เสียงแห่งภวังค์

บทที่ 457 เสียงแห่งภวังค์

“อันที่จริงเจ้าไม่ต้องตามข้ามาก็ได้” เอคโคเดินเลียบแม่น้ำแดง ย่ำหิมะใต้เท้าดังสวบๆ

“ในเมืองไม่ปลอดภัย ที่นี่ไม่ใช่เมืองชายแดน” ขวานเหล็กเดินตามหลังเธอโดยรักษาระยะห่างไว้สองก้าว “แล้วเจ้าชายก็ทรงกำชับด้วยว่า หากไม่มีแม่มดคนอื่นอยู่กับท่าน ข้าก็ควรคุ้มครองความปลอดภัยของท่าน”

“ถ้ารู้แต่แรกข้าคงไม่บอกพระองค์หรอก” เธอพ่นไอสีขาวออกมา “แล้วอีกอย่าง เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องพูดจาสุภาพกับข้าด้วย”

“สำหรับข้าแล้ว ท่านยังคงเป็นผู้นำกลุ่มพราวด์แซนด์เสมอ ท่านโดรว์ ซิลเวอร์มูน”

พอพูดถึงพราวด์แซนด์ เอคโคก็นิ่งไป ต่อให้ไม่เห็นสีหน้าเธอ ขวานเหล็กก็รู้ว่าอีกฝ่ายสลดไป เขาอยากจะปลอบเธอ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน สุดท้ายจึงได้แต่ปิดปาก เดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ

ในขณะที่แม่น้ำแดงด้านนอกทอดตัวเป็นเส้นโค้งที่คดเคี้ยว ลำน้ำสาขาที่ไหลเข้ามาในเมืองกลับทิ้งตัวเป็นเส้นตรง ตลิ่งสองด้านก่อขึ้นจากอิฐหนา ทั้งเรียบและเป็นระเบียบ ทุกๆ หลายสิบก้าวจะมีบันไดทอดลงด้านล่างสำหรับให้คนลงไปตักน้ำ