เดือดร้อน

บทที่ 362 เดือดร้อน

ที่ริมท่าเรือ เรือสำเภาสิบกว่าลำจอดเรียงกันเป็นเส้นยาว เสาใบเรือและเชือกที่ระโยงระยางถูกหิมะเกาะจนกลายเป็นเส้นสีขาว เหล่าผู้อพยพต่างทยอยกันออกจากห้องโดยสารเรือเพื่อไปรวมตัวกันที่ลานว่างหน้าท่าเรือ

เมืองชายแดนไม่ได้เพิ่งรับผู้อพยพจากที่ต่างๆ ในเกรย์คาสเซิลเป็นครั้งแรก ดังนั้นจึงมีการจัดการที่ค่อนข้างเป็นระเบียบ ราวเหล็กสี่ราวซึ่งแบ่งผู้อพยพออกเป็นสองแถวช่วยควบคุมคลื่นมนุษย์ได้เป็นอย่างดี ทั้งยังช่วยป้องกันผู้อพยพเหยียบกันเองด้วย สองข้างของราวเหล็กมีตำรวจถือกระบองเดินตรวจตราอยู่ คนที่ผลักคนข้างหน้าหรือคิดจะปีนราวออกมาจะต้องถูกตีทุกรายไป แต่แน่นอนว่าเมื่อมีการลงโทษแล้ว ก็ย่อมมีการให้รางวัลเช่นกัน...เพื่อเป็นการปลอบขวัญผู้อพยพที่เดินทางอย่างลำบากลำบนจนมาถึงที่นี่ คนที่เดินพ้นราวเหล็กมาแล้วจะได้รับข้าวต้มร้อนๆ คนละหนึ่งถ้วย เพราะไม่ว่าอย่างไร การแจกอาหารก็มีส่วนช่วยให้ผู้อพยพหายกลัวและหายอึดอัดเมื่ออยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคยได้