Chapter 3

Freya Jane Morales' POV

It's not my usual routine pero maganda din pala sa pakiramdam ang mag jogging so I went out of my house as early as 5:30 in the morning. Pagkatapos ko magstretching nagstart na ako magjogging.

I was totally feel insulted sa ginawa ng Mr. Brown na yun. Ang kapal ng mukha nya na hindi ako siputin sa business meeting namin. Darn! Peste talaga! Nakakainis! Naiisip ko parin kasi yung nangyaring hindi sumipot ang ka-business deal ko, kaya iritang irita ako. Yabang nya!

I put on my headset in my ear, listening to the good old days songs while sitting in the swing of the playground near sa aming bahay, mga two or three blocks away. Pagkatapos ko kasi maglibot ng dalawang beses I came here to rest a bit.

🎧🎶With all my heart I love you baby..

Stay with me and you will see

My arms will hold you, baby

Never leave, 'cause I believe🎶

May maliit na park at playground sa loob ng subdivision namin, I sway it a little bit, I mean the swing.. And sometimes pumupunta ako dito with..

I'm in love, sweet love

Hear me calling out your name, I feel no shame

I'm in love, sweet love

Don't you ever go away, it'll always be this way

Oh darn, naalala ko na naman sya. Nasapo ko na lang ang mukha ko. Tuwing magkikita kasi kami ito ang aming tagpuanl, tambayan Haist! Kelan ba ako makakamove on sayo?! Yeah it's been two years sinced the last time I saw him, pero bagong-bago parin sa isip ko. Kasabay kasi ng pagkamatay ng mga magulang ko ang pagkawala din nya sa buhay ko. And I don't even know the reason why he did that to me. I mean nalaman ko na lamang na may iba na agad sya. Nung kami pa ramdam ko naman kasi na mahal nya ako kaya nakakagulat nang biglang nakipagbreak sya sa akin. Ang sakit padin kasi til now. Fuck!

Oh, heart has called me closer to you

I will be all that you need

Just trust in what we're feeling

Never leave 'cause baby, I believe

In this love sweet love

Hear me callin out your name I feel no shame

I'm in love sweet love

Don't you ever go away

It will be always this way

No stronger love in this world

Oh, baby no, you're my man, I'm your girl

I'll never go, wait and see, can't be wrong

Don't you know this is where you belong

Sweet this dream how lovely baby

Stay right here, never fear

I will be all that you need

Never leave, 'cause baby, I believe

In this love sweet love

Hear me calling out you name

I feel no shame I'm in love sweet love

Don't you ever go away

It will always be this way

Oh no no no no

No no no sweet love umm hmm

So sweet, so sweet, so sweet



Sweet Love by Anita Baker.

I just let myself listen to the song.. nagbabadyang tumulo ang aking mga luha.. nagsibalikan ang lahat ng alaala ng akala kong maganda at perpektong relasyon namin.. pero bago tuluyang tumulo ang aking mga luha pinahid ko na agad ang mga ito gamit ang panyo ng isang estranghero.. Damned! I love this song but my pain ruined the beautiful meaning of the song.. At sa susunod na makikinig ako ng ganitong kanta hindi na ako iiyak pa.

After like ten or fifteen minutes umalis na din ako sa playground. Uuwi na lang ako tapos, aish, I can't decide kung pupunta ako sa office or hindi nalang.. Aish! Pupunta na nga lang ako..

Shawn Ken Brown's POV

I saw her, again.

Dito rin pala sya sa subdivision na to nakatira. Hmmm.. Mayaman! Great! Well how could I forget her, first of all, umiiyak sya, tapos pinahiram ko sa kanya ang panyo ko, then yung panyo na pinahiram ko sa kanya ay kailangan kong mabawi. I need to get it back my handkerchief, dahil nakaburda ang initials ko dun, at hindi lang basta-bastang panyo yun, my nanay gave it to me before she passed away, it means it has a sentimental value to me. It may sounds gay but I really value it especially galing sa nanay ko.

Nang makita kong tumayo na yung babae na nakaupo sa swing ng playground nagmadali akong sundan sya. Paano ba to!? How can I approach her?! Holy shit! Paano ko sya namukhaan? Simple lang, dahil maganda sya, may maamong mukha, mahaba ang buhok at matangkad. Bago ko kasi sya tuluyang iniwan pagkatapos ko sya pinahiram ng panyo ko tinitigan ko pa sya ng mabuti yun nga lang hindi sya nakatingin sa akin dahil tulala syang umiyak. Hindi ko man alam kung anong rason ng pag iyak nya basta importante macomfort man lang sya sa pamamagitan ng panyo ko. I hate it when I see girls crying.. That's my weakness.. I remembered my nanay.

Habang nakasunod ako sa kanya, tinatawag ko sya. "Miss.. Miss.." Ano ba to bingi?! Hanggang sa huminto sya sa paglakad ito na ang chance ko para makausap sya.

"Miss.." Tinapik ko sya sa may balikat nya.

"Ay pusang gala..." Pusang gala?? Gulat ang itsura nya ng nilingon ako pagkatapos napalitan ng galit at nakataas ang kilay. "What the hell!"

Tinaas ko ang aking dalawang kamay sa ere.. Nakita kong tinanggal nya ang kanyang headset mula sa tenga.. iyon pala ang dahilan kung bakit hindi nya ako narinig na tinatawag sya kanina. "Sorry miss.."

"Bakit ba?!" Sino ka ba?!" Nakataas kilay na tanong nya sa akin. Grabe! Galit agad?

"Ahh kasi.." Napakamot na lang ako sa ulo ko. Hindi ko kasi alam paano ko sisimulan-- haist bahala na nga.

"Kasi?!-- Alam mo kung nantritrip ka, wag ako ang guluhin mo! Wala akong panahon para sumabay sa agos ng mga walang kabuluhang tao!"

Sungit pala nito. Mukha pa naman syang anghel tignan. "Miss saglit lang, may hihingiin lang ako sa'yo." Pero parang nanggaling sya sa pag-iyak? Basa yung mga mata nya. Hmm.

Nilingon naman nya ako ulit. Nilabas ang isang panyo na familiar sa akin sabay pahid sa leeg nyang may pawis. "What?! What do you want from me?? Bakit may binigay ka ba sa akin." Masungit na tanong nya sa akin.

Ang sungit nya talaga pero cute! At may binigay naman talaga ako sa kanya, I mean pinahiram pala. "Ah kasi.. Ahh.."

"What?? Sinasayang mo lang oras ko! Dyan ka na nga!" Nag-jogging syang umalis. Fudge! Bakit ba kasi hindi ko masabi na panyo ko yung ginagamit nya.. Hahabulin ko pa nga sana sya but I changed my mind. Next time ko na lang kukunin ang panyo ko sa kanya kasi mukhang kailangan pa nya yun. But actually, I changed my mind again, hindi ako mapakali, sinundan ko sya para malaman ko kung saan sya nakatira. Hehe. Nakita ko kung saang gate sya pumasok. Lumapit ako sa labas ng gate ng bahay nya, and guess what, her house is big! Mayaman nga.. tumitig lang ako saglit at umalis din.

Pero bakit panyo ko pa ang ginagamit nya?! Uhmm.

Alam kong sya yung kabusiness deal ko dapat but something came up and I can't leave my office that time kung kaya nagpadala ako ng representative pero sa kasamaang palad di nya tinanggap. Galit na galit daw. At ayaw na makipagbusiness deal sa akin. Well, madami pa akong chances and plans para tanggapin nya ulit ang offer ko.

To be continued..