam kasi kung ano pa ako sa'yo eh! Best friend? Or...b-best friend with benefits? Sex toy? Parausan? Or what?" Napapahikbi na sabi ko sa kanya habang napapailing.

Ang sakit lang isipin na naiisip ko ang lahat ng iyon sa sarili ko.

Ang sakit lang isipin na kung ganon lang nga ako sa kanya.

I don't know.

Dahil sa mga pinapakita at pinaparamdam nito sa akin, hindi ko maiwasang isipin ang lahat ng ito!

Gulong-gulo na ako.

Dapat pala, hindi na lang talaga ako umamin noon. Sana hinayaan ko na lang na ako lang ang nakakaalam ng nararamdaman ko para sa kanya. Sana hindi ko na lang sinabi sa kanya para hindi kami nagkakaganito, hindi na sana kami umabot sa ganito.

Awtomatikong nag-unahan na lamang din sa pagpatak ang kanyang mga luha bago ito tumayo at lalapitan sana ako para yakapin nang pigilan ko siya.

"No! Diyan ka lang." Sabi ko habang umiiling. "Ayoko na munang maging malambot pagdating sa'yo." Dagdag ko pa.

"Lis, hangga't hindi malinaw sa iyo kung ano ba talaga ang gusto mo para sa amin ni Kuya, please. H-Huwag mo munang hayaan ang sarili na lumapit sa akin at kausap ako." Pagkatapos noon ay tinalikuran ko na siya.

Alam kong may gusto pa itong sabihin pero hindi ko na siya muling nilingon pa. Hindi na rin ako nagpaalam pa kina kuya dahil basta na lamang akong pumara ng taxi upang makauwi na.

*End of flashback*

"Jen, nakikinig ka ba?" Rinig kong tanong ni Nami na siyang dahilan upang bumalik ako sa realidad.

"M-May sinasabi ka ba?" Tanong ko sa kanya.

Nag-aalala ang mukha atsaka napahinga ito ng malalim.

"Ang sabi ko, aalis na ako." Paalam nito sa akin. "Panatag na ang loob ko dahil nandito na si Kuya mo at may makakasama ka na."

Ngunit nakatitig lamang ako sa mukha nito at hindi binibigyan ng pansin ang mga sinasabi niya.

"May lakad ka ba today?" Tanong ko sa kanya.

Awtomatiko na napakunot ang noo nito habang nagtataka ang mga mata na napatitig sa akin.

"Why?" Curious na tanong niya.

Sandaling napahinga ako ng malalim bago napangiti rito.

"Please, take me on a date."

Basta na lamang iyong lumabas sa labi ko. Pero ayoko na ring bawiin pa at wala akong balak.

Simula ngayon, susubukan ko nang buksan ang puso ko sa iba. At ibaling ang isip ko sa taong gusto talaga akong pahalagahan ng tama at sigurado kung ano ba o sino talaga ako sa buhay niya.

Ilang taon ko ring isinara ang puso ko sa iba, at tanging sa isang tao lamang ako nag-focus ng pagmamahal na pwede ko rin namang ibigay sa karapat-dapat talaga.

Ngayon, heto na, susubukan ko ng palayain ang sarili ko sa pagmamahal kay Lisa.