ตอนที่ 5: เพื่อนใหม่

หลังจากทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้ว เด็กทั้งสี่ก็พากันกลับห้องของตนเอง การ์ด ไกด์ และไนท์เปิดประตูเข้ามาภายในห้องของพวกเขาแล้วก็ต้องตกใจที่ได้เห็นกระดาษลอยอยู่เต็มห้องไปหมด

"อ... อะไรเนี่ย" ไกด์ที่เข้าห้องมาเป็นคนแรกอุทานออกมา

"อ๊ะ ขอโทษทีๆ" ท่ามกลางกระดาษหลายสิบใบ เด็กชายผู้มีผมสั้นสีน้ำเงินและดวงตาสีเทากล่าวขึ้นพร้อมกับใช้เวทนำกระดาษทั้งหมดมารวมกันที่มือของเขา "พอดีเมื่อกี๊ไม่มีใครอยู่เราเลยใช้พื้นที่ทำงานนิดหน่อยน่ะ แหะๆ"

เด็กชายคนดังกล่าวนำกองกระดาษวางลงบนโต๊ะในขณะที่พวกการ์ดเดินเข้ามาภายในห้อง

"เอ่อ… นายคือ…?" การ์ดพอจะมีคำตอบของตัวเองอยู่แล้วว่าเด็กหนุ่มคนนี้คือใคร

"เออใช่ เรายังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา เราชื่อ เซฟิส เป็นนักศึกษาใหม่พึ่งเข้าเรียนที่นี่ปีนี้ แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมห้องของพวกนายด้วย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ" เซฟิสกล่าวพลางโน้มตัวอย่างสุภาพ

"ร... เราชื่อการ์ด พึ่งมาเข้าเรียนปีนี้ปีแรกเหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ส่วนสองคนนี้ก็อยู่ปีเดียวกับเราเหมือนกัน" การ์ดแนะนำตัวก่อนจะผายมือไปทางเพื่อนอีกสองคน

"เราไกด์"

"เอ่อ... เราชื่อไนท์ ฝากตัวด้วยเช่นกันนะ"

"เอ๊ะ ทำไมรู้สึกว่าชื่อพวกนายคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลยแฮะ..." เซฟิสกล่าวพลางครุ่นคิด "แต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินมาจากไหน"

พวกการ์ดเองก็ไม่รู้จะตอบกลับคำพูดนั้นของเซฟิสอย่างไรทำให้ทั้งห้องเงียบสงัดไป

"เอ้อ แล้วเมื่อกี๊นายทำอะไรอยู่หรอ?" การ์ดเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อจัดการกับบรรยากาศนั้น

"อ๋อ งานของเราน่ะ พอดีเราไปรับงานจัดเรียงเอกสารมาแล้วพอดีเอกสารมันปนกันอยู่เราก็เลยใช้เวทแยกมันออกจากกันเลย แล้วค่อยไล่เก็บทีละใบตามลำดับของมันน่ะ"

"ฮะ? มีงานแบบนั้นให้ทำที่นี่ด้วยหรอ"

"มีสิ ที่มหาวิทยาลัยนี้มีงานให้ทำแบบหลากหลายมากเลยนะ แต่ว่างานเล็กๆ แบบนี้มักจะไม่ค่อยมีใครอยากทำเพราะค่าตอบแทนน้อยแถมไม่ได้ช่วยส่งเสริมประสบการณ์หรือฝึกเวทมนตร์อะไรเท่าไหร่ คนเลยมักจะไม่ค่อยทำกันน่ะ แต่ข้อดีของมันก็คืองานพวกนี้ได้เหรียญโซลิสง่ายไงล่ะ" เซฟิสอธิบาย

"อย่างนี้นี่เอง นายเป็นคนที่นี่หรอ? นายดูรู้เรื่องรายละเอียดงานในนี้ดีมากเลยอะ"

"ป... เปล่าหรอก เราแค่มีผู้ใหญ่คอยแนะนำนู่นนี่ให้เฉยๆ ส่วนตัวเรามาจากเมืองแจนัสน่ะ พวกนายล่ะมาจากไหนกัน"

"พวกเรามาจากเมืองไมอาน่ะ" ไกด์ตอบกลับไป

"เมืองไมอา... อ๊ะ นึกออกแล้ว!" อยู่ๆ เซฟกิสก็ตะโกนออกมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น "พวกนายคือเด็กอัจฉริยะจากเมืองไมอาใช่มั้ย!?"

"ฮะ? เด็กอัจฉริยะอะไร?" พวกการ์ดมีท่าทีสับสนกันอย่างมาก

"ก็นายคือไนท์ [จอมเวทรัตติกาล] ที่ใช้เวทมืดได้ถึงระดับ 5 ตั้งแต่อายุแค่ 17 ปี ส่วนนายก็คือการ์ดผู้ใช้เวทคนแรกในรอบหลายศตวรรษที่สามารถใช้เวทได้ทั้งสี่ธาตุ แล้วนายก็คือไกด์..." เด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปเมื่อกำลังจะพูดถึงไกด์

"พอดีวันนั้นเราอาหารเป็นพิษนิดหน่อยน่ะเลยไม่ได้ลงแข่ง แต่เรากำลังจะสร้างชื่อให้กับตัวเองในฐานะนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในศตวรรษยังไงล่ะ!" ไกด์กล่าวพร้อมยืดอกขึ้นอย่างภาคภูมิ

"โห สุดยอดไปเลย เราจะรอติดตามนะ!"

การ์ดกับไนท์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เซฟิสบ้าจี้ตามคำพูดของไกด์ไปด้วย แต่นั่นก็ทำให้ทั้งคู่รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกับการพบกันครั้งแรกของเพื่อนร่วมห้องคนนี้

"ว่าแต่เด็กอัจฉริยะที่นายพูดถึงคืออะไรน่ะ..." การ์ดยังคงสงสัยในคำพูดของเซฟิสก่อนหน้านี้อยู่ ไกด์และไนท์เองก็เช่นกัน

"ก็พวกนายไง พวกนายน่ะดังมากเลยนะ คนพูดถึงกันไปทั่วเลยว่าปีนี้จะมีเด็กอัจฉริยะจากเมืองไมอามาเรียนที่มหาวิทยาลัยโซลิสด้วย แล้วเราก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้มาอยู่ห้องเดียวกันกับพวกนายด้วย ตื่นเต้นเป็นบ้า"

"เฮ้ย นายก็พูดเกินไป พวกเราก็เป็นคนธรรมดาเหมือนนายนั่นแหละ ไม่ใช่อัจฉริยะอะไรหรอก" เด็กหนุ่มตอบกลับไปอย่างเขินอาย

"ไม่เกินไปหรอกน่า พวกนายไม่รู้หรอกว่าคนอื่นเขาพูดถึงพวกนายกันเยอะแยะขนาดไหน"

"ขนาดนั้นเลยหรอ…?" คำพูดของเซฟิสทำเอาพวกการ์ดทำตัวไม่ถูกกันสักเท่าไรนัก

"ขนาดนั้นเลยแหละ เอ้อ แต่นี่พึ่งกลับมาจากข้างนอกกัน เหนื่อยกันรึเปล่าเนี่ย ขอโทษทีนะ ชวนคุยไปเรื่อยรบกวนเวลาพักผ่อนพวกนายแย่เลย"

"เฮ้ย ไม่ๆ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันแล้ว ได้คุยทำความรู้จักกันไว้ก็ดีแล้วล่ะ" ไกด์กล่าวพลางแตะมือลงบนไหล่ของเซฟิส

"ถ้ามีอะไรที่นายสามารถแนะนำเราเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยนี้ได้ก็บอกเลยนะ" การ์ดเสริม ในขณะที่ไนท์พยักหน้าเห็นด้วย

"อื้อ! ถ้าพวกนายสงสัยอะไรก็ถามเราได้ตลอดเหมือนกันนะ ถ้าเรารู้เราจะบอกทุกอย่างเลย" เซฟิสยิ้มรับ "ยังไงเราให้พวกนายพักผ่อนกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวเราเองก็จะรีบทำงานของวันนี้ให้เสร็จแล้วก็เข้านอนแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องไปลงชื่อเรียนพวกวิชานู่นนี่แต่เช้าอีก"

"โอเค สู้ๆ นะ"

พวกการ์ดพากันเข้าห้องนอนไปและปิดประตูลงเบาๆ

"เพื่อนร่วมห้องเรานี่ดูร่าเริงดีนะ" การ์ดพูดด้วยเสียงเบาเพราะกลัวว่าเซฟิสจะได้ยินเข้า

"แกจะกระซิบทำไมน่ะการ์ด" ไกด์ใช้เสียงปกติด้วยความซื่อบื้อ

การ์ดทำท่าทางบอกให้เพื่อนจอมทึ่มเบาเสียงลง

"ก็ฉันพูดถึงเซฟิสอยู่ แล้วเขาก็อยู่นอกห้องนี้เอง ถ้าเขาได้ยินอะไรเข้ามันจะไม่ดูเสียมารยาทรึไงเล่า"

"ก็ถูกของแกแฮะ…" ไกด์เบาเสียงตามที่การ์ดบอก "แต่หมอนั่นก็ดูเป็นคนดีนะ ไม่น่ามีพิษมีภัยอะไรหรอกน่า"

"ฉันก็ไม่ได้จะบอกว่าเขามีพิษมีภัยอะไร แค่พูดเฉยๆ ว่าดูเป็นคนร่าเริงดี แบบดูเป็นมิตร แล้วก็พูดเก่งสุดๆ ไปเลย"

"อื้อ ถ้าใช้เวลาซักหน่อยน่าจะสนิทกันได้มากขึ้นน่ะนะ" ไนท์กล่าว

"จริงสิ หมอนั่นบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะไปลงเรียนใช่ปะ เราไม่ลองชวนเขาไปกับพวกเราดูล่ะ จะได้สนิทกันไวขึ้นไง" ไกด์เสนอ

"น่าสนใจนะ นายโอเคมั้ยไนท์?" การ์ดหันไปถามความเห็นเพื่อนอีกคน

"เอาสิ เราไม่มีปัญหาอะไรนะ บางทีเซฟิสเขาอาจจะมีวิชาอะไรดีๆ แนะนำให้พวกเราด้วยก็ได้" ไนท์ตอบ

"โอเค! งั้นปล่อยเป็นหน้าที่ฉันเอง" ไกด์เดินออกจากห้องไปครู่หนึ่งก่อนที่จะยิ้มร่ากลับเข้ามา "เรียบร้อย!"

การ์ดหัวเราะเบาๆ ในบรรดาพวกเขาทั้งสามคน คนที่อัธยาศัยดีที่สุดคงไม่พ้นไกด์นี่แหละ ถ้าจะต้องสานสัมพันธ์กับใครสักคน การมีไกด์อยู่ในกลุ่มก็จะทำให้หลายๆ อย่างดำเนินไปได้อย่างราบรื่นมากขึ้น

หลังจากที่นั่งพักกันเล็กน้อย เด็กทั้งสามก็จัดการกิจวัตรประจำวันของตัวเองก่อนที่จะเข้านอน และไม่นานนักหลังจากนั้นเซฟิสก็เข้ามาพักผ่อนที่เตียงของเขาเองเช่นกัน

'เออนี่ โอรอส ฉันมีเรื่องอยากจะถามน่ะ' การ์ดคิดในใจขณะที่เขานอนอยู่

'อะไรรึ?' เจ้าแมวขาวซึ่งนอนอยู่ไม่ห่างกล่าว

'พวกนายทำได้แค่ยืดหดร่างหรอ? แปลงร่างเป็นอย่างอื่นได้รึเปล่า?'

'เจ้าหมายความว่ายังไง ข้าไม่เข้าใจ'

'เอ่อ ก็วันนี้เราเดินผ่านร้านเครื่องประดับกัน ฉันก็เลยสงสัยขึ้นมาน่ะว่าพวกนายแปลงร่างเป็นสิ่งของได้มั้ย หรือทำได้แค่สิ่งมีชีวิตเท่านั้น'

โอรอสเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับ 'เอาตรงๆ ข้าไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย ข้าก็เลยให้คำตอบที่ชัดเจนไม่ได้ แต่สำหรับข้า ข้าคิดว่าข้าทำได้นะ แต่แค่มันอาจจะรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยน่ะ ทำไมรึ?'

'จริงหรอ! ถ้าทำแบบนั้นได้จริงๆ งั้นฉันก็สามารถให้ทุกคนอยู่กับฉันได้ตลอดเวลาน่ะสิ'

'โฮ่ ถูกของเจ้านะ แต่เรื่องนี้ถ้าไม่ลองดูก็ยังแน่ใจไม่ได้หรอก'

'งั้นพรุ่งนี้หลังจากลงเรียนเสร็จแล้ว เราไปเช่าห้องส่วนตัวทดลองกันเถอะ!'

'เจ้าดูกระตือรือร้นจังนะ' เจ้าการ์เดียนหัวเราะเบาๆ

'แหม ก็ถ้าเราต้องทำงานแล้วก็เรียนเวทหลายๆ ธาตุในแต่ละวันโดยไม่มีทุกคนช่วยชี้นำมันก็ลำบากนี่นา มีทุกคนอยู่ด้วยยังไงมันก็อุ่นใจกว่า' การ์ดอธิบาย

'แล้วพวกข้าก็จะฝึกเจ้าได้ทุกที่ทุกเวลาด้วย'

'เอ๊ะ... นี่ฉันคิดถูกรึเปล่านะที่เสนอเรื่องนี้ขึ้นมา'

โอรอสหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่ 'จะมานึกเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะการ์ด'

'งานเข้าแล้วสิเรา…'

… เช้าถัดมา ...

การ์ด ไกด์ และไนท์ มารวมตัวกับเกรสที่ด้านหน้าหอพัก ทั้งสามคนได้พาเซฟิสมาด้วยตามที่พวกเขาคุยกันไว้เมื่อคืนนี้

"สวัสดี เราชื่อเซฟิส ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เด็กหนุ่มแนะนำตัวกับเกรส

"สวัสดี เราเกรส ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" เด็กหญิงตอบกลับไป

"จริงสิ แล้วนี่แกอยู่ห้องกับใครบ้างละเนี่ย?" การ์ดถามเกรส

"ฉันอยู่คนเดียวน่ะ"

"อ้าว ทำไมล่ะ ห้องนึงไม่ได้อยู่กันสี่คนหรอ?"

"เหมือนว่านักศึกษาหญิงเขาจะไม่ค่อยอยู่หอกันน่ะ ส่วนใหญ่ก็จะอยู่กับครอบครัวที่เมืองด้านนอกมหาวิทยาลัยมากกว่า ห้องมันก็เลยเหลือว่างเยอะฉันเลยต้องอยู่ห้องคนเดียว" เด็กหญิงอธิบาย

"โห น่าอิจฉาอะ สบายน่าดู" ไกด์บ่น

"สบายก็แย่แล้วย่ะ ห้องสำหรับสี่คนแต่อยู่คนเดียว นึกสภาพว่ามีเตียงสี่เตียงแล้วฉันนอนคนเดียวสิ หลอนจะแย่"

"งั้นเดี๋ยวฉันไปนอนเป็นเพื่อนเอาปะ?"

เกรสฟาดเข้าหลังไกด์ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้น "ไม่ต้องเลยย่ะ ถ้าให้แกมาอยู่ด้วยฉันขออยู่คนเดียวดีกว่า"

"ใจร้ายเป็นบ้า…" เด็กหนุ่มทำหน้าเศร้า

"นี่สองคนนี้เขาเล่นแรงกันแบบนี้ประจำเลยหรอ…" เซฟิสแอบกระซิบถามการ์ด

"ฮ่าๆๆ ใช่แล้วล่ะ สองคนนี้สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว บ้านอยู่ติดกันด้วย เรียกว่าโตมาด้วยกันเลยก็ว่าได้น่ะ" การ์ดเล่า

"อ๋อ แบบนี้นี่เอง"

"แต่ไกด์เองก็เป็นคนที่แข็งแรงมากกว่าคนอื่นๆ ในรุ่นเดียวกันอยู่แล้วด้วย ก็เลยทนมือเกรสได้พอสมควร เกรสเองก็รู้ดีว่าต่อให้ใช้แรงเต็มที่กับไกด์หมอนั่นก็ไม่สะทกสะท้านอะไร ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนั่นแหละ"

"เข้าใจแล้วๆ สนิทกันมากจนน่าอิจฉาเลยนะเนี่ย"

'อย่าไปอิจฉาเลย ไกด์น่ะน่าสงสารจะตาย เพราะเกรสไม่ยอมเปิดใจให้ซักที' การ์ดได้แต่คิดในใจและไม่ได้บอกเซฟิสออกไปเพราะเขาคิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนสนิททั้งสอง

เด็กทั้งห้าคนใช้เวลาช่วงเช้าไปกับการตระเวนลงเรียนวิชาต่างๆ ตามที่พวกเขาวางแผนไว้ ข้อมูลที่เซฟิสมีอยู่ช่วยทุ่นเวลาของทุกคนได้มาก เพราะในบางวิชานั้นมีเงื่อนไขเฉพาะจึงจะสามารถลงเรียนได้ อย่างเช่นวิชาการต่อสู้ด้วยอาวุธประเภทต่างๆ นั้น ต้องผ่านการเรียนวิชาศิลปะป้องกันตัวมาก่อน เป็นต้น ทำให้พวกการ์ดไม่ต้องเสียเวลาไปกับการเดินหาข้อมูลเหล่านี้

นอกจากวิชาที่พวกการ์ดวางแผนไว้ว่าจะเรียนตั้งแต่แรกคือวิชาศิลปะป้องกันตัว การต่อสู้ร่วมกับการ์เดียน และวิชาออกกำลังกายที่ไกด์อยากจะลงนั้น เซฟิสก็ได้แนะนำให้พวกเขาลงเรียนวิชาเวทมนตร์สำหรับป้องกันตัว และวิชาเวทมนตร์สำหรับรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินของแต่ละธาตุด้วย

หลังจากที่ลงเรียนที่พื้นที่ส่วนกลางเรียบร้อยแล้ว แต่ละคนก็แยกย้ายกันไปตามเมืองธาตุของตนเองเพื่อลงเรียนวิชาเฉพาะธาตุนั้นๆ ต่อ

"จริงสิ แบบนี้ตอนเรียนวิชาของธาตุลมเราก็จะได้เรียนกับการ์ดด้วยใช่มั้ย?" เซฟิสซึ่งมาที่เมืองธาตุลมพร้อมกับการ์ดถามด้วยสายตาคาดหวัง

"อืม... ถ้านายลงเรียนวันเวลาเดียวกับเราก็ใช่แหละ" การ์ดตอบกลับไป

"แจ๋วเลย!"

"แต่เราคงไม่ได้ลงเรียนหลายอย่างนะ เพราะเราต้องแบ่งเวลาไปเรียนธาตุอื่นด้วยน่ะ"

"อื้อ แค่มีโอกาสได้เรียนร่วมกับการ์ดเราก็ดีใจแล้ว เราพึ่งใช้เวทได้แค่ระดับ 4 เอง การได้เรียนร่วมกับคนเก่งๆ มันก็เป็นประสบการณ์ที่ดีให้กับเรานะ เหมือนมีเป้าหมายให้ตามน่ะ" เซฟิสกล่าวอย่างร่าเริง

"พูดแบบนั้นเราก็เขินแย่สิ"

"ถ้าเราสงสัยอะไรเกี่ยวกับการใช้เวท เราขอปรึกษาการ์ดได้มั้ย?"

"ได้อยู่แล้วสิ! ก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วนี่นา"

"เย่!"

ไม่นานนักการ์ดก็ขอแยกตัวออกมาเพื่อไปยังจุดหมายของเขา เด็กหนุ่มมุ่งหน้าไปยังอาคารฝึกซ้อมส่วนตัวในทันทีเพื่อทดลองสิ่งที่เขาคิดเมื่อคืนว่าสามารถทำได้จริงหรือไม่

การ์ดจ่ายเงิน 5 ทองแดงให้กับผู้ดูแลด้านหน้าอาคารเพื่อใช้ห้องที่มีขนาดเล็กสุดเป็นเวลา 1 ชั่วโมง

ทันทีที่เขาเข้ามาภายในห้อง เด็กชายก็เรียกการ์เดียนที่เหลืออีกสามตนออกมา เจ้านกไฟ มาดาร์ เต่าดิน เบก้า และมังกรน้ำ ซากัน ปรากฏตัวออกมาในร่างเล็กเช่นเดียวกับโอรอสเหมือนกับทุกครั้ง

'เป็นไงบ้างการ์ด ทุกอย่างราบรื่นดีมั้ย?' เจ้ามังกรซากันถามเด็กชาย

'อื้อ ทุกอย่างโอเค คิดว่าพรุ่งนี้ทุกคนก็น่าจะเริ่มเข้าเรียนแล้วก็ทำงานตามที่ต่างๆ ในมหาวิทยาลัยนี้แล้วล่ะ' การ์ดอธิบาย

'โฮ่ มหาวิทยาลัยนี้ให้ทำงานเลยหรอ เจ๋งดีแฮะ' เบก้ารู้สึกพึงพอใจ 'ว่าแต่วันนี้เจ้าเรียกพวกข้าออกมาทำไมฮึ หรือมีแผนจะฝึกเวทอะไร?'

'การ์ดคิดอะไรแปลกๆ ได้เมื่อคืนน่ะ ข้าก็เลยอยากจะยืนยันกับพวกเจ้าสักหน่อยว่าสิ่งที่การ์ดคิดมันเป็นไปได้รึเปล่า' เจ้าแมวขาวเกริ่น

'แล้วอะไรแปลกๆ ที่ว่านั่นคืออะไรล่ะ?'

'คือฉันอยากรู้ว่าพวกนายสามารถแปลงร่างเป็นสิ่งของได้รึเปล่าน่ะ พวกนายเคยแต่ยืดหดร่างให้ดู แต่ฉันก็ไม่เคยถามว่าข้อจำกัดของการแปลงร่างของพวกนายคืออะไรบ้าง' เด็กหนุ่มอธิบายรายละเอียด

'เป็นเรื่องที่น่าสนใจนะ' วิหคเพลิงกล่าว 'เจ้าพอจะยกตัวอย่างได้มั้ยว่าอยากให้พวกข้าแปลงเป็นอะไร เดี๋ยวข้าจะลองทำดู'

'อืม...' การ์ดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไป 'ถ้าเป็นพวกเครื่องประดับที่สามารถใส่หรือติดตามตัวได้ก็น่าจะดีนะ แบบสร้อยหรือจี้อะไรแบบนี้น่ะ'

'จี้งั้นหรอ...' มาดาร์รับฟังความคิดของการ์ด ก่อนที่ร่างของมันจะถูกห่อหุ้มด้วยประกายแสงสีแดงของธาตุไฟ จากนกตัวน้อยในตอนแรกร่างของมันก็เล็กลงเรื่อยๆ และเมื่อประกายธาตุหายไปมาดาร์ก็กลายสภาพเป็นจี้รูปนกขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ มันสวยงามด้วยสีแดงเข้มแวววาวลอยอยู่ในอากาศ

'สวยจัง...'

'ทำได้จริงๆ ด้วย' จี้รูปนกขยับไปมาเล็กน้อยขณะที่มันพูด 'แต่ถ้าจะไม่ให้ขยับตัวเลยนี่มันก็ยากเหมือนกันนะเนี่ย'

'แบบนั้นมันจะลำบากพวกนายเกินไปรึเปล่าน่ะ?' เด็กชายถามด้วยความเกรงใจ

'ว่ากันตามตรงก็ไม่ลำบากหรอกนะ พวกข้าก็มีชีวิตอยู่กันมาเป็นพันปีแล้ว บางทีพวกข้าก็ไม่ได้ขยับตัวกันเป็นปีก็มี แต่แค่นี่มันอยู่ในร่างที่ไม่คุ้นเคยเลยอาจจะต้องใช้เวลาซักหน่อยน่ะ'

'เยี่ยมเลย! แบบนี้ทุกคนก็อยู่กับเราได้ตลอดเวลาแล้วสิ'

'อ๋อ นี่เจ้าคิดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะแบบนี้เองสินะ' เบก้ากล่าว

'แหะๆ ใช่แล้วล่ะ'

'ทำไมอยู่ดีๆ ถึงอยากให้พวกข้าอยู่ด้วยตลอดเวลาขึ้นมาล่ะฮึ?'

'เพราะการ์ดจะหาเวลาเรียกพวกเจ้าออกมาได้ยากขึ้นน่ะ' โอรอสตอบแทน 'หมอนี่ไม่ได้อยู่ลำพังคนเดียวเหมือนแต่ก่อน ก็เลยเกรงว่าเวลาเรียนหรือฝึกอะไรที่ใช้ธาตุอื่นจะลำบาก ส่วนข้าก็เห็นว่าถ้าพวกเราอยู่ด้วยตลอดเวลาได้ ก็จะช่วยกันฝึกการ์ดได้ตลอดเวลาด้วย ก็เป็นอะไรที่สะดวกดีเหมือนกัน'

'สะดวกกับเจ้าน่ะสิ ไม่ต้องอยู่นิ่งๆ เหมือนพวกข้า' เจ้าเต่าพูดแบบไม่จริงจัง

'ฮ่าๆๆ แต่เจ้าเองก็อยากอยู่กับการ์ดตลอดเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?'

'ข้าเนี่ยนะอยากอยู่กับเจ้าหนูนี่ตลอดเวลา? ฝันไปเถอะ'

'อย่าไปฟังเบก้ามันมากนะการ์ด มันก็ปากแข็งไปงั้นแหละ' ซากันกล่าว

'เฮ้ย ข้าได้ยินนะ!'

'พอได้แล้วๆ ตีกันเก่งจริงๆ พวกเจ้านี่' มาดาร์แทรกบทสนทนาขึ้นมา 'ถ้าพวกเจ้าไม่รีบฝึกแปลงร่างกันเดี๋ยวจะไม่ชินเอานะ'

'รู้แล้วละน่า' เบก้าบ่นเล็กน้อยก่อนที่มันและซากันจะแปลงร่างเป็นเครื่องประดับบ้าง

ซากันแปลงเป็นสร้อยคอรูปมังกรสีน้ำเงินสลับเทาในขณะที่เบก้าแปลงเป็นแหวนสีน้ำตาลที่มีลวดลายสีดำคล้ายกระดองเต่าตลอดทั้งวง

หลังจากที่ได้ใช้เวลาปรับตัวอยู่สักครู่ การ์ดก็สวมการ์เดียนของเขาที่แปลงกายเป็นเครื่องประดับไว้บนตัว

'ยังไงเราก็ขอฝากตัวกับทุกคนอีกรอบด้วยนะ'