เงาซ้อน

บทที่ 364 เงาซ้อน

…

หิมะนอกหน้าต่างตกหนักขึ้นทุกที เกล็ดหิมะขนาดเท่าเล็บร่วงลงมาจากฟ้าไม่หยุดหย่อน หากทอดสายตามองไปไกลๆ จะเห็นท้องฟ้าเหนือเมืองชายแดนเต็มไปด้วยเงาของหิมะ ภูติสีขาวเทาปลิวละล่องไปตามลม ก่อนจะร่วงลงมาเกาะหลังคาและกิ่งไม้ขาวสะอาดตา ช่างเป็นทิวทัศน์ที่ชวนให้รู้สึกหนาวจับใจ

แต่ก็เพราะทิวทัศน์แบบนี้นี่เอง ทิลลีจึงรู้สึกอบอุ่นยิ่งกว่าเดิม

เธอนั่งพิงพนักเก้าอี้ ดึงผ้าห่มนุ่มๆ ขึ้นมาคลุมครึ่งตัว เท้าทั้งสองยื่นลงไปวางในถังไฟ...อุปกรณ์ให้ความอบอุ่นที่แสนสะดวกชนิดนี้เป็นอีกหนึ่งสิ่งประดิษฐ์ของโรแลนด์ มันเป็นถังไม้ทรงสี่เหลี่ยมซึ่งวางอยู่ในระนาบเดียวกับเก้าอี้ ด้านในเป็นเตาถ่าน เหนือเตาถ่านมีซี่ไม้วางทับอีกที มันต่างจากกองไฟสุกสว่างที่หากอยู่ใกล้ไปก็อาจถูกไฟลวก หรือหากอยู่ไกลไปก็จะไม่ได้รับความอบอุ่นอย่างสิ้นเชิง อุปกรณ์ชนิดนี้ให้ไออุ่นได้อย่างเต็มที่เพียงแค่วางเท้าลงไปบนซี่ไม้ และหากคลุมผ้าห่มทับลงไปอีกชั้น กระแสความอบอุ่นพวกนั้นก็จะไหลวนไปทั่วทั้งร่างกาย