อุบัติเหตุจากการทำงาน

บทที่ 42 อุบัติเหตุจากการทำงาน

“ถ้าถูกสัตว์อสูรกัดจะเป็นเช่นไร” โรแลนด์ถาม “จะกลายเป็นเหมือนพวกมันหรือไม่”

หวังว่าจะไม่ใช่ผีชีวะในแบบฉบับโลกเวทมนตร์นะ เขาคิด ระดับเทคโนโลยีตอนนี้ไม่มีทางคิดค้นยาต้านไวรัสได้แน่นอน

“ย่อมไม่เป็นเช่นนั้นแน่พ่ะย่ะค่ะ” ขวานเหล็กผุดสีหน้าคล้ายกับจะว่า ‘ทรงถามคำถามเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร’ “หากถูกกัดก็แค่กลายเป็นศพเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วเนื้อของพวกมันเล่า กินได้หรือไม่”

คาร์เตอร์ร้องอย่างตกใจ “ฝ่าบาท! ของสกปรกเช่นนั้นจะกินได้อย่างไร พวกมันสัมผัสกลิ่นอายนรกแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ!”

โรแลนด์มองขวานเหล็ก ฝ่ายหลังก็พยักหน้าเช่นกัน “อัศวินของฝ่าบาทพูดถูกแล้วพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเคยหั่นเนื้อสัตว์อสูรไปป้อนสุนัขล่าสัตว์ ปรากฏว่าสุนัขกินลงไปได้ไม่ทันไรก็ตายพ่ะย่ะค่ะ”

“อย่างนั้นหรือ น่าเสียดายจริง” โรแลนด์ถอนใจ ยุคนี้อาหารขาดแคลน หากสามารถนำเนื้อสัตว์อสูรมากินได้ ฤดูหนาวก็จะเป็นช่วงเดือนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด ลองคิดดูเถอะ สัตว์ทั้งป่าต่างมุ่งหน้ามาที่เมืองชายแดนอย่างบ้าคลั่ง โดยที่พวกเขาไม่ต้องใช้อุปกรณ์ล่าสัตว์มากมายด้วยซ้ำ