Chapter Forty Seven

Nagising si Anica sa hindi pamilyar na lugar. Nang maupo siya una niyang sinuyod nang tingin ang paligid nang silid na kinalalagyan niya. Ang huling naaalala niya ay sumama siya kay Director Kim umuwi sa bahay nito. Doon Nakita niya ang kanyang mama at dahil sa labis na sama nang loob at disappointment sa sarili. Tumayo siya mula sa kanyang kinahihigaan saka naglakad papalabas nang silid. Sa hagdan habang pababa siya Nakita niya mula sa Salamin na dingding ang mama niya at si Director Kim na nasa harden at masayang nauusap habang nagiihaw.

Napahinto siya sa pagbaba nang makita ang mama niya saka napatitig sa dalaga. Noon lang niya nakitang ngumiti nang mama niya. Noong nasa mansion ito nang lolo niya hindi niya ito nakikitang ngumiti nang ganoon. At nakikita niyang masayang-masaya ito.

"Ehem." Napatikhim si Anica nang lumabas at lumapit sa mama niya at kay Direktor Kim. Dahil sa ginawa niya. Biglang napahinto ang dalawa saka tumingin sa kanya ang kanyang mama at ang director.

"Anya, Gising kana pala. Gutom ka na ba? Nag ihaw kami. Gusto mo nang kumain?" wika ni Alice saka lumapit sa anak niya.

"Mukhang masarap yang iniihaw niyo. Anong meron?" Wika ni Anica saka inakay nang mama niya patungo sa mesa. Ipinaghila naman siya nang bangko nang director. Saka siya naupo. Agad na kumilos ang binata upang ikuha siya nang inihaw nito.

"I remember, we haven't had a chance to do something like this before." Wika ni Alice.

"Yeah." Simpleng wika ni Anica.

"Gusto mo bang tawagan si Andrew? Baka hinahanap ka na noon." Wika ni Alice.

"Huwag na muna, Nasa hospital siya ngayon. Baka nagpapahinga siya."

"Hospital? Was it the reason you were crying earlier?"

"Part of it. It was my fault na nasa hospital siya." Wika nang dalaga saka biglang nalungkot.

"Hey. Bawal malungkot. Gusto kong maging masaya kayong dalawa." Wika ni Darylle na lumapit sa kanila ni Alice. Napatingin naman si ANica sa binatang director.

"You are scaring him with your stare." Wika ni Alice sa anak. BIglang natigilan si Alice nang biglang tumayo si Anica mula sa kinauupuan niya saka naglakad patungo sa binata.

"Director Kim." Wika ni ANica saka lumapit sa binatang Director.

"Yes." Wika nito saka ngumiti.

"Gusto kong malaman kung talagang mahal mo ang mama ko. Kaya mo bang ipangako sa akin na pasasayahin mo siya, Kahit na anong mangyari?" tanong nang dalaga.

"Anya." Wika ni Alice saka tumingin sa anak.

"It's okay." Wika ni Darylle kay Alice. "I understand. Hinintay ko ang mama mo nang Halos dalawampong taon. Kung hindi ko siya mahal hindi ako magtitiyagang maghintay. Hindi ko maipapangako na hindi kami magkakaroon nang mga tampuhan paminsan-minsan ngunit isang bagay lang ang ipapangako ko saiyo. Yun ay ang sisiguraduhin kong Magiging masaya ang mama mo. Hindi ko hahayaang maging malungkot siya." Wika nang binata.

"May singsing ka ba?" Tanong nang dalaga.

"Aba Meron." Masiglang wika nang binata saka inilapag ang pinggan sa mesa saka kinuha sa bulsa niya ang isang maliit na kahon.

"Hindi ho ata kayo handa." Natatawang wika ni Anica.

"Matagal ko nang gustong-gawin to hinihintay ko lang na tanggapin mo ang relasyon naming nang mama mo." Wika ni Darylle.

***

Napabuntong hininga si Anica bago siya naglakad papasok sa hospital. Nang nasa harap na siya nang pinto nang silid ni Andrew natagalan bago niya buksan ang pinto. Nang buksan niya ang pinto nang silid. Napabuntong hininga pa siya. BIgla siyang natigilan nang makitang nakatingin sa pinto si Andrew.

"So you've decided to show up." Wika ni Andrew.

"Sorry. Kasama ko si Mama at si Director kim. You don't look like you are okay." Wika ni ANica saka naglakad papa lapit sa binata. "Are you okay?" tanong nang dalaga nang makalapit sa binata. Agad niyang napansin ang nangingitim na ilalim nang mat anito at sa mukha palang nang binata para bang hindi ito nakapagpahinga kahit na nasa hospital ito. Ang alam niya ang may sugat sa likod ang binata, But it is enough para maging tila mas Malala pa ang itsura nito ngayon?

"I'm fine." Wika nang binata saka tumingin sa kanya saka naningkit ang mata. "What happen to your eyes? Did you cry?" Tanong nang binata. Hindi naman agad siya nakasagot. INiisip niyang masyado bang halata ang pamumugto nang mata niya para ma pansin iyon nang binata.

"Nasobrahan ako sa tulog. I think I said earlier I was with my Mom. You see, dumating na siya sa bansa kasama ang Boyfriend niya. You knew, Director Darylle Kim right." Wika nang dalaga upang ilihis ang usapan. "Naikwento ko na bang nagkita kami noong---" biglang naputol ang sasabihin ni Anica nang bigla siyang hawakan sa kamay nang binata saka hinatak dahilan upang mapaupo siya sa HIgaan nito.

"So you are lying to my face now." Seryosong wika nang binata.

"Dahil, ikaw lang ang nagpangiti at nagpatawa sa mama ko. Sa totoo lang ngayon ko lang Nakita ang mama ko na may magandang ngiti. At tiyak kong magiging masaya siya kasama ka. Kung okay lang saiyo na may isang anak ang babaeng mahal mo----" wika nang dalaga.

"Kung okay lang saiyo ang isang gaya ko bilang stepfather mo, ako na ang pinakamaligayang Step father sa mundo." Wika nang binata.

"Kung okay lang saiyo ang isang magulong gaya ko." Wika nang dalaga.

"Okay na okay." Masiglang wika nito saka hinalikan sa noo ang dalaga.

"SIge na, Make your proposal." Wika ni Anica sa binatang Director.

"Thanks." Wika ni Darylle saka hinawakan ang mukha nang dalaga saka bumaling kay Alice at naglakad papalapit dito. Nabigla pa si Anica at Alice nang biglang lumuhod si Darylle sa harap ni Alice habang inilalahad ang singsing dito.

"Hindi ko alam kung paano sasabihin 'to. But here it goes. Alice. Will you marry me?" Tanong nang binata sa ina ni Anica.

"Ano bang ginagawa mo. Masyado na tayong matanda para dito." Naiiyak na wika ni Alice. Hindi niya akalaing darating sa buhay niya ang ganitong pagkakataon. At masaya siya dahil sa pagtangi na ipinapakita sa kanya ni Darylle.

"Natagalan man. But this is something That I want us to do noon pa. Para sa akin hindi pa huli ang lahat." Wika ni Darylle. "Will you marry me?" Tanong ni Darylle.

"I feel so unworthy. But If you are okay with me as your wife. Sino ba naman ako para tumanggi. So Yes. Yes, I will be glad to be your wife." Wika ni Alice saka inilahad ang kamay sa lalaki. Ngumiti naman si Darylle saka kinuha ang singsing at isinuot sa daliri ni Alice saka hinawakan ang kamay nito saka hinalikan. Saka tumayo at Niyakap si Alice matapos ang mabilis na halik sa labi nito.

Napangiti lang si Anica habnag nakatingin sa mama niya at sa director. Bigla siyang natigilan nang inilahad nang director ang kamay sa kanya na tila ba pinalalapit siya nito sa kanila. Ngumiti naman si Anica saka lumapit. Nang makalapit siya niyakap niya ang dalawa habang nakangiti.

Nang mga sandaling iyon, May realisasyon siya sa sarili niya. Hindi niya kailangang hintayin na Suklian ni Andrew ang nararamdaman niya. Gaya ni Darylle, he was inlove with her mom for the longest time. Kailangan niyang sabihin kay Andrew ang nararamdaman niya. Wala na siyang pakiaalam kong susuklian nito ang damdamin niya ang mahalaga ay nasabi niya ang nararamdaman niya.

"So How should I call you now?" tanong ni Anica sa Director.

"You can call me anything that you are comfortable with." Wika nito.

"Director Kim." Ngumiting wika ni Anica. Ngumiti din naman si Darylle dahil sa SInabi nang dalaga.

"But I will still wait until you are ready to call me Dad?"

"Soon." Ngumiting wika nang dalaga.

Matapos silang maghapunan, Nag request si Anica kay Darylle na ihatid siya nito sa hospital. SInabi niya sa mama niya na handa na siyang makita si Andrew. Wala na sa kanya kung ano man ang sinabi ni Kimberly. Kailangan niyang harapin kung ano ang nararamdaman niya. Bahala nalang kung tatanggapin siya ni Andrew.

"Are you sure, you are gonna be okay?" tanong ni Darylle nang ihatid siya nito sa labas nang Hospital.

"Yep. I will be fine."

"Basta, tawagan mo ako o ang mama mo if you need help. You can always come to our house. Iturin mong bahay mo na rin iyon." Wika nang binata.

"Thank you." Ngumiting wika nang dalaga.

"Of Course not. Part of it." Wika nang dalaga saka inilayo ang tingin sa binata.

"Part of it?" Tanong nang binata saka muli siyang hinatak dahilan upang mabuwal siya patungo sa binata. At upang hindi tumama sa binata napahawak ang isang kamay niya sa dibdib nang binata. Saka naman siya nakatingin sa binata. Masyadong malapit ang mukha niya sa binata. At dahil doon, tila pakiramdam niya biglang uminit ang mukha niya, Sinubukan niyang lumayo ngunit mahigpit ang hawak ni Andrew sa kamay niya habang nakahapit sa bewang niya ang Isang kamay nito.

"All right." Wika nang dalaga saka lumayo. Mabuti nalang at lumawag na nag pagkakahawak nang binata sa kanya. "Nasobrahan nga ako nang tulog. I think It was because I was crying to much. Whch I didn't to. But what I can do." Wika nang dalaga.

"Were you crying because you are blaming yourself because I am here?" Tanong nang binata. "You are hopeless, you know that?" wika nang binata saka hinawakan ang buhok nang dalaga. "You just won't let me rest."

"It was my fault that you are here. But it was not the reason why I cried." Wika nang dalaga.

"Oh! So I am thinking ahead of myself now." Hindi naman sumagot si Anica bagkus ay napatingin lang siya sa mukha ni Andrew. Naman ang sasabihin nang binata kung aamin siya dito.

"Why are you looking at me like that?" tanong nang binata. "Yes? Are you not saying something? Magtitigan na lang ba tayo magdamag?" Wika nang binata nang hindi sumagot si Anica.

"Tell me, what was the reason you accepted this mission involving Dr. Stuart?" BIglang wika ni Anica matapos ang mahabang pananahimik.

"What kind of question is that? I accept mission because it is my duty to serve and protect. What else would it be?" wika nang binata. "You are asking weird question is something wrong?" Tanong nang binata.

"Well, I am not sure. I just realized, I didn't know you that much. It looks to me like Dr. Stuart knows you a lot better than I do, She even mentioned you as her soulmate."

"Saan naman galing yan. I didn't Know her before this mission-----" biglang natigilan si Andrew nang bigla siyang may naalalang mukha nang batang babae.

Kimmy! Ito ang tawag nang isang batang lalaki sa isang batang babae. Ito ang naalala ni Andrew habang pinag-uusapan nila ang dalagang doctor. Hindi niya maintindihan kung bakit iyon ang pumasok sa isip niya. May mga napapanaginipan siyang hindi malinaw sa kanya at kung ano ang kinalaman nito sa pagkatao niya. Ang alam niya ay nararamdaman niyang totoo ang mga nangyari sa panaginip niyang iyon.

"She sounded like she knows you before this mission." Wika nang dalaga. Nang hindi na itinuloy ni Andrew ang ibang sasabihin.

"And your point is?" Tanong nang binata saka tumingin sa dalaga. "Oh, I know, Are you jealous?" BIglang tanong nang binata sa kanya. Dahilan upang bigla siyang matigilan. Did she sound like it? Masyado ba siyang halata? Hindi na iyon masyadong iniisip nakapag desisyon na siyang

"It's not that I am jealous. I was just thinking what if she was your previous lover? What if she is here to take you back. Then----" biglang natigilang ang dalaga nang ilagay nang binata ang hintuturo nito sa labi niya upang pigilan siyang magsalita.

"This conversation is going nowhere. I know myself even Before I decided to get married. I am not sure why she call me her soulmate. But regardless, it will not change the fact that I am married to you. Would it?" marahan namang tinanggal ni Andrew ang kamay nang binata.

"I think it would. So I decided, To tell you this before I won't be able to get another chance. Can you hear me out?" Tanong nang dalaga.

"Just spill it out. You know I am not the type to wait pa-----" biglang naputol ang sasabihin nang binata nang biglang niyang takpan nang kamay niya ang bibig nito.

"Hear me out first. I am not yet ready to hear your response though, But just listen okay." Wika nang dalaga. "The truth is. I think I like you. No. I like you." Wika nang dalaga. Napatingin lang si Andrew saka kanya saka niya tinanggal ang kamay na nakatakip sa bibig nang binata. "I was devasted when, Dr. Stuart told me na siya ang soulmate mo and that, I should not get myself involve with you. I am just causing you so much trouble. Which I think is true. I planned na hindi na pumunta dito, then I realize, kahit naman sa papel lang tayo mag-asawa. Hindi naman maitatanggi ang katotohanang kasal tayo. At hindi naman kita pwedeng pabayaan. You don't have to tell me anything at this time. I am just telling you this-----" biglang natigilan na wikang nang dalaga.

Bigla siyang napatingin sa binata nang bigla nitong hawakan ang mukha niya. Simple namang siyang napatingin sa kamay nang binata saka tumingin sa mukha nito. Dahil sa ginawa nang binata biglang kumabog ang dibdib niya.

"Well, I know I am not making sense."

"You got it right." Wika nang binata na nakatingin sa mukha nang dalaga. "How do you think should I respond with your confession?" tanong nang binata.

"You don't have to say anything. I have already decided to tell you what I feel and I don't expect anything in return. Gusto ko lang sabihin kong anong nararamdaman ko. Dahil---" biglang natigilan ang dalaga nang biglang kabigin nang binata ang mukha niya papalapit sa mukha nito kasunod ang isang mabilis na halik sa labi niya. Agad din naman nitong binitiwan ang mukha niya. Nanlaki pa ang mata niya habang nakatingin sa binata dahil sa labis na gulat.

"You know, I am having a hard time sleeping this past hours so I need to sleep." Wika nang binata saka hinatak siya nito pahiga sa tabi nito. Bigla niyang tinakpan nang kamay niya ang bibig nang biglang inilapit nang binata ang mukha nito sa kanya habang nakahiga sila sa Hospital bed. Hanggang sa mga sandaling iyon. Hindi pa rin siya nakakarecover sa halik na ibinigay ni Andrew sa kanya. Ngayon naman nakahiga siya sa tabi nito habang nakayakap ang binata sa kanya.

"I'll Sleep. And don't just stare at my face." Wika nang binata saka Ipinikit ang mga maka saka kinabig si Anica papalapit sa kanya. Napakagat labi nang ang dalaga habang nakahawak sa labi niya habang naka siksik ang ulo sa dibdib nang binata.

Malakas ang kabog nang dibdib niya at sa lapit nil ani Andrew tiyak na naririnig din nito ang kabog nang dibdib niya. Paano naman niya i-iinterpret ang halik na iyon? Ibig bang sabihin noon, He is accepting her confession? Pero wala namang sinabi si Andrew. Itiningala niya ang ulo niya saka tumingin sa binata. Gusto sana niyang magtanong kaya lang Tulog na ito. Narining niyang sinabi ni Andrew na hindi pa ito natutulog.

"You should sleep as well." Wika nang binata na hindi tumitingin sa kanya. "I need to get discharge tomorrow so I need sleep." Wika nang binata.

"You can let go of me so you can sleep tight."

"No. You need to be here just like this." Wika nang binata.