“ข้ามันโง่จริงๆ”

บทที่ 208 “ข้ามันโง่จริงๆ”

ลิลลี่ใช้ผ้าเช็ดผมห่อผมที่เปียกชื้น แล้วเดินกลับไปที่ห้อง

แม้จะเคยตำหนิเจ้าชายว่ารักสบายเกินไป แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าห้องอาบน้ำที่ว่านั่นช่าง...วิเศษจริงๆ พอได้ยืนสัมผัสน้ำเย็นๆ ที่โปรยลงมากระทบตัว ได้ชะล้างความร้อนและความไม่สบายตัวจากอากาศอันอบอ้าวแล้ว เธอก็รู้สึกราวกับได้เกิดใหม่หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน

แต่ว่าหลังจากอาบน้ำอย่างมีความสุขแล้ว เธอกลับรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาชอบกล วันนั้นเธอยั้งปากไว้ไม่ทัน เธอควรไปขอโทษเจ้าชายหรือไม่นะ

“คนทรยศ!”

“อะไรกัน” ลิลลี่เขี่ยผมที่ติดหน้าผากออก

“เจ้าบอกว่าเจ้าไม่เชื่อทฤษฎีเจ้าก้อนกลมนั่นแท้ๆ แต่ตอนนี้เจ้ากลับพัฒนาพลังได้แล้ว” ลูนาที่นั่งคุกเข่าหลังตรงอยู่บนเตียงชี้นิ้วมาที่เธอ “คนโกหก!”

ลิลลี่ค้อน “ข้าก็ไม่ได้เชื่อเสียหน่อย สรรพสิ่งล้วนประกอบขึ้นจากก้อนกลมๆ นี่นะ...จะเป็นไปได้อย่างไร”

“แต่พี่ไนติงเกลบอกว่าพลังของเจ้าจับตัวกันแล้ว”